Η προπονήτρια του beach volley στην Τελχινίδα Φαίη Μίχου έγραψε μερικά λόγια για τον Δημήτρη Καλιόζη και την Σταματίνα Γκιζέττη.
Συγκεκριμένα ανέφερε τα ακόλουθα:
«Ο Δημήτρης Καλιόζης, αθλητής της Τελχινίδας με συμπαίκτη τον Γιάννη Καρδούλια από την Κω και η αθλήτρια της Τελχνιδας Σταματίνα Γκιζέττη με τη συμπαίκτριά της από τη Θεσσαλονίκη την Ελπίδα Πιτσιγκώνη, με τους ομοσπονδιακούς προπονητές Αλκιβιάδη Χατζηνικολάου και Θοδωρή Παπαδημητρίου, κατάφεραν την πρώτη ημέρα της συμμετοχής τους στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα μεγαλύτερης ηλικιακής κατηγορίας από τη δική τους να φέρουν από μία νίκη. Τα αγόρια κέρδισαν την Εθνική Ομάδα του Ισραήλ, ενώ τα κορίτσια την αντίστοιχη της Τουρκίας.
Πίσω από κάθε φωτογραφία όμως κρύβεται και μια ιστορία ή… πολλές ιστορίες. Εγώ θα γράψω για αυτές τις ιστορίες που έζησα αυτοπροσώπως. Στην πρώτη ιστορία λοιπόν… έβρεχε. Δεν έβρεχε πολύ αλλά έβρεχε όλη την ημέρα με αποτέλεσμα όλα να είναι… βρεγμένα. Το κοριτσάκι της ιστορίας ήταν έτοιμο από ώρα. Περίμενε εκνευρισμένη και ανυπόμονη στην πόρτα.
-Πάμε μαμά! Θα αργήσουμε!
– Που θα αργήσουμε παιδάκι μου; Δεν θα κάνετε προπόνηση! Το γήπεδο θα είναι βούρκος, βρέχει όλη τη μέρα, δε θα έρθει κανείς!
-Δεν το ξέρεις αυτό…
Το γήπεδο είναι μακριά από το σπίτι και ήταν πράγματι βρεγμένο και κλειστό. Στο παρκινγκ αυτοκινήτων υπήρχε μόνο ένα ακόμα αυτοκίνητο.
-Είδες μαμά; Ήρθε και ο coach!
Η μαμά της μικρής ένιωσε μπερδεμένη.
-Πες μου ότι θα κάνετε προπόνηση με αυτό τον καιρό!
-Όχι βέβαια, ήρθα μήπως κάποιο παιδί μπερδευτεί και έρθει.
Το κοριτσάκι της ιστορίας, η Σταματίνα, ήταν τότε στις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Κοιμήθηκε ευχαριστημένη εκείνο το βράδυ. Είχε κάνει το καλύτερο που μπορούσε και ο προπονητής της το ήξερε.
Από εκείνη την ημέρα και κάθε μέρα έως και σήμερα δεν έχει σταματήσει να προσπαθεί να κάνει το καλύτερο που μπορεί! Όταν η τρέλα του μικρού αθλητή συναντηθεί με την τρέλα του προπονητή του τότε συμβαίνει… η φωτογραφία!
Η δεύτερη ιστορία θα είναι πολύ πιο σύντομη. Το 2014 ήρθε στο γήπεδο του beach volley ένα αγοράκι. Από τότε… δεν έφυγε ποτέ. Τώρα που γράφω είναι ακόμα στο γήπεδο. Αυτή τη φορά σε ένα γήπεδο της Τουρκίας. Κάθε φορά που είχε κακοκαιρία, μία από αυτές τις τρομακτικές που τις βαπτίζουν με γυναικεία ονόματα, το αγόρι της ιστορίας, ο Δημήτρης, μου έστελνε μηνύματα:
‘’Coach, δεν πιστεύω να χάσουμε την προπόνηση λόγω της βροχούλας;’’
Έξω οι κάδοι σκουπιδιών κυνηγούσαν τα αυτοκίνητα από τους δυνατούς ανέμους, ενώ διάφορα αντικείμενα κολυμπούσαν στους δρόμους. Όταν η τρέλα του αθλητή συναντήσει την τρέλα του προπονητή του συμβαίνει… η φωτογραφία…!
Ο Γιάννης Καρδούλιας, η Ελπίδα Πιτσιγκώνη, πρωταθλητές Ελλάδος και διεθνής από πέρυσι, και οι ομοσπονδιακοί προπονητές Αλκιβιάδης Χατζηνικολάου και Θοδωρής Παπαδημητρίου δεν χρειάζονται συστάσεις, είναι ήδη γνωστοί στο χώρο του beach volley για τη συνεισφορά και τις επιτυχίες τους.
Οι αθλητές της Ρόδου, τα δικά μας παιδιά, τα δικά μου παιδιά, πρώτη φορά με το εθνόσημο στο στήθος, για πρώτη φορά φεύγουν από τα στενά όρια του τόπου μας και κυρίως του εαυτού τους και σε αυτό το πρώτο άνοιγμα των φτερών τους κέρδισαν το Ισραήλ (τα αγόρια) και την Τουρκία (τα κορίτσια) με 2-0 σετ και μας γέμισαν με περηφάνια και ελπίδες για το μέλλον!
Εγώ σαν προπονήτρια τους στέλνω εκεί μακριά συγχαρητήρια και ευχές για πολλές ακόμα επιτυχίες!».
Φαίη Μίχου: Οι ιστορίες της… επιτυχίας
