• Η πλατεία Ελευθερίας γίνεται κέντρο φορτοεκφόρτωσης τουριστών, οι οδηγοί σταθμεύουν αυθαίρετα και η Τροχαία παρακολουθεί χωρίς να παρεμβαίνει, λίγα μέτρα από το ίδιο της το γραφείο
Η καρδιά της Ρόδου, η ιστορική πόλη που αποτελεί έναν από τους κορυφαίους τουριστικούς προορισμούς της Μεσογείου, ασφυκτιά. Όχι μόνο από τον τεράστιο αριθμό επισκεπτών που συρρέουν κάθε καλοκαίρι, αλλά και από την έλλειψη κυκλοφοριακής οργάνωσης και ελέγχου. Τα τουριστικά λεωφορεία, με την κάλυψη ή έστω την αδράνεια των Αρχών, έχουν μετατραπεί σε απόλυτους ρυθμιστές της κυκλοφορίας στο κέντρο της πόλης. Η πλατεία Ελευθερίας, αντί να λειτουργεί ως πνεύμονας, έχει καταντήσει αφετηρία και τερματικός σταθμός για τουριστικά γκρουπ, δημιουργώντας χάος στους δρόμους, ένταση στους οδηγούς και κινδύνους στους πεζούς.
Το κέντρο της Ρόδου ως άναρχο σταθμευτήριο
Κάθε απόγευμα, το σκηνικό επαναλαμβάνεται με μαθηματική ακρίβεια: δεκάδες λεωφορεία σταθμεύουν πρόχειρα, καταλαμβάνοντας χώρους που προορίζονται για ΙΧ οχήματα με πληρωμή, μπλοκάροντας διαβάσεις και στροφές, πολλές φορές ακόμη και τις εξόδους των δρόμων. Η αυθαιρεσία τους είναι τέτοια ώστε δεν διστάζουν να παρατάξουν τα οχήματά τους σε διπλή σειρά ή να εμποδίσουν τη ροή της κυκλοφορίας, αδιαφορώντας για τις συνέπειες.
Η κατάσταση αυτή δεν αφορά απλώς μια παροδική ταλαιπωρία. Πρόκειται για μια μόνιμη δυσλειτουργία που πλήττει την καθημερινότητα των κατοίκων, την οδική ασφάλεια, αλλά και την ίδια την εικόνα της πόλης στα μάτια των επισκεπτών. Ο ταξιδιώτης που φτάνει στη Ρόδο αντικρίζει μια εικόνα πλήρους αταξίας, η οποία έρχεται σε αντίθεση με την αίγλη και την ιστορία του νησιού.
Η ειρωνεία της αδράνειας μπροστά στα μάτια των Αρχών
Το πιο εξοργιστικό στοιχείο είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν κυριολεκτικά μπροστά στα μάτια εκείνων που οφείλουν να επιβάλουν την τάξη. Η Α΄ Αστυνομική Διεύθυνση Δωδεκανήσου, το Τμήμα Τροχαίας Ρόδου και το γραφείο του αξιωματικού υπηρεσίας βρίσκονται απέναντι από το σημείο όπου εκτυλίσσεται καθημερινά το χάος. Η εικόνα αυτή, με λεωφορεία παρκαρισμένα αντικριστά με τα αστυνομικά γραφεία, προκαλεί τουλάχιστον θυμηδία και εντείνει το αίσθημα αδικίας των πολιτών.
Δεν είναι ότι λείπουν οι χώροι στάθμευσης για λεωφορεία. Υπάρχουν ειδικά διαμορφωμένες θέσεις με σχετική σήμανση. Όμως η χρήση τους προϋποθέτει έλεγχο και πειθαρχία. Κι όταν η ανομία έχει μετατραπεί σε καθημερινότητα με την ανοχή της Πολιτείας, η έννοια της εφαρμογής των κανονισμών καθίσταται κενό γράμμα.
Ο “τσαμπουκάς” ως κυκλοφοριακός κανόνας
Πολλοί οδηγοί λεωφορείων, γνωρίζοντας ότι δεν πρόκειται να δεχθούν καμία κύρωση, φέρονται με τρόπο προκλητικό. Καταλαμβάνουν δύο και τρεις θέσεις στάθμευσης που προορίζονται για ΙΧ, δίχως να καταβάλλουν εισιτήριο. Η αυθαίρετη αυτή συμπεριφορά έχει ως αποτέλεσμα οι κάτοικοι και οι εργαζόμενοι να αδυνατούν να σταθμεύσουν, ενώ η οικονομική ζημία για τον Δήμο, που στερείται τα αντίστοιχα έσοδα, είναι προφανής.
Το φαινόμενο έχει λάβει τέτοιες διαστάσεις ώστε να έχει παγιωθεί στη συνείδηση πολλών πολιτών. Σαν να έχει επικρατήσει η αντίληψη ότι το καλοκαίρι στη Ρόδο η νομιμότητα παραμερίζεται για χάρη της τουριστικής βιομηχανίας, η οποία διεκδικεί για λογαριασμό της τον δημόσιο χώρο.
Η “σιωπηλή συμφωνία” Δήμου και Τροχαίας
Η στάση της Τροχαίας και της Δημοτικής Αρχής ερμηνεύεται από πολλούς ως σιωπηλή συμφωνία. Από τη μία, η αστυνομία αποφεύγει να συγκρουστεί με τα ισχυρά τουριστικά συμφέροντα που δραστηριοποιούνται στο νησί. Από την άλλη, ο Δήμος δεν δείχνει πρόθεση να επιβάλει ένα αυστηρότερο πλαίσιο στάθμευσης και κυκλοφοριακής ρύθμισης, φοβούμενος ότι θα θεωρηθεί ότι “πλήττει” τον τουρισμό.
Το αποτέλεσμα είναι ένας φαύλος κύκλος αδράνειας, όπου οι παραβάτες αποθρασύνονται, οι πολίτες νιώθουν αβοήθητοι και το κέντρο της Ρόδου μετατρέπεται σε ζώνη πλήρους ασυδοσίας.
Τουρισμός χωρίς σεβασμό στον δημόσιο χώρο
Η Ρόδος προβάλλεται διεθνώς ως κορυφαίος προορισμός. Ωστόσο, πίσω από τη βιτρίνα των εντυπωσιακών αφίξεων κρουαζιερόπλοιων και των υψηλών δεικτών επισκεψιμότητας, κρύβεται μια πραγματικότητα όπου η ποιότητα ζωής των κατοίκων και η βιώσιμη ανάπτυξη παραμερίζονται. Ο σεβασμός στον δημόσιο χώρο έχει χαθεί, και η τουριστική δραστηριότητα επιβάλλεται ως υπέρτατη προτεραιότητα, εις βάρος όλων των υπολοίπων.
