Στην εκπνοή του 2025, ο Βασίλης Υψηλάντης, κοσμήτορας του Ελληνικού Κοινοβουλίου-βουλευτής Δωδεκανήσου της ΝΔ, μιλάει στη «δ» σε μία εφ΄ όλης της ύλης συνέντευξη για τα θέματα που έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση και είναι μπροστά, για την δική του πορεία τη χρονιά που πέρασε και για όλα τα θέματα της τρέχουσας επικαιρότητας. Για την ακρίβεια, τα δάνεια, το στεγαστικό, την καθημερινότητα του νοικοκυριού και το υψηλό κόστος ζωής που δημιουργούν ανασφάλεια. «Αυτά ούτε μπορούμε να τα προσπερνούμε, ούτε να ωραιοποιούμε καταστάσεις», λέει χαρακτηριστικά. Για την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ ο «γαλάζιος» βουλευτής υποστηρίζει ότι είδαμε κάτι χαρακτηριστικό της ελληνικής παθογένειας: ένα πολύπλοκο πλαίσιο ευρωπαϊκών κανόνων, χρόνια λάθη στη διοίκηση, ασαφείς οδηγίες και, συχνά, μία τάση να αναζητούνται πολιτικοί αποδιοπομπαίοι τράγοι αντί για ουσιαστική θεσμική θωράκιση. «Η θέση μου είναι σταθερή. Ναι στη διαφάνεια, στους αυστηρούς ελέγχους, στην πλήρη διαλεύκανση κάθε υπόθεσης», σημειώνει χαρακτηριστικά.
Αναλυτικά η συνέντευξη:
• Η ελληνική οικονομία κ. Υψηλάντη δείχνει αντοχές, αλλά και σοβαρές αντιφάσεις. Υψηλό κόστος ζωής, χαμηλή αγοραστική δύναμη, νέα γενιά κόκκινων δανείων κλπ. Αυτό δημιουργεί και μια διαρκή αγωνία στην κοινωνία, η οποία δικαίως θέλει να βελτιωθεί η καθημερινότητά της και το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα να ενισχυθεί περισσότερο. Τι λέτε;
Η ελληνική οικονομία, μετά από μία δεκαετή κρίση, πανδημία, ενεργειακή καταιγίδα, οικονομική κρίση σε μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες και γεωπολιτικές αναταράξεις, έχει αποδείξει ότι έχει αντοχές. Έχουμε ανάπτυξη υψηλότερη από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο, μείωση της ανεργίας, αύξηση των επενδύσεων και αποκατάσταση της αξιοπιστίας μας. Αυτά δεν είναι θεωρητικά μεγέθη, μεταφράζονται σε περισσότερες δουλειές, καλύτερο επιχειρηματικό κλίμα, δυνατότητα του κράτους να στηρίζει τους πιο αδύναμους. Την ίδια στιγμή όμως και η κοινωνία μας ζει μια παγιωμένη διεθνώς πραγματικότητα. Η ακρίβεια στο ράφι, το κόστος στέγης, τα δάνεια, η καθημερινότητα του νοικοκυριού δημιουργούν ανασφάλεια. Αυτά ούτε μπορούμε να τα προσπερνούμε, ούτε να ωραιοποιούμε καταστάσεις. Έχουμε και εμείς να αντιμετωπίσουμε δομικά προβλήματα. Χαμηλή – ακόμη – παραγωγικότητα, χρόνια υστέρηση μισθών, διαρθρωτικές στρεβλώσεις στην αγορά, αλλά και διεθνείς πληθωριστικές πιέσεις όσο και αν η κυβέρνηση επιδιώκει να τα καταπολεμήσει. Γι’ αυτό θεωρώ ότι οφείλουμε να επιμείνουμε σε δύο πράγματα:
Πρώτον, η οικονομική πολιτική οφείλει να υπηρετεί την κοινωνική συνοχή δίχως συνάμα να διακυβεύεται η ανθεκτικότητα της ελληνικής οικονομίας. Όταν προχωράμε σε αύξηση μισθών και συντάξεων, μείωση σε πάνω από 80 φόρους, στήριξη ευάλωτων, μιλάμε για ενίσχυση του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος, όχι για αφηρημένες εξαγγελίες.
Δεύτερον, δεν πρέπει να γυρίσουμε σε λογικές εύκολου λαϊκισμού που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία. Πρέπει να βελτιώνουμε το εισόδημα του πολίτη με μόνιμο τρόπο. Καλύτερες δουλειές, υψηλότερη προστιθέμενη αξία στην οικονομία, δίκαιη φορολογία και κράτος που λειτουργεί. Αυτά υπηρετεί η Νέα Δημοκρατία με συνέπεια. Μια πολιτική που αποσκοπεί στην ουσιαστική στήριξη της Ελλάδας και των Ελλήνων και που κάνει τη χώρα μας πλέον παράδειγμα προς μίμηση και όχι παράδειγμα προς αποφυγή.
• Η ακρίβεια είναι ο πραγματικός αντίπαλος της κυβέρνησης, όπως προκύπτει σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Ειδικά στην στέγη είναι τρομακτική η κατάσταση, αλλά και στα ράφια των σούπερ μάρκετ. Μπροστά στις κοινωνικές-οικονομικές προκλήσεις δεν απαιτούνται πιο γενναίες πρωτοβουλίες από την κυβέρνηση; Μήπως το μαχαίρι δεν έχει μπει για τα καλά βαθιά στο κόκκαλο;
Είναι πλέον αδιαμφισβήτητο κυρία Παμπρή, ότι η ακρίβεια, που κτυπά και τη χώρα μας, είναι ο μεγάλος αντίπαλος της κυβέρνησης. Μαζί και το στεγαστικό πρόβλημα, που πράγματι έχει οξυνθεί τα τελευταία χρόνια. Στα μέτωπα αυτά η κυβέρνηση δεν μένει απαθής. Αντίθετα, λαμβάνει και υλοποιεί μια σειρά από γενναίες πρωτοβουλίες.
Για το στεγαστικό έχει παρουσιαστεί ένα ολοκληρωμένο σχέδιο έξι πυλώνων. Επιδοτούμενες ανακαινίσεις κλειστών ακινήτων έως και 90% ώστε να διατεθούν για μίσθωση, επιστροφή δύο ενοικίων σε εκπαιδευτικούς και υγειονομικούς που υπηρετούν εκτός μεγάλων αστικών κέντρων, φορολογικά κίνητρα για μακροχρόνια μίσθωση, περιορισμοί στη βραχυχρόνια μίσθωση σε πυκνοκατοικημένες περιοχές όπως Αθήνα και Θεσσαλονίκη, αξιοποίηση αδρανών δημόσιων κτηρίων για κατοικίες και προσέλκυση επενδύσεων σε νέα στέγη. Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε και τα επιδοτούμενα στεγαστικά προγράμματα για τους νέους.
Παράλληλα, η κυβέρνηση έχει ανακοινώσει δέσμευση για πάνω από 2 δισ. ευρώ σε άμεση στήριξη εισοδημάτων, καθώς και αύξηση του κατώτατου μισθού στα 950 ευρώ από το 2026, μαζί με στοχευμένες φορολογικές ελαφρύνσεις και πρόσθετα μέτρα για την ακρίβεια που εξαγγέλθηκαν στο πλαίσιο της ΔΕΘ και του προϋπολογισμού.
Επομένως, ναι, οι προκλήσεις είναι μεγάλες. Και ναι, οι πολίτες αισθάνονται ότι το “μαχαίρι” πρέπει να φτάσει βαθύτερα στο κόκκαλο. Αυτό ακριβώς επιχειρούμε, όχι με λόγια, αλλά με στοχευμένες παρεμβάσεις, δομικές αλλαγές στην αγορά στέγης και ουσιαστική ενίσχυση των εισοδημάτων, με συνέπεια, σχέδιο και ρεαλισμό. Γιατί στόχος μας είναι η πραγματική ανακούφιση της κοινωνίας, ιδιαίτερα των νέων και των ευάλωτων νοικοκυριών. Κι αυτό το έργο βρίσκεται σε εξέλιξη και θα συνεχιστεί.• Η ΝΔ είναι έξι χρόνια στην κυβέρνηση. Δεν θα έπρεπε να έχουν λυθεί βασικά διαχρονικά προβλήματα; Κι επειδή τελειώνει και ο χρόνος σε λίγα 24ωρα, απολογιστικά πώς εκτιμάτε ότι κινηθήκατε το 2025;
Δεν ξεκινήσαμε από μηδενική βάση το 2019, ξεκινήσαμε από μια χώρα με βαριά κρίση πίσω της, με διαλυμένο παραγωγικό ιστό και διεθνή αναξιοπιστία. Στα έξι αυτά χρόνια, περάσαμε πανδημία, ενεργειακή κρίση, πολέμους στην ευρύτερη γειτονιά μας, ακραία φαινόμενα λόγω κλιματικής αλλαγής. Παρ’ όλα αυτά, η Ελλάδα σήμερα έχει υψηλότερη ανάπτυξη από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, έχει μειώσει σημαντικά την ανεργία, έχει επανακτήσει την πιστοληπτική της αξιολόγηση και ικανότητα και τέλος έχει ένα κράτος πολύ πιο ψηφιακό και λειτουργικό από ό,τι το 2015.
Αυτό δεν σημαίνει ότι «λύθηκαν όλα». Βασικά διαχρονικά προβλήματα – όπως η ταχύτητα της Δικαιοσύνης, οι ανισότητες, η γραφειοκρατία σε ορισμένους τομείς, τα κενά στο ΕΣΥ – δεν εξαφανίζονται με έναν νόμο και ένα άρθρο. Χρειάζονται επιμονή, συνέχεια και συχνά συγκρούσεις που κοστίζουν πολιτικά.
Για το 2025 ειδικά, θα έλεγα ότι ήταν μια χρονιά μετάβασης από τη διαχείριση συνεχών κρίσεων σε πιο στοχευμένες μεταρρυθμίσεις στη Δικαιοσύνη, στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Άμυνα, στην πράσινη μετάβαση. Υπήρξαν και λάθη, αδυναμίες, καθυστερήσεις – δεν τα κρύβω. Ωστόσο αν δω τη μεγάλη εικόνα, η χώρα σήμερα στέκεται σε σαφώς καλύτερη βάση από εκείνη στην οποία την παραλάβαμε. Το θέμα είναι να μην επαναπαυόμαστε. Η κοινωνία ζητά να συνεχίσουμε, πιο γρήγορα και ακόμα περισσότερο δίκαια. Και αυτό πράττουμε με αποφασιστικότητα, συνέπεια και σύνεση.
• Αν απέναντί σας ήταν ένας αγρότης και σας έλεγε ότι τόσα χρόνια τον κλέβουν, τι θα του απαντούσατε; Αν ανατρέξουμε στο παρελθόν με την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ, τι θεωρείτε ότι πήγε λάθος;
Οι αγρότες έχουν περάσει πολλά. Αυξημένο κόστος παραγωγής, αβεβαιότητα για τις τιμές, κλιματική αστάθεια, γραφειοκρατία στις ενισχύσεις. Και – το χειρότερο – μια μόνιμη αίσθηση ότι το κράτος είτε τους χρησιμοποιεί προεκλογικά, είτε τους θυμάται όταν κλείνουν δρόμους. Δεν αποδέχομαι, όμως, ότι όλοι «κλέβουν» ή ότι το πολιτικό σύστημα είναι ένα ενιαίο, διεφθαρμένο μπλοκ. Στην υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ είδαμε κάτι χαρακτηριστικό της ελληνικής παθογένειας, ένα πολύπλοκο πλαίσιο ευρωπαϊκών κανόνων, χρόνια λάθη στη διοίκηση, ασαφείς οδηγίες και, συχνά, μία τάση να αναζητούνται πολιτικοί αποδιοπομπαίοι τράγοι αντί για ουσιαστική θεσμική θωράκιση.
Η θέση μου είναι σταθερή. Ναι στη διαφάνεια, στους αυστηρούς ελέγχους, στην πλήρη διαλεύκανση κάθε υπόθεσης.
Η ευρωπαϊκή νομιμότητα, οι αποφάσεις των δικαστικών και ελεγκτικών θεσμών είναι για μένα σημείο αναφοράς. Αν κάποιος έκλεψε, να τιμωρηθεί. Αν, όμως, φταίει ένα στρεβλό σύστημα, τότε η λύση δεν είναι να κατασκευάζουμε ενόχους, αλλά να διορθώνουμε ριζικά το σύστημα, ώστε ο αγρότης να ξέρει ότι δικαιούται συγκεκριμένες ενισχύσεις, τις παίρνει δίκαια και διαφανώς, προστατεύεται από ασάφειες και αυθαιρεσίες. Κι εδώ έγκειται η δική μου ευθύνη, να παλεύω για ένα πλαίσιο που να προστατεύει και τον συνεπή αγρότη και την αξιοπιστία της χώρας μας στην Ευρώπη.
• Πολλοί λένε, ακόμη και δικοί σας ομογάλακτοι ότι «ο Μητσοτάκης είναι τυχερός γιατί δεν έχει αντίπαλο». Από την άλλη τα κόμματα της αντιπολίτευσης γιατί πιστεύετε ότι δεν έχουν παρουσιάσει μία σοβαρή εναλλακτική πρόταση;
Το να λέμε ότι ο πρωθυπουργός «είναι τυχερός γιατί δεν έχει αντίπαλο» είναι ένας εύκολος τρόπος να αποφύγουμε τη συζήτηση για το τι πραγματικά αλλάζει στη χώρα. Δεν πιστεύω στην «τύχη» στην πολιτική. Πιστεύω στη δουλειά, στη συνέπεια, στο κόστος των αποφάσεων. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης συγκρούστηκε με κλειστά επαγγέλματα, με συντεχνίες, με κομματικές βολές, πήρε αποφάσεις που δεν ήταν πάντα ευχάριστες. Αυτό δημιουργεί μια σχέση εμπιστοσύνης με ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Από την άλλη, η αντιπολίτευση έχει ευθύνη που δεν παρουσιάζει μια σοβαρή, κοστολογημένη, ρεαλιστική εναλλακτική. Όταν η πρόταση είναι συνδυασμός συνθημάτων, καταγγελιών και υποσχέσεων χωρίς σαφή χρηματοδότηση, ο πολίτης καταλαβαίνει ότι πρόκειται για επιστροφή σε πρακτικές που μας οδήγησαν στην κρίση. Χρειαζόμαστε ισχυρή, σοβαρή αντιπολίτευση – όχι για να δυσκολέψει τη Νέα Δημοκρατία, αλλά για να βελτιώνεται συνολικά το πολιτικό σύστημα. Η δική μας παράταξη οφείλει συνεχώς να αποδεικνύει ότι είναι η υπεύθυνη, φιλελεύθερη, κοινωνικά ευαίσθητη δύναμη διακυβέρνησης. Ότι μπορεί να συνδυάζει την οικονομική ανάπτυξη με την κοινωνική δικαιοσύνη. Ότι δεν κυβερνά επειδή δεν υπάρχει άλλος, αλλά επειδή έχει σχέδιο και το υλοποιεί.
• Τον περασμένο Απρίλιο στην Κ.Ο. της ΝΔ η ατάκα σας περί εμίρηδων και κακομοίρηδων που τραβάνε το κουπί στην κοινωνία, έγινε «viral», ενώ διατυπώσατε και την πικρία σας ως εκλεγμένος κοινοβουλευτικός από το 2012 ότι αναμένετεκάποιας κυβερνητικής αποδοχής. Βλέπετε κάτι ν’ αλλάζει;
Ως βουλευτής από το 2012, έχω μάθει να μιλώ καθαρά. Σέβομαι απόλυτα τον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση, τις συλλογικές αποφάσεις. Αλλά θεωρώ θεμιτό – και υγιές για τη Δημοκρατία μας – ο κοινοβουλευτικός που εκλέγεται ξανά και ξανά από τον λαό να ζητά μεγαλύτερη αξιοποίηση της εμπειρίας του, της γνώσης του, της επαφής του με την κοινωνία. Δεν είναι θέμα προσωπικής φιλοδοξίας ή «καρέκλας». Είναι θέμα σεβασμού στη λαϊκή εντολή και αποτελεσματικότητας της διακυβέρνησης, να μπαίνουν στην πρώτη γραμμή άνθρωποι που έχουν δώσει εξετάσεις, που έχουν φέρει αποτελέσματα στις περιφέρειές τους, που στέκονται δίπλα στον πολίτη αληθινά πέρα και πάνω των φωτογραφικών «ενσταντανέ» πολιτικής γκλαμουριάς.
Το ποιος συμμετέχει τελικά σε κάποιο κυβερνητικό σχήμα είναι απόφαση που ανήκει αποκλειστικά στον πρωθυπουργό και είναι προφανές ότι δεν είναι πάντα απόρροια της όποιας αξιοσύνης του προσώπου. Εγώ συνεχίζω να κάνω αυτό που κάνω πάντα με συνέπεια. Να παλεύω στη Βουλή, στην κοινωνία, στα νησιά μας, ώστε η φωνή των Δωδεκανησίων να ακούγεται δυναμικά και ισχυρά στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Και εκεί είναι, τελικά, το πραγματικό πολιτικό στοίχημα.
