• «Έχω τρεις πατρίδες, την Ινδία τη χώρα που γεννήθηκα, τη Γερμανία τη χώρα που ζω και δημιουργώ και τη Ρόδο που λατρεύω και επισκέπτομαι περισσότερα από 35 έτη, δύο φορές τον χρόνο!»
Δεν είναι πάντα εύκολο να χωρέσεις μια ολόκληρη ζωή σε λίγες γραμμές. Κι όμως, ο Manherlal Nanubhai Desai με τον τρόπο του τα καταφέρνει. Ήσυχα, διακριτικά, χωρίς να επιδιώκει να εντυπωσιάσει. Είναι από εκείνους τους ανθρώπους που σου μιλούν και νιώθεις αμέσως ότι κάτι σημαντικό έχεις να μάθεις.
Αφορμή για τη συνάντησή μας στάθηκε η πρόσφατη βράβευσή του από τη Διεύθυνση Τουρισμού της Ρόδου για την πολύχρονη σχέση του με το νησί. Ένας άνθρωπος που έρχεται σταθερά εδώ και δεκαετίες, μετρά ήδη 34 επισκέψεις και έχει θέσει ως στόχο να τις κάνει 50. Πίσω από αυτόν τον αριθμό όμως, κρύβεται μία ζωή γεμάτη εμπειρίες. Μια παιδική ηλικία στην Ινδία γεμάτη δυσκολίες, μια νέα αρχή στη Γερμανία και μια βαθιά πίστη πως, όσα καλά έζησε, πρέπει να τα μοιράζεται με όσους έχουν ανάγκη.
Στη συνέντευξή μας σήμερα στη «δημοκρατική», ο Ινδός φιλάνθρωπος, μιλά για τα πρώτα του βήματα, για τη ζωή στο Gujarat, για τις δυσκολίες που τον διαμόρφωσαν. Για το πώς από την απώλεια και την ανάγκη γεννήθηκε η βαθιά του ανάγκη να προσφέρει. Και φυσικά, μιλήσαμε για τη Ρόδο. Για το φως της, για τους ανθρώπους της, για το ξενοδοχείο Apollo Beach που τον έκανε να νιώθει κάθε φορά σαν να επιστρέφει σπίτι.
• Θυμάστε την πρώτη σας επίσκεψη στη Ρόδο; Τι ήταν αυτό που σας έφερε εδώ;
Ναι, τη θυμάμαι πολύ καλά. Αυτό που με τράβηξε περισσότερο ήταν ο συνδυασμός ιστορίας, ήλιου και θάλασσας, η Παλιά Πόλη, οι παραλίες και το μεσογειακό αίσθημα ζωής με μάγεψαν αμέσως.
• Τι αισθανθήκατε όταν βρεθήκατε για πρώτη φορά στο νησί;
Στην πρώτη μου επίσκεψη στη Ρόδο ήμουν απλά συγκλονισμένος από την ομορφιά του νησιού, το εκτυφλωτικό φως του ήλιου και τη γαλαζοπράσινη θάλασσα. Αυτό όμως που με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν η καρδιά και η φιλικότητα των ανθρώπων. Νιώθεις αμέσως ευπρόσδεκτος, σχεδόν σαν στο σπίτι σου κι αυτό κάνει τη Ρόδο έναν ξεχωριστό προορισμό.
• Τι ήταν αυτό που σας ενέπνευσε να επιστρέψετε 34 φορές;
Αυτό που με ενέπνευσε να επιστρέψω 34 φορές είναι ο τέλειος συνδυασμός μαγευτικής φύσης, πλούσιας κουλτούρας και εξαιρετικής φιλοξενίας των ανθρώπων. Ένας σημαντικός λόγος είναι και το ξενοδοχείο Apollo Beach. Εκεί όλα είναι σωστά, η οικογενειακή ατμόσφαιρα, η ζεστή εξυπηρέτηση και η υψηλή ποιότητα σε κάθε λεπτομέρεια. Δεν αισθάνεσαι σαν πελάτης, αλλά σαν μέλος της οικογένειας. Αυτό το συναίσθημα, σε συνδυασμό με την ομορφιά του νησιού, κάνει κάθε παραμονή ξεχωριστή.
• Υπάρχουν συγκεκριμένα μέρη, φαγητά ή εμπειρίες στη Ρόδο που έχετε αγαπήσει ιδιαίτερα;
Στην ηλικία μου δεν επισκέπτομαι πια τόσα πολλά μέρη και στο φαγητό μου αρκούν τα απλά πιάτα. Δεν τρώω ψάρι, οπότε το αγαπημένο μου είναι απλά μακαρόνια με σκόρδο.
Μία εμπειρία που με συγκίνησε ιδιαίτερα ήταν το πώς οι κάτοικοι του νησιού στάθηκαν ο ένας δίπλα στον άλλο μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές και ξεπέρασαν αυτή την τραγωδία.
• Εχετε αναπτύξει φιλίες εδώ μετά από τόσες επισκέψεις στο νησί;
Τους ανθρώπους στη Ρόδο τους βιώνω ως απίστευτα ζεστούς, ανοιχτούς και πρόθυμους να βοηθήσουν. Από την πρώτη μου επίσκεψη με υποδέχτηκαν με ένα χαμόγελο και αυτό το συναίσθημα δεν έχει αλλάξει μέχρι σήμερα. Με τα χρόνια, από πολλές γνωριμίες γεννήθηκαν αληθινές φιλίες. Κάποιους από τους υπαλλήλους του ξενοδοχείου τους γνωρίζω πλέον εδώ και χρόνια, μιλάμε, γελάμε μαζί – είναι σχεδόν σαν να επιστρέφεις στο σπίτι. Αυτή η ανθρώπινη ζεστασιά είναι ένας από τους βασικότερους λόγους που επιστρέφω ξανά και ξανά.
• Γιατί βάλατε στόχο να φτάσετε τις 50 επισκέψεις; Έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία για εσάς;
Όχι ιδιαίτερα, αλλά με δύο επισκέψεις τον χρόνο, αυτό σημαίνει ακόμα 8 υπέροχα χρόνια με ταξίδια και δραστηριότητες. Τότε θα είμαι 96 ετών και αυτός είναι ένας όμορφος στόχος!
• Από ποια περιοχή της Ινδίας κατάγεστε; Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια εκεί;
Κατάγομαι από την περιοχή Gujarat, η οποία βρίσκεται λίγο βόρεια της Βομβάης (Mumbai). Τα παιδικά μου χρόνια στο Gujarat είχαν πολλές δυσκολίες, κυρίως μετά τον πρόωρο θάνατο της μητέρας μου και αργότερα του πατέρα μου, όταν ήμουν ακόμα έφηβος.
Αυτές οι δύσκολες εμπειρίες με έκαναν να ζήσω ανεξάρτητα από νωρίς. Με βοήθησε πολύ ο μεγάλος μου αδερφός, που με πήρε στην οικογένειά του και με στήριξε στην εξέλιξή μου.
Παρόλο που ήρθα αντιμέτωπος με απώλειες και πόνο, η κουλτούρα, η πνευματικότητα και η στήριξη των ανθρώπων γύρω μου μού έδωσαν συχνά τη δύναμη να συνεχίσω. Αυτές οι εμπειρίες με διαμόρφωσαν και είναι μέρος αυτού που είμαι σήμερα.
• Τι σας ώθησε να φύγετε από την πατρίδα σας και να μεταναστεύσετε;
Πριν από 60 χρόνια ήρθα στη Γερμανία με σκοπό να κάνω μία μακροχρόνια πρακτική στη Mercedes Benz στη Στουτγάρδη, για έναν χρόνο. Όταν αρρώστησα και χρειάστηκε να πάω στον γιατρό, γνώρισα μία πολύ ευγενική βοηθό γιατρού, την οποία ερωτεύτηκα αμέσως. Έτσι, το ένα έφερε το άλλο. Αποφάσισα να μείνω στη Γερμανία. Δύο χρόνια αργότερα παντρευτήκαμε και στη συνέχεια γεννήθηκε η κόρη μου, η Ίνες, και λίγο αργότερα ο γιος μου, ο Μαρσέλ. Επαγγελματικά μετακινήθηκα σε μια μεγάλη ασφαλιστική εταιρεία στην Καρλσρούη, όπου ζω μέχρι σήμερα με τη σύντροφό μου, Ρενάτε. Και τα δύο παιδιά μου ζουν κοντά μας.
• Πώς ήταν τα πρώτα σας βήματα στη Γερμανία; Πώς ξεκίνησαν όλα;
Τα πρώτα μου βήματα στη Γερμανία ήταν ένας συνδυασμός ενθουσιασμού και ανασφάλειας. Όταν έφτασα, όλα ήταν διαφορετικά, η γλώσσα, η κουλτούρα, οι άνθρωποι. Είδα χιόνι για πρώτη φορά.
Στην αρχή ήταν δύσκολο να προσαρμοστώ, αλλά ήμουν περίεργος και αποφασισμένος να δημιουργήσω μία νέα ζωή.
Τα πράγματα έγιναν πιο σοβαρά όταν αποφάσισα να μείνω μόνιμα. Τότε έπρεπε να αντιμετωπίσω τα πάντα. Τη δουλειά, τη γλώσσα, την ενσωμάτωση στην κοινωνία. Υπήρχαν πολλές δυσκολίες, αλλά με τη βοήθεια της συζύγου μου και με πολλή θέληση, ξεπέρασα τα εμπόδια και αγάπησα τη ζωή στη Γερμανία.
• Πώς στηρίζετε σήμερα την πατρίδα σας ή τους ανθρώπους εκεί;
Εδώ και 25 χρόνια συνεργάζομαι στενά με ένα οικογενειακό ίδρυμα στη Βομβάη και το στηρίζω με δικές μου και συγκεντρωμένες δωρεές από τη Γερμανία.
Στη Γερμανία, ο συντονισμός γίνεται από την οργάνωση που ίδρυσα: Helping Hands of Germany. Το ίδρυμα φροντίζει ορφανά παιδιά, τα οποία λαμβάνουν στέγη, τροφή και –το σημαντικότερο– εκπαίδευση, ώστε να προετοιμαστούν για τη ζωή.
Επιπλέον, προσφέρει εκπαίδευση σε άνεργες γυναίκες ως ράφτρες, ώστε να αποκτήσουν ανεξαρτησία και ένα εισόδημα για την οικογένειά τους.
• Τι σημαίνει για εσάς το να δίνετε πίσω μετά από όλα όσα έχετε πετύχει;
Δεν έχει να κάνει τόσο με το τι πέτυχα, αλλά με όσα έζησα. Δεν είχα εύκολη παιδική ηλικία. Ξέρω από προσωπική εμπειρία τι σημαίνει να έχεις ένα δύσκολο ξεκίνημα στη ζωή.
Ξέρω όμως και ότι με σκληρή δουλειά, λίγη τύχη και στήριξη, μπορείς να ξεπεράσεις τις δυσκολίες και να ζήσεις μια ευτυχισμένη ζωή.
Υπάρχουν τόσα παιδιά στην Ινδία που μπορούν να έχουν ένα καλύτερο ξεκίνημα με λίγη βοήθεια και γι’ αυτό σημαίνει πολλά να δίνω πίσω λίγη από την τύχη που είχα στη ζωή μου, μια τύχη που με οδήγησε μέχρι εδώ, στη Ρόδο.
Για μένα, το να δίνεις πίσω σημαίνει να μοιράζεσαι κάτι από αυτά που σου έδωσε η ζωή. Είναι θέμα ευθύνης και ευκαιρίας να έχεις θετικό αντίκτυπο είτε με τη γνώση, είτε με στήριξη, είτε με πόρους.
Μετά από όσα έζησα, είναι για μένα μια μορφή ευγνωμοσύνης και μια ευκαιρία να μεταδώσω τις εμπειρίες και τις αξίες μου, ώστε να βοηθήσω κι άλλους να πετύχουν τους στόχους τους και να ξεπεράσουν τις προκλήσεις τους. Είναι σαν ένας κύκλος που κλείνει. Να ξέρεις ότι μπορείς να κάνεις τη διαφορά, πέρα από τις δικές σου επιτυχίες.
