Η ασφάλεια της Ευρώπης αποτελεί πλέον επείγουσα ανάγκη. Η απειλή αυξάνεται».
Αυτό επισημαίνει μεταξύ άλλων σε συνέντευξή του προς τη “δημοκρατική” ο ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, κ. Μανώλης Κεφαλογιάννης, σχετικά με τις απειλές της Ρωσίας και τις πρόσφατες κυβερνοεπιθέσεις που σημειώθηκαν σε ευρωπαϊκές χώρες.
Επίσης μιλάει για την πολιτική αστάθεια στην οποία έχει περιέλθει η Γαλλία, καθώς “τα τελευταία χρόνια οι δυνάμεις των άκρων αποκτούν και πάλι εκλογική δύναμη σε όλη την Ευρώπη” –όπως αναφέρει, ενώ για τις συνεχιζόμενες προκλήσεις της γείτονος, σημειώνει πως: “Η χώρα μας αποκτά ισχυρό γεωπολιτικό και διπλωματικό αποτύπωμα”.
• Θα ήθελα να ξεκινήσουμε από τις εξελίξεις στα δύο πολεμικά μέτωπα, στη Γάζα και στην Ουκρανία που παραμένουν ανοιχτά τα τελευταία χρόνια. Από τη μία η παρέμβαση των ΗΠΑ για εκεχειρία στη Γάζα είναι σε εξέλιξη, ενώ στην Ουκρανία δεν φαίνεται ακόμη ελπίδα για ειρήνη. Θα ήθελα μια γενική εκτίμηση -και πόσο αυτά επηρεάζουν την Ευρώπη και την οικονομία.
Οι γενιές μας υπήρξαν από τις τυχερές γενιές της Ευρώπης. Μετά τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου το 1945 η Ευρώπη γνώρισε μία μακρά περίοδο ειρήνης και ευημερίας. Από τότε κάναμε πολλά βήματα μπροστά με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αλλά δυστυχώς, μέχρι σήμερα, βήματα ημιτελή. Δεν προχωρήσαμε στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Προχωρήσαμε σε μία οικονομική ένωση αλλά δεν κάναμε θαρραλέα βήματα για την πολιτική ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει καταφέρει ακόμη να αποκτήσει κοινές γραμμές σε σειρά θεμάτων. Δεν έχουμε κοινή εξωτερική πολιτική. Δεν έχουμε κοινή πολιτική άμυνας και ασφάλειας. Δεν έχουμε ευρωπαϊκό στρατό που θα υπερασπίζεται τα κοινά μας ευρωπαϊκά σύνορα. Με αποτέλεσμα η Ευρώπη να είναι, ασφαλώς, ένας οικονομικός γίγαντας αλλά να παραμένει ένας πολιτικός νάνος.
Ασφαλώς, στα θέματα της άμυνας τα τελευταία χρόνια, με αφορμή τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, κάνουμε βήματα μπροστά και αποφασίσαμε να δαπανήσουμε χρήματα για την άμυνα και την ασφάλεια της Ευρώπης. Αλλά δεν είναι αρκετά. Πρέπει άμεσα να προχωρήσουμε στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Αλλιώς μοιραία θα έχουμε το τέλος των δεινοσαύρων που δεν «εκσυγχρονίστηκαν» και εξαφανίστηκαν…
• Σε κάποιες χώρες της Ευρώπης, οι κυβερνήσεις προετοιμάζουν τον κόσμο για ενδεχόμενο πολεμικής σύρραξης με τη Ρωσία –ειδικά, έπειτα από τις κυβερνοεπιθέσεις που σημειώθηκαν πρόσφατα. Πώς είναι το κλίμα και πώς πρέπει να αντιδράσει η Ευρώπη;
Στην Ολομέλεια του Στρασβούργου η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΕΛΚ κάλεσε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να περάσει από τα λόγια στα έργα και να υπερασπιστεί τον εναέριο χώρο της Ευρώπης, προειδοποιώντας ότι οι κλιμακούμενες υβριδικές επιθέσεις της Ρωσίας εναντίον κρατών-μελών της ΕΕ απαιτούν άμεση, συντονισμένη ευρωπαϊκή αντίδραση.
Η Ρωσία δοκιμάζει την αποφασιστικότητα της Ευρώπης. Η απειλή είναι άμεση. Καλούμε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Συμβούλιο να προτείνουν μέτρα για να σταματήσει η αυξανόμενη ρωσική επιθετικότητα εντός της ΕΕ και να γεφυρωθεί το χάσμα που έχει προκύψει μεταξύ των ρωσικών ενεργειών και των συμβατικών στρατιωτικών επιχειρήσεων.
Η ασφάλεια της Ευρώπης αποτελεί πλέον επείγουσα ανάγκη. Η απειλή αυξάνεται. Η δυνατότητα μη επανδρωμένων αεροσκαφών της ΕΕ χρειάζεται ένα ταχέως εφαρμοσμένο σχέδιο δράσης, υποστηριζόμενο από σοβαρή χρηματοδότηση από την ΕΕ. Οι Βρυξέλλες πρέπει να συνεργαστούν με την αμυντική βιομηχανία διπλής χρήσης. Δεν υπάρχει πλέον δικαιολογία για την καθυστέρηση μιας πλήρως ολοκληρωμένης αεράμυνας της ΕΕ.
• Στη Γαλλία σημειώνεται πρωτοφανής πολιτική αστάθεια για τα δεδομένα της χώρας. Πόσο μπορεί να επηρεάσει αυτή η κατάσταση την ευρωπαϊκή οικογένεια;
Δεν είναι, ασφαλώς, καλό για την Ευρωπαϊκή Ένωση να βρίσκεται ένα από τα μεγαλύτερα κράτη-μέλη, μία από τις μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρώπης σε πολιτική αναταραχή. Αλλά αυτές οι πολιτικές αναταράξεις που σημειώνονται στη Γαλλία θα έπρεπε να μας προβληματίσουν και να μας ενεργοποιήσουν. Να διαβάσουμε σωστά την Ιστορία. Γιατί δυστυχώς όποιος δεν διαβάζει σωστά την Ιστορία είναι καταδικασμένος να την ζήσει στη χειρότερή της μορφή. Φοβάμαι ότι δεν έχουμε διδαχθεί από την περίοδο του Μεσοπολέμου που οδήγησε την Ευρώπη σε έναν Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, με τα εκατομμύρια αθώα θύματα. Από την αποτυχία της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης που οδήγησε τον Χίτλερ και το ναζιστικό κόμμα στην άνοδό τους στην εξουσία.
Τα τελευταία χρόνια οι δυνάμεις των άκρων αποκτούν και πάλι εκλογική δύναμη σε όλη την Ευρώπη. Οι κραυγές του λαϊκισμού βρίσκουν ευήκοα ώτα. Αυτό γιατί συμβαίνει; Γιατί η Δημοκρατία δεν δίνει λύσεις σε βασικά προβλήματα των πολιτών. Δεν απαντά πειστικά στις αγωνίες τους. Με αποτέλεσμα οι κοινωνίες να ακούν «ευχάριστα» τους ακραίους λαϊκιστές που τους τάζουν «λαγούς και πετραχήλια». Να στρέφονται στα άκρα και στις ακρότητες. Και δυστυχώς πολύ σύντομα, αν δεν ενεργοποιηθούμε άμεσα, το πρόβλημα δεν θα το έχουν τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου αλλά θα το έχει η ίδια η Δημοκρατία και η λειτουργία της.
• Στα δικά μας, οι γείτονες συνεχίζουν τις προκλήσεις χωρίς να έχουν αλλάξει ατζέντα απέναντι στη χώρα μας. Πώς θα συνεχιστεί αυτή η κατάσταση και ποιες κινήσεις αναλαμβάνει η Αθήνα;
Η Τουρκία παραμένει μία ακραία αναθεωρητική χώρα. Με ένα απίστευτο κρεσέντο μεγαλοϊδεατισμού νεοθωμανικής προέλευσης. Ασκεί πολιτικές και προχωράει σε ενέργειες που δεν στέκονται πουθενά στη βάση Διεθνούς Δικαίου και της Σύμβασης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας. Υπονομεύει σταθερά με τις παράνομες ενέργειές της την ειρήνη, την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην περιοχή του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου.
Υπόγραψε με τη Λιβύη το παράνομο και άκυρο τουρκολιβυκό μνημόνιο. Και οι τρεις Θεσμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης το έχουν καταδικάσει απερίφραστα καθώς παραβιάζει τα δικαιώματα τρίτων κρατών, δεν συμμορφώνεται με το Δίκαιο της Θάλασσας και δεν μπορεί να έχει νομικές συνέπειες για τρίτα κράτη, αποδεχόμενοι πλήρως την τροπολογία που είχαμε καταθέσει στο Ψήφισμα για την κατάσταση στη Λιβύη το 2022 μαζί με τον Μάνφρεντ Βέμπερ.
Ένα παράνομο και άκυρο τουρκολιβυκό μνημόνιο που παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και το δικαίωμα των νησιών μας σε Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Κάτι που ρητά ορίζει το Άρθρο 121 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας που σαφώς ορίζει ότι τα νησιά με οικονομική ζωή έχουν το ίδιο δικαίωμα σε ΑΟΖ με τις ηπειρωτικές περιοχές.
Η Τουρκία και οι ανώτατοι πολιτικοί της αξιωματούχοι συνεχίζουν να αποκαλούν τη θρησκευτική μειονότητα της Θράκης σαν τουρκική. Η Συνθήκη της Λωζάνης, μία Διεθνής Συνθήκη που υπογράφηκε από σειρά κρατών, ρητά αναφέρει ότι η μειονότητα στην Κωνσταντινούπολη είναι Ελληνική Εθνική Μειονότητα και η θρησκευτική μειονότητα στη Θράκη είναι μουσουλμανική μειονότητα. Δεν είναι ασφαλώς τουρκική.
Μία μειονότητα που πριν από 100 χρόνια αριθμούσε 110.000 άτομα και σήμερα 130.000. Σε αντίθεση με την Ελληνική Εθνική Μειονότητα στην Κωνσταντινούπολη που αριθμούσε 120.000 άτομα και σήμερα παραμένουν στην Πόλη μόνο 3.000 Έλληνες. Αυτό και ως απάντηση για τις τουρκικές αιτιάσεις περί καταπίεσης της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη.
Να υπενθυμίσω, επίσης, ότι η Συνθήκη της Λωζάνης με τροπολογία που είχα την τιμή να καταθέσω μαζί με τον πρόεδρο της Κ.Ο. του ΕΛΚ Μάνφρεντ Βέμπερ κατέστη κοινοτικό κεκτημένο.
Ενώ, τέλος, συνεχίζει να επιμένει, πρόσφατα το είπε και ο Τούρκος πρόεδρος στη Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, στη «λύση δύο κρατών» στην Κύπρο. Μία λύση που αντιβαίνει κατάφωρα τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία.
Η χώρα μας ενισχύοντας τις στρατηγικές της συμμαχίες στην περιοχή, με χώρες κλειδιά όπως το Ισραήλ και η Αίγυπτος, επεκτείνοντας την κυριαρχία της στο Ιόνιο στα 12 ναυτικά μίλια, οριοθετώντας Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη με την Ιταλία, την Αίγυπτο έστω και μερική, θωρακίζοντας τις Ένοπλες Δυνάμεις μας αποκτά ισχυρό γεωπολιτικό και διπλωματικό αποτύπωμα.
Με ενέργειες που βασίζονται στη διπλωματία και εναρμονιζόμενη πάντα στο Διεθνές Δίκαιο και στη Σύμβαση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Μανώλης Κεφαλογιάννης: «Η Τουρκία παραμένει μία ακραία αναθεωρητική χώρα»
