Συγκινεί το κείμενο που ανάρτησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο επικεφαλής της παράταξης «Αρχή Οργάνωσης για το Νησί μας» κ. Νίκος Γερονικόλας για την απώλεια του ιατρού Ευάγγελου Χατζηγιαννάκη που τόσα έχει προσφέρει στην ιατρική και όχι μόνο.
«Με τα χέρια του χάρισε ζωή. Με το βλέμμα του ενέπνευσε πίστη. Με την αφοσίωσή του ύψωσε την ιατρική σε πράξη βαθιάς ανθρωπιάς.Ήταν από τους πρώτους που πίστεψαν ότι οι μεταμοσχεύσεις στην Ελλάδα δεν είναι όνειρο, αλλά χρέος.Οργάνωσε, εκπαίδευσε, πρωτοστάτησε. Δημιούργησε σχολή, και κάθε γιατρός που πέρασε από τα χειρουργεία του κουβαλά ένα κομμάτι της ψυχής του.
Για το Καστελλόριζο υπήρξε σημείο υπερηφάνειας. Για την ιατρική, θεμελιωτής. Για όσους τον γνώρισαν, ένας άνθρωπος ευθύς, γενναιόδωρος, ουσιαστικός», τόνισε ο κ. Γερονικόλας αποχαιρετώντας τον θείο του τον εξαίρετο και λαμπρό επιστήμονα όλης της χώρας.
Η ανάρτηση του κ. Γερονικόλα:
Από το μικρό Καστελλόριζο ως τις μεγάλες χειρουργικές αίθουσες της Αθήνας, ο Ευάγγελος Χατζηγιαννάκης βάδισε με το φως του νησιού του μέσα του.
Με τα χέρια του χάρισε ζωή. Με το βλέμμα του ενέπνευσε πίστη. Με την αφοσίωσή του ύψωσε την ιατρική σε πράξη βαθιάς ανθρωπιάς.
Ήταν από τους πρώτους που πίστεψαν ότι οι μεταμοσχεύσεις στην Ελλάδα δεν είναι όνειρο, αλλά χρέος.
Οργάνωσε, εκπαίδευσε, πρωτοστάτησε. Δημιούργησε σχολή, και κάθε γιατρός που πέρασε από τα χειρουργεία του κουβαλά ένα κομμάτι της ψυχής του.
Για το Καστελλόριζο υπήρξε σημείο υπερηφάνειας. Για την ιατρική, θεμελιωτής. Για όσους τον γνώρισαν, ένας άνθρωπος ευθύς, γενναιόδωρος, ουσιαστικός.
Έφυγε ήσυχα, όπως ζούσε. Με αξιοπρέπεια, πίστη και αγάπη για τον άνθρωπο.
Η παρακαταθήκη του θα μείνει ζωντανή στα νοσοκομεία, στους μαθητές του, στις ζωές που έσωσε και στη μνήμη ενός νησιού που γεννά ψυχές μεγάλες.
Και για εμάς, την οικογένειά του, δεν θα είναι ποτέ απλώς μια σπουδαία μορφή της ιατρικής.
Ήταν ο θείος μας, ο άνθρωπος που με τη σιωπή του έδειχνε κατανόηση, με ένα βλέμμα μετέδιδε στοργή, και με την απλότητά του μάς υπενθύμιζε ότι η αληθινή αξία δεν κάνει θόρυβο.
Θα τον θυμόμαστε πάντα με αγάπη, ευγνωμοσύνη και περηφάνια για όσα πρόσφερε στους άλλους, και για όσα μας δίδαξε χωρίς ποτέ να χρειαστεί να τα πει.
Αντίο, θείε μου αγαπημένε.
Το φως του Καστελλόριζου θα σε συνοδεύει για πάντα.
Ο ανιψιός σου,
