• Δύο δικογραφίες με κοινό παρονομαστή την ψηφιακή προσέγγιση των θυμάτων, τις γρήγορες κινήσεις σε τραπεζικούς λογαριασμούς και την απόπειρα νομιμοποίησης εσόδων φτάνουν στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Ρόδου
Η σημερινή ακροαματική διαδικασία στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Ρόδου αναμένεται να φωτίσει σε βάθος δύο υποθέσεις που αποτυπώνουν πως παραδοσιακές μέθοδοι απάτης συναντούν πλέον την ακαριαία ταχύτητα του διαδικτύου.
Στον πυρήνα τους βρίσκονται καταχωρίσεις σε ιστοσελίδες αγγελιών, τηλεφωνικές επικοινωνίες που χτίζουν ψευδή αίσθηση εμπιστοσύνης, καθώς και στοχευμένες κινήσεις μέσω e-banking με σκοπό την άμεση αποκόμιση παράνομου οφέλους και την εκ των υστέρων απόπειρα απόκρυψης της προέλευσης των χρημάτων.
Η πρώτη υπόθεση με αφετηρία αγγελία για βιοτεχνικό εξοπλισμό
Στην πρώτη δικογραφία περιγράφεται προσέγγιση μέσω δημοφιλούς ιστοσελίδας αγγελιών για υποτιθέμενη αγορά τόρνου. Ένας άνδρας ελληνικής υπηκοότητας, κάτοικος επαρχιακής πόλης της Δυτικής Ελλάδας, φέρεται ότι επικοινώνησε στις 24.07.2021 με Έλληνα πωλητή που είχε αναρτήσει αγγελία και συστήθηκε με διαφορετικά στοιχεία ταυτότητας.
Με πρόσχημα την αποφυγή φορολογικών επιβαρύνσεων και την ανάγκη να εμφανιστεί η συναλλαγή ως δάνειο, ζήτησε προκαταβολική κίνηση χρημάτων.
Σύμφωνα με την καταγγελία, ο πωλητής πείστηκε να μεταφέρει συνολικά 4.500 ευρώ, παρότι η αναγραφόμενη τιμή της υποτιθέμενης αγοράς ήταν 1.500 ευρώ.
Το ποσό φέρεται να χωρίστηκε σε δύο τμηματικές κινήσεις. Καταγράφονται 3.000 ευρώ προς λογαριασμό σε ελληνική τράπεζα με συγκεκριμένο αριθμό και 1.500 ευρώ προς δεύτερο λογαριασμό της ίδιας τράπεζας. Οι λήπτες εμφανίζονται ως συνδικαιούχοι φυσικά πρόσωπα. Η συνολική ζημία για τον εγκαλούντα ανήλθε σε 4.500 ευρώ. Η κατηγορία περί απάτης εστιάζει στη συνειδητή παράσταση ψευδών γεγονότων ως αληθινών, που οδήγησε τον παθόντα σε πράξη επιζήμια για την περιουσία του.
Η δικογραφία δεν σταματά στην αρχική είσπραξη. Στο διάστημα 24 με 26.07.2021 φέρεται ότι τα χρήματα που είχαν εισρεύσει στον πρώτο λογαριασμό μετακινήθηκαν σε τρίτο λογαριασμό με στοιχεία ελληνικής υπηκοότητας, σε δύο δόσεις 2.700 ευρώ και 300 ευρώ. Η κίνηση αυτή, κατά την κατηγορία, δείχνει αξιοποίηση του χρηματοπιστωτικού τομέα με σκοπό να προσδοθεί νομιμοφάνεια στα ποσά που προήλθαν από την αρχική απάτη. Το δικαστήριο θα κληθεί να σταθμίσει αν η αλληλουχία τοποθέτησης και διακίνησης συνιστά μεθοδευμένη απόπειρα απόκρυψης προέλευσης και αν εμπλέκονται περισσότερα του ενός πρόσωπα από κοινού.
Η δεύτερη υπόθεση με στόχο αγορά αγροτικού εξοπλισμού μέσω τηλεφώνου και e-banking
Η δεύτερη δικογραφία μεταφέρει τη δράση στην ημερομηνία 11.11.2021. Ένας άνδρας ελληνικής υπηκοότητας και μία γυναίκα ελληνικής υπηκοότητας, κάτοικοι διαφορετικών περιοχών της ηπειρωτικής χώρας, κατηγορούνται ότι ενήργησαν από κοινού, έχοντας προηγουμένως συναποφασίσει τον τρόπο προσέγγισης. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, επικοινώνησαν τηλεφωνικά με Έλληνα κάτοικο Ρόδου που ενδιαφερόταν για άλετρο τρακτέρ. Με επίμονες διαβεβαιώσεις ότι το προϊόν έχει ήδη παραληφθεί και εκκρεμεί μόνο η πληρωμή, φέρονται να απέσπασαν κρίσιμα στοιχεία ταυτοποίησης και χρήσης του τραπεζικού λογαριασμού του.
Πώς στήθηκε η πρόσβαση στον λογαριασμό
Κατά την περιγραφή, ο παθών έδωσε τον δεκαεξαψήφιο αριθμό της κάρτας, φορολογικά στοιχεία, αριθμό ταυτότητας, πλήρη στοιχεία ταυτότητας και στη συνέχεια κοινοποίησε κωδικούς μιας χρήσης που του αποστάλθηκαν στο κινητό για ολοκλήρωση συναλλαγών. Έτσι αποκτήθηκε πρόσβαση στον λογαριασμό του σε ελληνική τράπεζα με συγκεκριμένο IBAN και πραγματοποιήθηκαν δύο εμβάσματα. Το πρώτο έφερε αριθμό συναλλαγής και ποσό 3.000 ευρώ προς λογαριασμό γυναίκας ελληνικής υπηκοότητας σε άλλη ελληνική τράπεζα. Το δεύτερο, επίσης 3.000 ευρώ, κατευθύνθηκε σε δεύτερο λογαριασμό στο όνομα του ίδιου προσώπου στην ίδια τράπεζα. Η συνολική ζημία για τον παθόντα ανήλθε σε 3.000 ευρώ, καθώς το σύστημα φαίνεται να ακύρωσε τη μία εκ των δύο κινήσεων ή να επεστράφη εν μέρει, στοιχείο που θα διευκρινιστεί από την ανάγνωση των τραπεζικών εγγράφων.
Η εισαγγελική εκδοχή υποστηρίζει ότι η εισαγωγή των 3.000 ευρώ σε νόμιμο τραπεζικό λογαριασμό της γυναίκας ελληνικής υπηκοότητας με τα στοιχεία της, συνιστά αξιοποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος για να δοθεί επίφαση νομιμότητας σε χρήματα που προέρχονται από απάτη με υπολογιστή. Το σχήμα, όπως περιγράφεται, βασίζεται στην άμεση μεταφορά από τον λογαριασμό του θύματος σε λογαριασμό τρίτου προσώπου, με πλήρη χρήση εργαλείων ηλεκτρονικής τραπεζικής και κωδικών επιβεβαίωσης που εξασφαλίστηκαν μέσω κοινωνικής μηχανικής.
Το ευρύτερο πλαίσιο της ψηφιακής καθημερινότητας
Οι δύο δικογραφίες αποτελούν τυπικό δείγμα του πώς η καθημερινότητα των ηλεκτρονικών συναλλαγών μπορεί να μετατραπεί σε πεδίο δράσης για οργανωμένα σχήματα που συνδυάζουν ψυχολογική πίεση, τεχνικά μέσα και γρήγορες μεταφορές. Στην πρώτη υπόθεση η αφετηρία είναι μια αγγελία που μοιάζει αθώα και οδηγεί σε υπερβολικές προκαταβολές. Στη δεύτερη, η πρόσβαση σε κωδικούς μιας χρήσης ανοίγει διαδρομές για εμβάσματα με ελάχιστα κλικ. Το μήνυμα που στέλνει η σημερινή διαδικασία είναι ότι ακόμη και ποσά όπως 3.000 ή 4.500 ευρώ μπορούν να μετακινηθούν και να διαχυθούν σε πολλαπλούς λογαριασμούς μέσα σε λίγα λεπτά, δημιουργώντας αίσθηση ρευστότητας που δυσκολεύει την ανάκτηση.
