Ποιος είναι ο γιος μεταναστών από το Καστελόριζο που γεννήθηκε στην Αυστραλία και έφτασε να γίνει ένας από τους μακροβιότερους επικεφαλής της αμερικανικής πολυεθνικής του Fortune 500, όπως και σύμβουλος των Κλίντον, Ομπάμα και Τραμπ
Η ιστορία της οικογένειάς του κάλλιστα θα μπορούσε να αποτελεί σενάριο ελληνικής ταινίας του ’60. Η αναζήτηση για μια καλύτερη τύχη στην Αυστραλία και η διαφυγή από τη φτώχεια του Καστελόριζου στις αρχές του περασμένου αιώνα συνοδεύτηκε από αλλεπάλληλα χτυπήματα της μοίρας. Κορυφαία όλων βέβαια ο αδόκητος χαμός του παππού μόλις λίγα χρόνια μετά τη μετανάστευση, γεγονός που άφησε τη γιαγιά με τρία μικρά παιδιά να παλεύουν για τα προς το ζην στο Ντάργουιν, αλλά και αργότερα, όταν όλα έδειχναν να μπαίνουν σε μια σειρά, η ξαφνική απώλεια του πατέρα του όταν ο ίδιος ήταν μόλις 14 ετών. Αυτά ήταν όμως που σφυρηλάτησαν τον χαρακτήρα του Αντριου Λιβέρη στην εκπληκτική πορεία που είχε, φτάνοντας να γίνει ένας από τους μακροβιότερους επικεφαλής μεγάλης αμερικανικής πολυεθνικής του Fortune 500, της πάλαι ποτέ Dow Chemical, την οποία συγχώνευσε στο τέλος της καριέρας του με την DuPont σε ένα deal 130 δισ. (!) σχηματίζοντας έναν κολοσσό της χημικής βιομηχανίας.
Μεταξύ άλλων, ήταν και σύμβουλος των προέδρων των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, Μπαράκ Ομπάμα και Ντόναλντ Τραμπ. «Δύο γενιές πάλεψαν αδιάκοπα ώστε να έρθω εγώ για να ζήσω τις καλύτερες μέρες», έχει πει στο παρελθόν. Και γι’ αυτό ακόμη και σήμερα δηλώνει πως νιώθει βαθύτατα την υποχρέωση να επιστρέψει κάτι πίσω στην κοινωνία. Είτε αφορά τον τόπο της βάσης του στην Αυστραλία, το Μπρίσμπεϊν, όπου εσχάτως ανέλαβε και την προεδρία της Οργανωτικής Επιτροπής για την υποψηφιότητα ανάληψης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2032, ως την Ελλάδα και το μικρό Καστελόριζο, το οποίο δεν παύει να επισκέπτεται. Ψυχή του Hellenic Initiative (σ.σ.: της Ελληνικής Πρωτοβουλίας), ενός Μη Κερδοσκοπικού Οργανισμού που ένωσε τη Διασπορά πριν από δέκα χρόνια, στην πρώτη κορύφωση της ελληνικής κρίσης, με έναν σκοπό, να βοηθήσει την Ελλάδα να γυρίσει σελίδα. Ανοίγοντας ένα παράθυρο για το νέο ελληνικό επιχειρείν στη διεθνή επενδυτική κοινότητα, πιέζοντας στο διεθνές σκηνικό για τις ελληνικές θέσεις, αλλά και χρηματοδοτώντας δράσεις για την επανεκπαίδευση ή την απόκτηση νέων δεξιοτήτων από χιλιάδες Ελληνες, νέους και μη.
Η ιδέα
«Ημουν στην Αμερική και συζητούσα με τον Τζορτζ Στάμας (σ.σ.: τον έτερο πρωτεργάτη της Πρωτοβουλίας) για όσα συνέβαιναν στην Ελλάδα και πόσο άδικη ήταν η εικόνα που μεταδιδόταν για τη χώρα και τους Ελληνες εκείνη την εποχή», λέει στο «business stories» ο κ. Λιβέρης, σε μια συζήτηση που γίνεται στο περιθώριο των εκδηλώσεων στην Αθήνα για τα δέκα χρόνια του Hellenic Initiative. Και εξιστορεί: «Τον ρώτησα λοιπόν γιατί οι Ελληνοαμερικανοί δεν βοηθούν την Ελλάδα και τους Ελληνες. Μου απάντησε, θυμάμαι, “επειδή δεν πιστεύουμε ότι μπορούν να βοηθήσουν τους εαυτούς τους”. Και τότε τον προέτρεψα: “Γιατί δεν τους μαθαίνουμε εμείς να βοηθήσουν τους εαυτούς τους;”. Η απάντησή του ήταν “μα δεν θέλουν να μάθουν”. Τότε του είπα ότι αυτό δεν το πιστεύω, ότι θεωρώ πως οι Ελληνες πιστεύουν στην ομαδική δουλειά. “Οχι, οι Ελληνες δεν το δέχονται, έχουν μεγάλο εγωισμό”, μου απάντησε. Στο τέλος όμως τον έπεισα εξηγώντας του ότι προσωπικά πιστεύω στη φιλία, στη συνεργασία, στην κοινότητα, στην… παρέα, μια ελληνική λέξη με τόση σημασία. Οπότε του λέω: “Πάμε να δοκιμάσουμε και ό,τι γίνει”. Και έτσι ξεκινήσαμε να προσελκύουμε κόσμο στην Πρωτοβουλία και να κάνουμε πράγματα, φτάνοντας σήμερα, δέκα χρόνια μετά, να θεωρούμε ότι έχουμε φτιάξει θεμέλια για κάτι καλό, για κάτι που θα διαρκέσει στο πέρασμα του χρόνου προσφέροντας καταλυτική βοήθεια. Ηδη έχουμε βοηθήσει 149 φιλανθρωπικές οργανώσεις και πρωτοβουλίες στη χρηματοδότησή τους. Πάνω από 200 entrepreneurs με τις επιχειρηματικές ιδέες τους παρουσιάστηκαν ενώπιόν μας και θεωρώ ότι βοηθήσαμε σημαντικά κάποια success stories του νέου επιχειρείν, βοηθήσαμε στην εκπαίδευση εκατοντάδων ανθρώπων. Και αυτά είναι μόλις η κορυφή του παγόβουνου. Δέκα χρόνια μετά, όχι μόνο εξακολουθούμε να είμαστε εδώ, αλλά έχουμε μεγαλώσει καταφέρνοντας να διασυνδέσουμε τη Διασπορά με τα ελληνικά πράγματα και ο κόσμος πιστεύει σε αυτό. Οπότε τώρα πρέπει να το μεγαλώσουμε κι άλλο», τονίζει.
«Σταθερή χώρα με ευκαιρίες η Ελλάδα»
Ο ίδιος εμφανίζεται αισιόδοξος για την ελληνική οικονομία. Οι προκλήσεις μπορεί να είναι μεγάλες μπροστά λόγω του νέου διεθνούς περιβάλλοντος, ωστόσο το «σοκ και δέος» που πέρασε η ελληνική οικονομία την προηγούμενη δεκαετία τής δίνουν σήμερα τα περιθώρια για να μην εγκλωβιστεί σε μια στασιμότητα, την οποία ο κ. Λιβέρης φοβάται για τις μεγάλες οικονομίες. Ειδικά καθώς βλέπει τη φετινή χρονιά, την πρώτη ουσιαστικά μετά τον COVID-19, να εξελίσσεται ιδανικά για την Ελλάδα. «Προφανώς υπάρχουν ακόμα θέματα και επίσης μεγάλα προβλήματα από το νέο διεθνές περιβάλλον. Ωστόσο, φαίνεται ότι η Ελλάδα έχει επανέλθει με πολύ ισχυρό ρυθμό μετά τον COVID-19.
Ο τουρισμός φέτος δουλεύει full, και αυτό προφανώς θα βοηθήσει τη συνολική εικόνα», λέει ο ίδιος. Σπεύδει βέβαια να υπογραμμίσει πως η σταθερότητα είναι αυτή που αποτελεί τον κινητήριο μοχλό της οικονομίας. «Η ανάκαμψη θέλει σταθερότητα. Η Ελλάδα την έχει σήμερα. Και αυτό σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις του κόσμου πηγαίνουν καλά… οι αγορές ομολόγων πηγαίνουν καλά, γενικά είναι κάτι που αρέσει στη χρηματαγορά και επομένως τα μηνύματα είναι καλά. Η κυβέρνηση τα κατάφερε με σκληρή δουλειά. Εχτισε αξιοπιστία της χώρας στην Ε.Ε. και στους επενδυτές. Και οι επενδυτές άρχισαν να αντιμετωπίζουν διαφορετικά τη χώρα», σημειώνει ο κ. Λιβέρης και προσθέτει ότι «υπάρχουν λοιπόν πολλές ευκαιρίες στη χώρα, στην αγροδιατροφή, στον τουρισμό, στις ΑΠΕ, στους αγωγούς, στα logistics. Η τοποθεσία εξάλλου της Ελλάδας στη Μεσόγειο της δίνει ένα μεγάλο αβαντάζ. Επομένως, αυτό είναι ένα μήνυμα το οποίο κυκλοφορεί στον κόσμο. Η Ελλάδα είναι μια σταθερή χώρα με αρκετές ευκαιρίες».
Παρ’ όλα αυτά, ο ίδιος θεωρεί ότι η παγκόσμια οικονομία έχει εισέλθει σε περίοδο προσαρμογής που θα επηρεάσει τους πάντες. «Υφεση, πληθωρισμός, αύξηση επιτοκίων. Ολα αυτά αποτελούν μια προσαρμογή που θα τη νιώσουμε όλοι πολύ έντονα τους επόμενους έξι με 12 μήνες. Ελπίζω αυτό να εξομαλυνθεί αργότερα», υπογραμμίζει.
Το Καστελόριζο
Πέραν όμως των οικονομικών δυσκολιών που βρίσκονται εν όψει, ο κ. Λιβέρης στέκεται και στις γεωπολιτικές αναταράξεις. Η κλιμάκωση δε της έντασης με την Τουρκία είναι κάτι που τον βαραίνει προσωπικά, χωρίς να το κρύβει, μια και το νησί του, το Καστελόριζο, βρίσκεται στην προμετωπίδα. «Δεν σας κρύβω ότι είναι κάτι που με ανησυχεί πολύ. Το νησί είναι μόλις 3 χιλιόμετρα από την Τουρκία, το νοτιοανατολικό άκρο της Ελλάδος στη Μεσόγειο, μία περιοχή την οποία πρέπει να προσέχεις διαρκώς. Μην ξεχνάτε ότι μόλις από τη δεκαετία του ’40 και μετά ενσωματώθηκε στο ελληνικό κράτος, ενώ κουβαλά και μια ταραχώδη ιστορία. Γι’ αυτό και πρέπει να διασφαλίσουμε ότι θα παραμείνει ελληνικό», λέει ο κ. Λιβέρης.
Σε αυτό, εκτιμά, βοηθούν και τα νέα δεδομένα που έχει φέρει η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, αλλά και η αντίδραση του Δυτικού κόσμου. «Εστειλε ένα μήνυμα στον ελεύθερο κόσμο πως τελικά τίποτα δεν είναι ελεύθερο και ότι πρέπει να δουλεύεις και να παλεύεις διαρκώς για την ελευθερία, να μην τη θεωρείς δεδομένη. Και πρέπει να προστατεύουμε και να προβάλλουμε το αξιακό σύστημα που συνοδεύει τη Δημοκρατία και το δικαίωμα του καθένα ξεχωριστά να εκφέρει την άποψή του, κάτι βέβαια που στην Τουρκία δεν υπάρχει πλέον», σημειώνει.
Αν και στην Ελλάδα ήρθε για λίγες μόνο μέρες, φρόντισε να περάσει από το Καστελόριζο, όπου έχει στενούς δεσμούς. «Κατάφερα και πήγα το Σαββατοκύριακο. Ηταν θαυμάσια. Εχω το σπίτι μου, έχω τα ξαδέρφια μου. Γενικά είμαι ερωτευμένος με το νησί και γενικά προσπαθώ να συμμετέχω σε πράγματα. Βοηθώ όσο μπορώ με κάποιες φιλανθρωπίες κ.κπ. Είδα τον κόσμο τις προηγούμενες μέρες, είναι σαν μια μεγάλη οικογένεια. Περπατάς στο λιμάνι, κάθεσαι στο Μανδράκι, πίνεις τον καφέ σου, είναι ένα χωριό», λέει ο κ. Λιβέρης.
Η συζήτησή μας κλείνει με το νέο πρότζεκτ που έχει αναλάβει ο κ. Λιβέρης για την Αυστραλία, να ηγηθεί των προσπαθειών για την ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2032 από το Μπρίσμπεϊν, την πόλη όπου φοίτησε και μεγάλωσε. «Μόλις ξεκινήσαμε. Αυτή τη στιγμή χτίζω την ομάδα της Οργανωτικής Επιτροπής και γενικά είμαστε ενθουσιασμένοι με αυτό. Υπολογίζω ότι τελικά θα φτάσουμε τους 3.000 ανθρώπους που θα εργαστούν γι’ αυτή την ιστορία. Μάλιστα αυτές τις ημέρες ψάχνω για τον διευθύνοντα σύμβουλο. Και ως Ελληνας και ως Αυστραλός αισθάνομαι μεγάλη τιμή γι’ αυτό. Προηγουμένως με ρωτήσατε για τα συναισθήματα που έχω για το Καστελόριζο. Πρέπει να σας πως ότι νιώθω εξίσου παθιασμένος για την κληρονομιά μου, ότι θα συμβάλω στο να γίνουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αυστραλία, στην πόλη μου. Και έχοντας ελληνική καταγωγή, καταλαβαίνετε ότι αυτό πηγαίνει σε άλλο επίπεδο. Οπότε είμαι πολύ ευχαριστημένος», τόνισε κλείνοντας την κουβέντα. Ανανέωσε όμως το ραντεβού με τους συγγενείς και τους φίλους του στο Καστελόριζο τον Αύγουστο. «Βέβαια, θα ξανάρθω τον επόμενο μήνα. Φεύγω τώρα στις ΗΠΑ, αλλά τον Αύγουστο θα επανέλθω», μας λέει.
Η ιστορία
Ο Αντριου Λιβέρης γεννήθηκε το 1954 στο Ντάργουιν της Αυστραλίας. Εγγονός Ελλήνων μεταναστών, με πατέρα από το Καστελόριζο και μητέρα από τη Ρόδο. Ο παππούς του, λίγο μετά τη μετανάστευση στην Αυστραλία, αρρώστησε βαριά και πέθανε αφήνοντας την οικογένεια πολύ φτωχή, να πασχίζει να τα βγάλει πέρα.
Ο πατέρας του ήταν μαραγκός σε εργοστάσια και η μητέρα του, που δεν ήξερε καλά αγγλικά, έμενε σπίτι να φροντίζει εκείνον και τις δύο αδελφές του. Μόλις 14 ετών θα μείνει ορφανός από πατέρα. Η οικογένεια λίγο καιρό μετά θα μετακομίσει στο Μπρίσμπεϊν.
Οπως και ο πατέρας του, έτσι και ο Αντριου Λιβέρης έμεινε ορφανός νωρίς, σε ηλικία 14 ετών. Το κενό αυτό κάλυψε στη ζωή του ο θείος Λάζαρος, ο μικρότερος αδερφός του πατέρα του. Εκείνος είδε από νωρίς ότι ο Αντριου ήταν έξυπνος και πάντα ο καλύτερος μαθητής. Ηταν εκείνος που τον ώθησε να σπουδάσει και να κάνει μεγάλα όνειρα.
Σπούδασε χημικός μηχανικός. Κορυφή της τάξης του στο Πανεπιστήμιο του Queensland, πολλές εταιρείες πρότειναν στον νεαρό Αντριου συνεργασία προτού καλά-καλά πάρει το πτυχίο. Επέλεξε να συνεργαστεί με την Dow Chemicals, μια γιγαντιαία πολυεθνική εταιρεία στην οποία εργάστηκε για 43 χρόνια. Αρχίζοντας από χαμηλά και ανεβαίνοντας όλη τη σκάλα της ιεραρχίας, έως την κορυφή. Τα τελευταία 14 χρόνια υπήρξε ο CEO της εταιρείας, μέχρι τη συνταξιοδότησή του. Σε αυτό το ταξίδι που άρχισε απο την Αυστραλία, συνεχίστηκε στην Ασία και κορυφώθηκε στις Ηνωμένες Πολιτειές της Αμερικής, ο Αντριου Λιβέρης είχε δίπλα του διαρκώς την σύζυγό του Πόλα, λιβανέζικης καταγωγής. Μαζί απέκτησαν 3 παιδιά. Στην καριέρα του υπήρξε σύμβουλος τριών διαφορετικών Αμερικανών προέδρων, του Κλίντον, του Ομπάμα και του Τραμπ. Αφού κατέκτησε το αμερικάνικο όνειρο, έγραψε το βιβλίο «Make it in America: The case for re-inventing the economy».
Πηγή newmoney.gr
