• Ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ρόδου καταγγέλλει την εγκατάλειψη των εργαζομένων και καλεί σε αγώνα για αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας
Σε μια περίοδο που ο τουρισμός της Ρόδου καταγράφει ρεκόρ αφίξεων και εισπράξεων, η φωνή των εργαζομένων έρχεται να υπενθυμίσει ότι πίσω από τη «βιτρίνα της ανάπτυξης» κρύβονται σκληρές πραγματικότητες. Ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ρόδου, Παναγιώτης Εγγλέζος, μιλά για τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εποχικοί εργαζόμενοι, από τα εξαντλητικά ωράρια και την εργασιακή ανασφάλεια μέχρι το στεγαστικό ζήτημα που έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις.
Με αιχμηρό λόγο, καταγγέλλει την κεντρική πολιτεία ότι αντιμετωπίζει τη Ρόδο ως «ΑΤΜ» της χώρας, αδιαφορώντας για την καθημερινότητα εκείνων που στηρίζουν την τουριστική βιομηχανία. Ζητά ουσιαστικά μέτρα στήριξης, από την ενίσχυση των επιδομάτων ανεργίας και τη μείωση του ΦΠΑ μέχρι την εφαρμογή εργατικών κατοικιών και την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων. Λίγες ημέρες πριν την πανελλαδική απεργία της 1ης Οκτωβρίου, ο κ. Εγγλέζος καλεί εργαζόμενους, ανέργους και τοπικούς φορείς να ενώσουν τις φωνές τους, στέλνοντας το μήνυμα ότι «η ανάπτυξη χωρίς δικαιώματα είναι κούφια» και ότι ο αγώνας για αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας αποτελεί όρο επιβίωσης για την κοινωνία της Ρόδου.
Αναλυτικά η συνέντευξη:
• Πρόεδρε, μετά τη Θεσσαλονίκη με δήλωσή σας αναφέρετε ότι το «καλάθι της ΔΕΘ» ήταν άδειο για τους εργαζόμενους της Ρόδου. Τι ήταν αυτό που περιμένατε να ακούσετε και τελικά απουσίαζε; Αντιλαμβάνομαι ότι δεν αναφέρεστε μόνο στην εξαίρεση της Ρόδου από την υπόθεση με τον ΦΠΑ;
Ακριβώς. Το θέμα με τον ΦΠΑ είναι η κορυφή του παγόβουνου. Περιμέναμε να ακούσουμε για ουσιαστική στήριξη και της Ρόδου, μιας περιοχής που σηκώνει το βάρος της «βαριάς βιομηχανίας» της χώρας. Καμία αναφορά σε επιδόματα ανεργίας, καμιά αναφορά στο δίκαιο αίτημα της επέκτασης στους 5 τουλάχιστον μήνες, παρά τις υποσχέσεις όλων, καμία αναφορά σε μέτρα κατά της ακρίβειας, σε ρυθμίσεις ουσιαστικών μέτρων για τη στέγαση εργαζομένων, εκπαιδευτικών, στρατιωτικών.
Οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα -ειδικά οι εποχικοί εργαζόμενοι στον τουρισμό, αυτοί που κατά γενική ομολογία κρατάνε όρθια την οικονομία της χώρας- δεν υπήρχαν στο κάδρο της ΔΕΘ. Κανένα στοχευόμενο μέτρο. Η Ρόδος και οι εργαζόμενοι του νησιού για άλλη μια φορά αντιμετωπίστηκαν ως “εισπρακτική μηχανή”, χωρίς κανένα αντιστάθμισμα.
• Η Ρόδος, όπως τονίζετε, αποφέρει δισεκατομμύρια στον κρατικό προϋπολογισμό. Γιατί πιστεύετε ότι η κεντρική πολιτεία εξακολουθεί να αντιμετωπίζει το νησί ως «ΑΤΜ» χωρίς να επιστρέφει αναλογικά οφέλη στους εργαζόμενους;
Γιατί αυτή είναι η εύκολη λύση. Η Ρόδος έχει τουρισμό, έχει αφίξεις, έχει έσοδα. Άρα θεωρούν στην Αθήνα ότι “δεν έχει πρόβλημα”. Δεν βλέπουν πίσω από τα νούμερα. Δεν βλέπουν εργαζόμενους να δουλεύουν χωρίς ρεπό, με εξαντλητικά ωράρια, να δουλεύουν 12,13,14 ώρες για να μπορέσουν απλά να επιβιώσουν, γιατί για επιβίωση μιλάμε πλέον, χωρίς ελεγκτικούς μηχανισμούς ικανούς να ελέγξουν όλες αυτές τις επιχειρήσεις, τους κολοσσούς στον τουρισμό και ειδικά στην εστίαση, μια υποστελέχωση που εμείς θεωρούμε εσκεμμένη. Επειδή το νησί παράγει, θεωρούν ότι δεν έχει ανάγκες. Αυτή είναι η στρεβλή αντίληψη της κεντρικής διοίκησης. Μόνο που το τουριστικό θαύμα στηρίζεται πάνω σε εξουθενωμένους ανθρώπους που μέρα με την ημέρα εγκαταλείπουν αυτά τα επαγγέλματα με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Το μόνο που ενδιαφέρει την κεντρική πολιτεία είναι να γεμίζει τα δικά της ταμεία αδιαφορώντας για όλους εμάς.
• Το στεγαστικό ζήτημα είναι ένα από τα «καυτά» προβλήματα που θίξατε. Τι εικόνα έχετε σήμερα για τη διαθεσιμότητα και το κόστος στέγης για τους εποχικούς εργαζόμενους;
Η εικόνα είναι δραματική. Δεν βρίσκεις σπίτι ούτε για δείγμα και όταν βρεις, οι τιμές είναι εξωπραγματικές. Ζητούνται ενοίκια 600 και 700 ευρώ για γκαρσονιέρες, την ώρα που ο μισθός είναι 800… Αν δεν υπάρξει άμεση κρατική παρέμβαση με εργατικές κατοικίες, επιδοτούμενα ενοίκια ή κίνητρα για τους ιδιοκτήτες, θα φτάσουμε στο σημείο να μην έρχονται εργαζόμενοι στο νησί. Παρά τις ενέργειες που έχουμε κάνει, παρά τη σύμβαση του Σωματείου ξενοδοχοϋπάλληλων, που ρητά υποχρεώνεται ο ξενοδόχος να έχει δωμάτια για τους εργαζόμενους του, το πρόβλημα είναι τεράστιο για όλο το φάσμα των εργαζομένων. Μια από τις κύριες αιτίες μη ευρέσεως εργαζομένων στο νησί μας είναι το στεγαστικό, ό,τι διαθέσιμο υπάρχει γίνεται Αrbnb. Στο εργατικό κέντρο καθημερινά καταγράφουμε αιτήματα για βοήθεια εύρεσης στέγης. Το στεγαστικό δεν είναι μόνο εργατικό ζήτημα είναι κοινωνικό και καθημερνά διογκώνετε με ανησυχητικές διαστάσεις. Χρειάζονται δραστικά και άμεσα μέτρα, όχι ημίμετρα και κούφιες εξαγγελίες.
• Μιλήσατε επίσης για ανεπαρκή ενίσχυση των επιδομάτων ανεργίας στη νεκρή σεζόν. Τελικά μείναμε μόνο στις καλές προθέσεις των υπουργών ή να το πω πιο αιχμηρά στις ανέξοδες υποσχέσεις;
Πείτε το όπως θέλετε — και ανέξοδες και υποσχέσεις ήταν. Το έχουμε πει εδώ και χρόνια: ο εποχικός εργαζόμενος μένει 4-5 μήνες χωρίς εισόδημα. Το επίδομα δεν καλύπτει ούτε βασικές ανάγκες. Όλοι το αναγνωρίζουν αλλά κανείς δεν τολμά να φέρει λύση.
Αντίθετα, κάθε χρόνο συζητάμε αν θα το πάρουν νωρίς, αν θα το πάρουν καθόλου. Δεν υπάρχει καμία πολιτική βούληση να λυθεί το πρόβλημα. Μένουμε στα λόγια. Ακούμε εδώ και καιρό καλές προθέσεις και μεγαλόστομες δηλώσεις από υπουργούς, όμως στην πράξη οι εργαζόμενοι μένουν μόνο με τις υποσχέσεις.
Το νέο “πείραμα” που προτείνει η υπουργός, δηλαδή εργασία αντί για επίδομα, μπορεί να βολεύει επικοινωνιακά την κυβέρνηση αλλά είναι εκτός τόπου και χρόνου για τη Ρόδο και για όλο τον τουριστικό κλάδο. Από τα μέσα Νοεμβρίου κλείνουν καταστήματα και επιχειρήσεις, και 42.000 εργαζόμενοι μένουν χωρίς δουλειά μέχρι τον Μάιο. Σε ποιες επιχειρήσεις θα δουλέψουν; Σε ποια αντικείμενα; Δεν μπορείς να υποκαθιστάς την κοινωνική πολιτική με πειράματα. Όταν ο εργαζόμενος μένει πραγματικά χωρίς δουλειά, το επίδομα ανεργίας είναι δικαίωμα, όχι χάρη. Κι αν συνεχίσουμε να ακούμε μόνο υποσχέσεις, το πρόβλημα θα διογκώνεται και η κοινωνία θα βράζει. Οι εργαζόμενοι χρειάζονται ουσιαστική στήριξη εδώ και τώρα
• Ποιο θα ήταν το ιδεατό ώστε να επιστρέψουν οι εργαζόμενοι στη μοναδική βιομηχανία της χώρας; Τι προτείνει το Εργατικό Κέντρο Ρόδου ως ρεαλιστική λύση;
Οι εργαζόμενοι θα επιστρέψουν μόνο όταν υπάρχουν συνθήκες αξιοπρέπειας. Ζητάμε:
• Κατοχύρωση της 7ήμερης ασφάλισης και επιδότηση ενοικίου.
• Επαναφορά του επιδόματος ανεργίας τουλάχιστον στους 5 μήνες και το ύψος του να προσαρμοστεί στον κατώτατο μισθό.
• Επαναφορά των κλαδικών συμβάσεων με υποχρεωτικότητα.
• Ενίσχυση του ΣΕΠΕ με ανθρώπινο δυναμικό για ελέγχους.
• Κίνητρα για διαμονή και μετακίνηση στους εποχικά μετακινούμενους.
• Και βέβαια, εφαρμογή του μειωμένου ΦΠΑ ώστε να πέσει το κόστος διαβίωσης στο νησί.
Δεν λέμε κάτι παράλογο. Ζητάμε αυτονόητα για να συνεχίσει να υπάρχει εργατικό δυναμικό στον τουρισμό, εκτός και αν τα σχέδια της κυβέρνησης είναι άλλα …
• Αναφερθήκατε στα εξαντλητικά ωράρια και στην απουσία επαρκών ελέγχων. Πώς αποτυπώνεται αυτή η κατάσταση στην πράξη για έναν εποχικό εργαζόμενο στον τουρισμό και ποια η άποψή σας για το 13ωρο;
Το 13ωρο είναι απαράδεκτο. Ήρθε να “νομιμοποιήσει” μια πραγματικότητα που οι εργαζόμενοι βιώνουν ήδη χωρίς προστασία.
Μια πραγματικότητα που και ο ίδιος ο πρωθυπουργός με τις δηλώσεις του στην έκθεση της Θεσσαλονίκης επιβεβαίωσε, λέγοντας ότι μας δίνεται η δυνατότητα να δουλέψουμε 13 ώρες για να καταφέρουμε να ζήσουμε, άρα στην ουσία μας λέει ότι ο μισθός στο νόμιμο 8άωρο δεν είναι αρκετός.
Στην πράξη, ο εποχικός δουλεύει 10, 12, ακόμα και 14 ώρες την ημέρα, με μόνο μία μέρα ρεπό το δεκαπενθήμερο – αν έχει και αυτή. Οι έλεγχοι είναι σχεδόν ανύπαρκτοι. Οι επιθεωρητές είναι λίγοι και οι εργοδότες το ξέρουν. Δεν μπορεί να υπάρξει ποιοτικός τουρισμός με εργαζόμενους στα όρια της κατάρρευσης. Ζητάμε συλλογικές συμβάσεις εργασίας, όπου εκεί θα καθορίζονται οι όροι εργασίας μας και οι αμοιβές μας. Ζητάμε μόνιμες προσλήψεις στο ΣΕΠΕ και καθημερινούς ελέγχους, για να αποτραπεί αυτή η σύγχρονη μορφή δουλείας που ζούμε.
• Ο τουρισμός της Ρόδου συνεχίζει να σπάει ρεκόρ αφίξεων και εισπράξεων. Τι σημαίνει αυτή η «ανισορροπία» ανάμεσα στην ανάπτυξη και στα δικαιώματα των εργαζομένων;
Σημαίνει ότι η ανάπτυξη δεν είναι για όλους. Υπάρχει μια τουριστική “βιτρίνα” που χρυσώνει τα στατιστικά, αλλά από πίσω οι εργαζόμενοι μένουν με τα ψίχουλα. Ο τουρισμός στη Ρόδο συνεχίζει να σπάει ρεκόρ, τόσο σε αφίξεις όσο και σε έσοδα.
Όμως την ίδια στιγμή, οι εργαζόμενοι που στηρίζουν αυτό το “θαύμα” βρίσκονται αντιμέτωποι με χαμηλούς μισθούς, εξαντλητικά ωράρια, έλλειψη στέγης και αβεβαιότητα για το μέλλον τους. Αυτή είναι η αντίφαση που ζούμε: ανάπτυξη για τους αριθμούς και για τα ταμεία, αλλά όχι για τους ανθρώπους της πρώτης γραμμής.
Η εικόνα αυτή δείχνει ότι το μοντέλο που ακολουθούμε δεν είναι δίκαιο. Όταν οι ξενοδοχειακές μονάδες και οι επιχειρήσεις καταγράφουν κέρδη-ρεκόρ, είναι αδιανόητο να υπάρχουν εργαζόμενοι που παλεύουν να τα βγάλουν πέρα με μισθούς που δεν φτάνουν ούτε για το ενοίκιο. Δεν είναι δυνατόν να πανηγυρίζουμε για ρεκόρ αφίξεων, όταν την ίδια στιγμή οι εποχικοί εργαζόμενοι μένουν μισό χρόνο άνεργοι χωρίς επαρκή στήριξη.
Η ανάπτυξη πρέπει να έχει κοινωνικό πρόσημο και να συνοδεύεται από σεβασμό στα δικαιώματα των εργαζομένων. Χωρίς δίκαιη μοιρασιά του πλούτου, η “τουριστική επιτυχία” μένει μια βιτρίνα που δεν αντανακλά την πραγματική ζωή στη Ρόδο.
Για εμάς, η προτεραιότητα είναι να μετατραπεί η ανάπτυξη σε βελτίωση των όρων εργασίας και διαβίωσης, ώστε ο τουρισμός να είναι πηγή προκοπής για όλη την κοινωνία και όχι μόνο για λίγους.
Το Ε.Κ.Ρ. το λέει ξεκάθαρα: χωρίς δίκαιη αναδιανομή του πλούτου, η ανάπτυξη είναι κούφια.
• Κλείνοντας, ποιο είναι το μήνυμα του Ε.Κ.Ρ. προς τους εργαζόμενους και την τοπική κοινωνία ενόψει της πανελλαδικής απεργίας στις 1 Οκτωβρίου;
Το μήνυμα είναι καθαρό: Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε όλοι με μια φωνή.
Την Τρίτη 1 Οκτωβρίου, στις 11:00 π.μ. στο Εργατικό Κέντρο Ρόδου, δίνουμε το παρών στην 24ωρη πανελλαδική απεργία. Δεν είναι απλώς άλλη μία κινητοποίηση. Είναι κραυγή αγωνίας και διεκδίκησης για όσα μας ανήκουν και μας στερούν.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους, τα σωματεία, τους ανέργους, τους νέους, τις γυναίκες, τους εκπαιδευτικούς, τους στρατιωτικούς, αλλά και όλους τους τοπικούς φορείς του νησιού να σταθούν στο πλάι μας.
Απαιτούμε:
• Επέκταση και ουσιαστική ενίσχυση του επιδόματος ανεργίας
• Μόνιμα μέτρα ανακούφισης από την ακρίβεια
• Λύση στο στεγαστικό πρόβλημα που διαλύει την καθημερινότητα των εργαζομένων
• Επαναφορά των μειωμένων συντελεστών Φ.Π.Α. στη Ρόδο και στα νησιά
• Ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και σεβασμό στα δικαιώματά μας
• Άμεση στελέχωση με ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό όλων των μονάδων υγείας του νησιού.
Αυτά δεν είναι «αιτήματα» πολυτελείας. Είναι όροι επιβίωσης.
Όλοι στην απεργία – Όλοι στον δρόμο.
1 Οκτωβρίου – 11:00 π.μ. – Στο Εργατικό Κέντρο Ρόδου
Για να μη μείνει κανείς μόνος, για να ακουστεί η φωνή όλων μας.
