Άκουσα πάλι να λέγεται (ενόψει Εθνικής Επετείου) ότι τα σύγχρονα παιδιά δεν ενδιαφέρονται για την Ιστορία, κάτι που νομίζω πως μάλλον σημαίνει ότι δεν τα παρακινούμε με το σωστό τρόπο να την αγαπήσουν. Θυμήθηκα λοιπόν τα όσα είχε γράψει στον εγγονό του, μεταξύ άλλων, ο Ουμπέρτο Έκο για την αναγκαιότητα της ιστορικής μνήμης και παραθέτω ένα απόσπασμα από τις πολλές πολύτιμες παραινέσεις που περιέχει το γράμμα του, με τη βεβαιότητα ότι ενδιαφέρουν όλους μας. Λέει:
«…Έπειτα, υπάρχει η ιστορική μνήμη, αυτή που δεν αφορά τα γεγονότα της ζωής σου ή τα πράγματα που έχεις διαβάσει, αλλά αυτά που συνέβησαν πριν ακόμη γεννηθείς. Σήμερα, αν πας σε ένα κινηματογράφο, θα πρέπει να μπεις μέσα μια συγκεκριμένη ώρα, όταν αρχίζει η ταινία, και όταν η προβολή ξεκινά, είναι σαν κάποιος να σε παίρνει από το χέρι και να σου λέει τι συμβαίνει. Στα χρόνια μου, μπορούσε κανείς να μπει στην αίθουσα του κινηματογράφου οποιαδήποτε στιγμή, θέλω να πω στο μέσο της προβολής. Έμπαινε τη στιγμή που συνέβαιναν ορισμένα πράγματα και προσπαθούσε να καταλάβει τι είχε προηγηθεί. Αργότερα, όταν η ταινία ξανάρχιζε, μπορούσε να διαπιστώσει αν είχε καταλάβει σωστά την υπόθεση, εκτός του ότι, αν η ταινία είχε ενδιαφέρον, μπορούσε να μείνει και να την ξαναδεί. Λοιπόν, η ζωή είναι σαν μια ταινία της δικής μου εποχής. Όλοι ερχόμαστε στη ζωή όταν πολλά πράγματα έχουν ήδη συμβεί πριν εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, και είναι σημαντικό να μάθουμε τι έχει συμβεί πριν εμείς γεννηθούμε. Αυτό είναι αναγκαίο, για να κατανοήσουμε καλύτερα γιατί σήμερα συμβαίνουν πολλά νέα πράγματα…»
