Τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης προκάλεσε μηνυτήρια αναφορά που υπέβαλε η ΔΟΥ Ρόδου κατά γνωστού εργολάβου οικοδομών του νησιού που βρέθηκε μετά από έλεγχο να φοροδιαφεύγει.
Οι φορολογικές αρχές έχουν επικεντρώσει το τελευταίο διάστημα τους ελέγχους τους στο συγκεκριμένο κλάδο που φέρεται να έχει συγκεντρώσει αδήλωτα έσοδα από τις πωλήσεις ακινήτων για τις οποίες φορολογήθηκε για τιμές κοντά στην αντικειμενική αξία τους αν και οι πραγματικές είναι πολλαπλάσιες.
Εν πάση περιπτώσει σύμφωνα με τις πληροφορίες από το έλεγχο στον συγκεκριμένο εργολάβο διαπιστώθηκε ότι τα έτη 2004, 2005, 2006 και 2007 υπέβαλε ανακριβείς δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος αποκρύπτοντας καθαρά εισοδήματα ύψους 43.625, 47.861, 15.119 και 62.260 ευρώ αντίστοιχα.
Φέρεται επιπλέον να απέδωσε ανακριβώς εξαπατώντας τη φορολογική αρχή ΦΠΑ τα έτη 2003, 2004, 2005, 2006, 2007 και 2008 και συγκεκριμένα 13.097, 30.603, 12.985, 49.064, 7,379 και 9.792 ευρώ αντίστοιχα.
Το 2004 και 2005, ολόκληρη η χώρα ζούσε την απόλυτη φρενίτιδα να προλάβει να αγοράσει σπίτι. Για να γλιτώσουν το 8% της αξίας του και να πληρώσουν μόνο φόρο μεταβίβασης 11% (αντί ΦΠΑ 19% τότε), πολλοί έπαιρναν “δάνεια στα τυφλά”, ζευγάρια έκαναν πολιτικούς γάμους για να δικαιολογήσουν μεγαλύτερο δάνειο, αλλά πλήρωναν και “καπέλο” 20% ή και 30% μέσα σε ένα χρόνο λόγω της υπέρογκης ζήτησης. Όπως εκ των υστέρων αποδείχθηκε πάντως, ο πανικός δεν δικαιολογείτο ειδικά για τα νέα ζευγάρια που απαλλάχθηκαν τελικά από ΦΠΑ.
Η ζημιά όμως είχε γίνει: οι τιμές εκτοξεύτηκαν μέσα σε μια τετραετία σε απίστευτα ύψη. Εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά «εγκλωβίστηκαν» στα χαμηλότοκα -τότε- στεγαστικά. Οι τράπεζες ανοίχτηκαν σε επισφαλή -όπως διαφαίνεται σήμερα- δάνεια. Οι κατασκευαστές και ολόκληρος ο κλάδος της οικοδομής άντλησαν πρωτοφανή στα χρονικά κεφάλαια. Οι παλαιότεροι του χώρου πρόλαβαν και … παντελόνιασαν «μαύρα χρήματα», σε τιμές πολλαπλάσιες από τις αντικειμενικές της εφορίας στα συμβόλαια. Εμφανίστηκαν όμως και οι «νεόκοποι» που “ανοίχτηκαν” με δάνεια.
Ωστόσο το 2007 και πριν ακόμη ξεσπάσει η διεθνής οικονομική κρίση, οι εργολάβοι φρέναραν απότομα την υπερπαραγωγή κατοικιών, καθώς κατάλαβαν ότι το πλεόνασμα των απούλητων κατοικιών (250.000 διαμερίσματα τότε) δεν θα μπορούσε πλέον να απορροφηθεί. Στόχος τους ήταν να διατηρήσουν και τις τιμές των ακινήτων στα ύψη που είχαν τότε σκαρφαλώσει.
Πολλοί από τότε δεν έκτισαν ούτε ένα καινούργιο διαμέρισμα, ενώ άλλοι έκαναν στοχευμένες μόνο κινήσεις για ακίνητα-φιλέτα και μεγάλα βαλάντια. Οι νέοι κατασκευαστές όμως, που μπήκαν τελευταίοι «στο χορό» δεν πρόλαβαν να κάνουν απόσβεση και πιέζονταν να πουλάνε, για να συνεχίσουν “να υπάρχουν” στην αγορά ή να καλύψουν το επενδυτικό τους «άνοιγμα».
Έκτοτε επικρατεί μια εύθραυστη «ισορροπία τρόμου» στην κτηματαγορά και η αναθέρμανση της οικοδομής δεν έρχεται, τουλάχιστον πριν μειωθεί δραστικά το στοκ των απούλητων κατοικιών, ώστε να αρχίσουν να κτίζουν καινούργια οι εργολάβοι, με χαμηλότερες πάντως τιμές.
