Ημέρα μνήμης και τιμής η σημερινή για την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία εδώ και 19 χρόνια, καθώς στις 23 Μαΐου 2006 έχασε τη ζωή του στη θαλάσσια περιοχή της Καρπάθου ο χανιώτης σμηναγός (Ι) Κωνσταντίνος Ηλιάκης, έπειτα από αερομαχία μεταξύ ελληνικών και τουρκικών αεροσκαφών.
Κάθε χρόνο τα στελέχη της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας και η ελληνική πολιτεία φροντίζουν να αποδίδουν τις οφειλόμενες τιμές στον Ηλιάκη, ένα ακόμα στέλεχος των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων που έπεσε κατά την εκτέλεση του καθήκοντος, ενόσω υπερασπιζόταν τον εθνικό εναέριο χώρο και ακολουθούσε το δρόμο της πολεμικής αρετής.
Ο Ηλιάκης, ο οποίος υπηρετούσε στην 343 Μοίρα «Αστέρι» της 115 ΠΜ (αεροπορική βάση Σούδας, Ακρωτήρι Χανίων), έλαβε διαταγή το πρωί της 23ης Μαΐου 2006 να προβεί μαζί με συνάδελφό του υποσμηναγό στην αναγνώριση σχηματισμού τουρκικών αεροσκαφών που εκτελούσε αποστολή αεροφωτογράφισης αντιαεροπορικών συστημάτων S-300 στην Κρήτη.
Ο τουρκικός σχηματισμός συνίστατο από ένα RF-4 και 2 συνοδευτικά F-16. Η συνάντηση των δύο σχηματισμών έγινε δυτικά της Καρπάθου.
Στην προσπάθειά του να προσεγγίσει το RF-4, για να καταγράψει σειριακό αριθμό και τύπο ατρακτιδίων, ο Ηλιάκης παρεμποδίστηκε από το ένα εκ των τουρκικών F-16, ο πιλότος του οποίου άρχισε να εκτελεί κλειστούς ελιγμούς σε απόσταση μερικών δεκάδων μέτρων μπροστά από το ελληνικό μαχητικό, επιχειρώντας να προκαλέσει ακόμη και την κατάρριψή του.
Δυστυχώς, οι απρόσεκτοι ελιγμοί του τούρκου πιλότου είχαν ως αποτέλεσμα την πρόσκρουση του αεροσκάφους του στο πρόσθιο μέρος του ελληνικού μαχητικού και τον ακαριαίο θάνατο του Ηλιάκη.Για το τραγικό τέλος του Κώστα Ηλιάκη στα νερά του Αιγαίου, για τη σκληρή και άδικη μοίρα του, θεωρούμε ότι αρμόζουν κάποια από τα λόγια που είχε γράψει ο Μανόλης Ανδρόνικος αποχαιρετώντας έναν δικό του άνθρωπο, το στενό του φίλο Παύλο Ζάννα, μέσα από τη στήλη του στο «Βήμα» (17/12/1989):
Και ο Ηράκλειτος μάς έχει διδάξει πως τη μοίρα του ανθρώπου την καθορίζει το ήθος του —ήθος ανθρώπω δαίμων (σ.σ. ο χαρακτήρας του ανθρώπου είναι η μοίρα του)— και κανένας άλλος. Κι αυτό είναι κατάχτηση δική μας και κανένας δεν μας τη χαρίζει ή δεν μας την κληροδοτεί. Ο Πλάτων στον περίφημο και συναρπαστικό εσχατολογικό μύθο της Πολιτείας του, προτού περιγράψει πώς οι ψυχές θα διαλέξουν τη μελλοντική ζωή τους, βάζει τον προφήτη της Λάχεσης, της θυγατέρας της Ανάγκης, να τις προειδοποιεί:
«Ψυχαί εφήμεροι, αρχή άλλης περιόδου θνητού γένους θανατηφόρου. Ουχ υμάς δαίμων λήξεται, αλλ’ υμείς δαίμονα αιρήσεσθε» («Ψυχές εφήμερες, τώρα αρχίζει άλλη περίοδος ζωής για το θνητό γένος με απόληξη πάλι το θάνατο. Δεν θα σας διαλέξει η τύχη, ο δαίμων, εσάς, αλλά σεις θα διαλέξετε την τύχη, τον δαίμονά σας»). Αυτός ο δαίμων, η μοίρα μας, καθορίζει τη ζωή μας, και η μοίρα αυτή δεν είναι τίποτε άλλο από το ήθος μας.
Σπάνια τυχαίνει στη ζωή να έχουμε τόσο καθαρή την επιβεβαίωση αυτής της σοφίας, πως τελικά τίποτα δεν μετρά πιο πολύ από το ήθος του ανθρώπου. Ίσως μας ξάφνιασε όλους μ’ ένα ξάφνιασμα ευχάριστο πως μέσα σ’ ένα κλίμα τόσο ευτελές και αντιπνευματικό, κορεσμένο από αθλιότητες κάθε λογής, αναδύθηκε και τιμήθηκε από όλους το ήθος ενός ανθρώπου που ανάλωσε τη ζωή του, σεμνά και αθόρυβα, πιστεύοντας και δουλεύοντας για αξίες που νόμιζες πως έχουν πάψει να ενδιαφέρουν τους ανθρώπους.
Πηγή: in.gr
