Επιστροφή…

Το τριήμερο πένθος για τη σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη εξέπνευσε και έκανε την εμφάνισή της στον ορίζοντα μια άλλη «χρόνια παθογένεια» που μαστίζει την ελληνική κοινωνία και το πολιτικό της σύστημα. Είναι η ταχύτητα και η ευκολία με την οποία το πένθος και ο οφειλόμενος σεβασμός στη μνήμη των θυμάτων δίνουν τη θέση τους στη στείρα αντιπαράθεση, την κυνική εκμετάλλευση, την πολιτική σπέκουλα. Επιστροφή στην πολιτική κανονικότητα. Από σήμερα, λαμβάνουν θέσεις πολιτικοί με στοιχεία που συγκέντρωναν τις ημέρες της «εκεχειρίας» τα κομματικά τους επιτελεία, ώστε να ορμήσουν σαν λέαινες στην αρένα με μοναδικό τους έργο να καταδικάσουν ή να υπερασπιστούν την κυβέρνηση, τις προηγούμενες κυβερνήσεις, το Δημόσιο, τις εταιρείες και τους ανευθυνοϋπευθύνους τους, για το δυστύχημα στα Τέμπη. Να ουρλιάζουν, να ανταλλάσσουν συνθήματα και κατηγορίες χωρίς να ακούγεται τίποτα ουσιαστικό. Ας θυμηθούν όλοι ότι το τέλος του τριήμερου εθνικού πένθους δεν σημαίνει τίποτα απολύτως και ότι ο κόσμος θέλει επιτέλους έργα και όχι λόγια. Είναι φανερό ότι διάφοροι, στο πολιτικό-δημοσιογραφικό παράλληλο σύμπαν μάλλον δεν έχουν καταλάβει ότι αν αυτή είναι η επιλογή τους, θα αντιμετωπίσουν δυσάρεστες εκπλήξεις – οι εκλογές είναι υπερβολικά κοντά. Υ.Γ.  Όσοι ετοιμάζονται να πάρουν πολιτική ρεβάνς πάνω από τις σορούς των θυμάτων, για όσα συνέβησαν στο πρόσφατο παρελθόν και είχαν προκαλέσει και πάλι έναν αποτροπιασμό, ίσως θα πρέπει να αναστοχαστούν – αν και όσο μπορούν. Ότι ετοιμάζονται πάντως, είναι φανερό.