Πλανώνται πλάνην οικτρά, όσοι νομίζουν ότι οι παράνομοι μετανάστες δεν έχουν δικαιώματα, επειδή δεν έχουν «χαρτιά», κραυγάζει, με σημερινή, δημόσια, παρέμβαση του από το Στρασβούργο, ο Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης Νιλς Μουϊζνιεκς.
Ολοι οι άνθρωποι έχουν κοινωνικά δικαιώματα, με βάση την Διεθνή Σύμβαση Προστασίας των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και η αναγνώριση τους, από τις κυβερνήσεις, αποτελεί προϋπόθεση, για την προστασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, τονίζει ο Επίτροπος.
Αναφερόμενος στα εμπόδια που παρεμβάλλονται από τα κράτη, για την αναγνώριση των βασικών κοινωνικών δικαιωμάτων των μεταναστών και των παράνομων προσφύγων, ο Επίτροπος Μουϊζνιεκς, στηλιτεύει το γεγονός ότι, με την ποινικοποίηση της μετανάστευσης , τις κατασταλτικές πολιτικές, των κρατήσεων και των απελάσεων αλλοδαπών, επηρεάζεται δυσμενώς η προστασία των θεμελιωδών κοινωνικών δικαιωμάτων των παράνομων μεταναστών.
Και διευκρινίζει:
Σε αρκετά κράτη-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης, οι παράνομοι μετανάστες πολύ συχνά θεωρούνται ως απατεώνες, ψεύτες, καταπατητές των κοινωνικών παροχών ή των προσώπων που κλέβουν τις θέσεις εργασίας των υπηκόων.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, η αστυνομία τίθενται υπό επίσημη πίεση για την επίτευξη των ποσοτικών στόχων των “επαναπατρισμών. Αυτή η πολιτική μπορεί να είναι ιδιαίτερα επιβλαβής για την πρόσβαση των παράνομων μεταναστών »στα κοινωνικά δικαιώματα, γιατί τους αναγκάζει να ζουν παράνομα και να αποφεύγουν την επαφή με τους φορείς παροχής υπηρεσιών κοινωνικής αρωγής για το φόβο της σύλληψης.
Σύμφωνα με μια μελέτη (Ιούνιος 2015) του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, ο κύριος λόγος που οι παράνομοι μετανάστες- θύματα εκμετάλλευσης, δεν αναφέρουν την παραβίαση των κοινωνικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους στην αστυνομία είναι ο φόβος ότι θα πρέπει να φύγουν από τη χώρα.
Η ποινικοποίηση της αλληλεγγύης προς τους μετανάστες, ενάντια σε εκείνους που προσπαθούν να τους βοηθήσουν, παρέχοντας ελάχιστη πρόσβαση σε στέγη, τροφή και υγειονομική περίθαλψη είναι ένα άλλο απαράδεκτο μέτρο που έχει ληφθεί από ορισμένα κράτη τα τελευταία χρόνια.
Για να διασφαλιστεί η πρόσβαση των παράνομων μεταναστών, σε βασικά κοινωνικά δικαιώματα, οι πάροχοι βασικών υπηρεσιών, όπως το ιατρικό προσωπικό δεν πρέπει ποτέ να αναλαμβάνουν την υποχρέωση να αναφέρουν τους παράνομους μετανάστες στις αρχές επιβολής του νόμου.
Όπως αναφέρεται σε πρόσφατη μελέτη, για τον αντίκτυπο της κρίσης στην πρόσβαση στα θεμελιώδη δικαιώματα στην ΕΕ, οι μετανάστες χωρίς χαρτιά είναι μεταξύ των ομάδων που πλήττονται δυσανάλογα από τα μέτρα λιτότητας που επιβάλλονται στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης. Στην Ισπανία, η πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη για τους παράνομους μετανάστες στις περισσότερες περιοχές μειώθηκε σημαντικά το 2012, έως ότου η κυβέρνηση αποφάσισε, πρόσφατα, να αποκαταστήσει την πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη, κυρίως λόγω της καταστροφικών συνέπειών που παρουσιάσθηκαν στο εθνικό σύστημα υγείας.
Θύματα του «τράφικινγκ»
Στην παρέμβαση του ο Επίτροπος Μουϊζνιεκς, ρίχνει άπλετο φώς και σε μία άλλη «πτυχή» του μεταναστευτικού προβλήματος, αποδεικνύοντας ότι, οι άνθρωποι αυτοι πέφτουν πολύ συχνά θύματα εκμετάλλευσης από τα κυκλώματα εμπορίας ανθρώπων.
Αφού, υπενθυμίζει ότι, «ο καθένας, συμπεριλαμβανομένων των παράνομων μεταναστών, θα πρέπει να προστατεύεται από εργασιακό τράφικινγκ, σε πλήρη συμμόρφωση με το άρθρο 4 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου που απαγορεύει τη δουλεία, την καταναγκαστική εργασία και την εμπορία ανθρώπων επέκταση, και με τη Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για τη Δράση Καταπολέμηση της Εμπορίας Ανθρώπων», ο Επίτροπος αποκαλύπτει ότι:
Ενώ σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, η άδεια διαμονής μπορεί να χορηγείται στα θύματα εμπορίας ανθρώπων, πάρα πολύ συχνά, αυτό ισχύει μόνο υπό τον όρο της συνεργασίας με την αστυνομία.
Στις 20 εκθέσεις αξιολόγησης χωρών, η Ομάδα Εμπειρογνωμόνων για την καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων (GRETA) προέτρεψε τις αρχές να διασφαλίσουν ότι, στην πράξη, η πρόσβαση σε βοήθεια για τα θύματα του τράφικινγκ δεν θα εξαρτάται από τη συνεργασία τους στην έρευνα και την ποινική διαδικασία.
Τα κράτη έχουν υποχρέωση να επιβάλλουν κυρώσεις σε εργοδότες που εκμεταλλεύονται την ευπάθεια των παράνομων μεταναστών. Από την άποψη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία δεν είναι ότι ένα κράτος μάχεται ενάντια στην «παράνομη εργασία», αλλά ότι οι παράνομοι μετανάστες θα πρέπει να προστατεύονται και θα πρέπει να αποζημιώνονται για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έχουν υποστεί ως αποτέλεσμα της εκμετάλλευσής τους. Ξένες οικιακοί βοηθοί, λόγω της απομόνωσής τους, είναι ιδιαίτερα ευάλωτα σε αυτή τη μορφή κατάχρησης.
Στρασβούργο
Νίκος Ρούσσης
Πηγή:reporter.gr
