Με το βλέμμα στο φθινόπωρο

Μόνο αμελητέα δεν είναι ως τάση η συνεχής αύξηση της πίεσης σε θαλάμους και εντατικές του συστήματος Υγείας. Από την άλλη η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί ότι στο εξής όλα περίπου θα λειτουργούν κανονικά, από την οικονομία έως τα σχολεία. Για να γίνει αυτό όμως απαιτούνται αποφάσεις και σχέδια, που σίγουρα θα έχουν πολιτικό κόστος. Τα μέτρα περιορισμού  για όσους αρνούνται να αντιληφθούν ότι ο εμβολιασμός είναι η μόνη διαθέσιμη ασπίδα έναντι της σοβαρής Covid-19, της ΜΕΘ και του θανάτου, έρχονται από φθινόπωρο. Η κυβέρνηση θα βρει απέναντί της τους αντιεμβολιαστές, ειδικά από τη στιγμή που η επιλογή τους θα σημάνει και ένα είδος κοινωνικού και οικονομικού αποκλεισμού. Ακόμη χειρότερα, ούτε οι εμβολιασμένοι θα είναι εντελώς ελεύθεροι, αφού μέτρα προστασίας σε δημόσιους χώρους με υποψία συνωστισμού θα πρέπει να τηρούνται, με κορυφαίο αυτό της χρήσης μάσκας – πόσο λάθος ήταν η απόσυρση αυτού του μέτρου στην αρχή της τουριστικής περιόδου και πόσες αμφιβολίες θα υπάρξουν του στυλ «τώρα που φεύγουν οι τουρίστες θυμηθήκατε τα μέτρα…» Σε συνδυασμό με αυτά, όμως, παραμένει το μείζον ζητούμενο: η λειτουργία των σχολείων. Εως τώρα ισχύει η δέσμευση ότι όλες οι βαθμίδες εκπαίδευσης θα λειτουργήσουν κανονικά, με τεστ, μέτρα, μάσκες κ.λπ. Πώς θα λειτουργήσουν τα σχολεία δίχως πρόβλημα, με ένα μείγμα ανεμβολίαστων εφήβων (και των γονέων τους) και ανεμβολίαστων μικρότερων, παιδιών και νηπίων και κυρίως γιατί σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες  τα παιδιά είναι υπερμεταδότες της «Δέλτα»; Το πρόβλημα είναι ότι, όπως ήδη επισημαίνουν πολλοί επιστήμονες, με τη Δέλτα έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια νέα πανδημία, συνεπώς όλες οι παλαιότερες εξαγγελίες περί τέλους της πανδημίας και ανάκτησης της ελευθερίας μας θα πρέπει να θεωρούνται ήδη διαψευσμένες. Γι’ αυτό και οι απαιτήσεις για ένα διαφορετικό σχέδιο είναι μεγαλύτερες από ποτέ.