Η «μεγάλη απόδραση» από τις ευθύνες, σε σκηνοθεσία ΔΕΥΑΡ – Δήμου – Όταν το «δεν πληρώνω» γίνεται πολιτική στρατηγική
Αν υπήρχε κάποια απορία στην κοινή γνώμη για την πολυσυζητημένη κόντρα μεταξύ Περιφέρειας και Δήμου – ΔΕΥΑΡ, τώρα έχει την απάντησή της. Η ΔΕΥΑΡ χρωστάει λεφτά στην Περιφέρεια. Πολλά λεφτά, για το νερό που παίρνει από το Φράγμα Γαδουρά και πουλάει στους δημότες του νησιού. Απορίας άξιον βέβαια είναι, αφού πουλάει και μάλιστα ακριβά ένα προϊόν που εκείνη προμηθεύεται τζάμπα από την Περιφέρεια, τι τα κάνει τα λεφτά που εισπράττει από νοικοκυριά και επιχειρήσεις; Αντί η ΔΕΥΑΡ να απαντήσει, αποφάσισε να πουλήσει ξανά, αυτή τη φορά το παραμύθι της σύγκρουσης.
Δήμος και ΔΕΥΑΡ ξέρουν εξαρχής ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να πληρωθούν τα χρωστούμενα. Ξέρουν ότι η Περιφέρεια, όση υπομονή κι αν κάνει, όση ανοχή κι αν δείχνει, κάποια στιγμή θα πρέπει να τα διεκδικήσει όπως είναι εκ του νόμου υποχρεωμένη να κάνει.
Όμως δεν είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν. Τι κάνουν λοιπόν; Στήνουν το πιο κακοπαιγμένο μελόδραμα της τοπικής αυτοδιοίκησης: ένα έργο γεμάτο συγκρούσεις, θυματοποίηση και… απλήρωτους λογαριασμούς. Όσο το νερό του φράγματος Γαδουρά ρέει, άλλο τόσο ρέει και η προσπάθεια αποποίησης ευθυνών, με σκηνοθεσία που θα ζήλευε και ο Μακιαβέλι!
Σκηνοθετούν μια παράσταση θύτη και θύματος ώστε όταν έρθει η ώρα η Περιφέρεια να διεκδικήσει τα χρήματά της, τότε να έχουν έτοιμο το έδαφος για να παίξουν τον ρόλο του κατατρεγμένου από την… κακή Περιφέρεια που κατά τη δική τους λογική ξύπνησε ένα πρωί και λέει «μια και δεν έχω κάτι άλλο να κάνω σήμερα, δεν πάω να βεβαιώσω 6 εκατομμύρια στην ΔΕΥΑΡ;».
Αυτό λοιπόν το μακιαβελικό σενάριο, το μετέτρεψαν σε μια θεατρική παράσταση που παρακολουθεί η κοινή γνώμη εδώ και πολλούς μήνες. ΔΕΥΑΡ και Δήμος, αντί να αναλάβουν τις ευθύνες τους, παίζουν το τελευταίο τους χαρτί: την ακραία σύγκρουση, για να διασωθούν από το πολιτικό και οικονομικό τους ναυάγιο.
Πρωταγωνιστές του έργου οι Βαγιανός, Κολιάδης και ο… “λαγός” Ζαννετούλης να βαράνε τα τύμπανα της σύγκρουσης, προσπαθώντας να στρέψουν τη δημόσια προσοχή μακριά από το γεγονός ότι απλά θέλουν να αποφύγουν να πληρώσουν. Όλη αυτή η παντελώς πολιτικά ανήθικη στρατηγική έχει ένα στόχο και μόνο: να θολώσουν τα νερά και να στρέψουν την κοινή γνώμη εναντίον της Περιφέρειας, που απλώς απαιτεί τα νόμιμα. Είναι η κλασική κίνηση του θύτη που προσπαθεί να παρουσιάσει το θύμα ως ένοχο, μόνο και μόνο για να ξεφύγει από τις ευθύνες του.
Για τον εαυτό του ο Βαγιανός, κράτησε το ρόλο του μικρού Καΐλα στις ταινίες της Φίνος Φίλμς, αφού είχε αναθέσει στον Δημήτρη Ζαννετούλη να βγάλει τάχα το φίδι από την τρύπα. Θυμίζω την πρώτη φορά που ο Ζαννετούλης έθεσε το θέμα των οφειλών της ΔΕΥΑΡ στο δημοτικό συμβούλιο, ο Βαγιανός εμφανίστηκε αποστασιοποιημένος από τη ρητορική του. Θυμίζω συγκεκριμένα, την ειδική συνεδρίαση λογοδοσίας της 23.01.2025, όπου ο Δημήτρης Ζαννετούλης έφερε σειρά ερωτημάτων σχετικά με τη ΔΕΥΑΡ και το Φράγμα Γαδουρά, για να παρέμβει ο Δήμαρχος Αλέξανδρος Κολιάδης και να πει ότι θα ήταν κατανοητό τα ερωτήματα αυτά να τα θέσει ένας σύμβουλος της μειοψηφίας που δεν έχει γνώση των θεμάτων, όχι όμως ο Δημήτρης Ζαννετούλης, ο οποίος γνωρίζει τις απαντήσεις ως μέλος της Διοίκησης της ΔΕΥΑΡ” και πρόσθεσε ότι “αυτό το κάνεις όταν θέλεις να κερδίσεις κάτι”.
Ο Σωτήρης Βαγιανός από την πλευρά του είπε ότι δεν μπορεί να γίνεται συζήτηση γι αυτά τα θέματα, παραδεχόμενος ότι η ΔΕΥΑΡ δεν είναι συνεπής απέναντι στην Περιφέρεια. “Δεν είναι της παρούσης να το συζητήσουμε. Ετσι κι αλλιώς δεν είμαστε συνεπείς απέναντι στην Περιφέρεια και ούτε μπορούμε να το βάλουμε σαν θέμα αφού δεν έχουμε πληρώσει στην Περιφέρεια αυτά που πρέπει . Η συζήτηση αυτή είναι εκτός ατζέντας αυτή τη στιγμή” ήταν η απάντηση του Προέδρου της ΔΕΥΑΡ. Επιπλέον, σε ερώτηση του Δημήτρη Ζαννετούλη αν η ΔΕΥΑΡ σκοπεύει να διεκδικήσει και να πάρει από την Περιφέρεια την διαχείριση του Φράγματος Γαδουρά και του διυλιστηρίου μετά και τη λήξη της υφιστάμενης μεταξύ τους Προγραμματικής Σύμβασης, ο Σωτήρης Βαγιανός έβαλε τέλος στην όποια συζήτηση λέγοντας ότι το Φράγμα Γαδουρά λειτουργεί άψογα από την ανάδοχη εταιρεία που έχει αναλάβει τη λειτουργία του.
Αυτά συνέβαιναν τον περασμένο Ιανουάριο, όταν Κολιάδης – Βαγιανός, «άδειαζαν» τάχα τον «λαγό» τους, παριστάνοντας τους μικρούς Καΐλες που σε δημόσιες δηλώσεις εκθείαζαν την καλή συνεργασία με την Περιφέρεια, αλλά από πίσω υποδαύλιζαν και μεθόδευαν την σύγκρουση. Οι συναινετικές δημόσιες δηλώσεις, προφανώς γίνονταν για να μπορούν σε δεδομένη στιγμή να κατηγορήσουν την Περιφέρεια ότι εκείνη είναι που καλλιεργεί συνθήκες σύγκρουσης. Από τότε βέβαια έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι και τόσο ο Δήμος όσο και η ΔΕΥΑΡ δημιούργησαν τεχνηέντως και άλλα πεδία αντιπαράθεσης με την Περιφέρεια, συνεπείς στο σκηνοθετημένο σενάριο της θυματοποίησης. Φαληράκι, Ιαλυσός, συγκοινωνίες κλπ κλπ.
Είναι και το ταμπεραμέντο του Αλέξανδρου Κολιάδη που στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της 24ης Απριλίου, δεν τον άφησε να κρυφτεί για πολύ, με το κρεσέντο των απειλών και της μαγκιάς κατά της Περιφέρειας, από τον… κοιμώμενο γίγαντα του Δήμου (προφανώς ακόμα σε ύπνο βαθύ βρίσκεται, αφού ούτε κατάλαβε πώς έχασε 16 Γαλάζιες Σημαίες από τις παραλίες της Ρόδου, το πιο πρόσφατο από τα πολλά επιτεύματα που έχει να παρουσιάσει).
Όλα αυτά, για να προετοιμάσουν το έδαφος της αθέτησης της υποχρέωσης που απορρέει από την μεταξύ τους υπογραφείσα προγραμματική σύμβαση για το νερό, που φέρει τις υπογραφές ΔΕΥΑΡ και Δήμου Ρόδου, με τον ίδιο τον σημερινό Δήμαρχο Αλέξανδρο Κολιάδη να έχει ψηφίσει την Προγραμματική Σύμβαση με την Περιφέρεια, δύο φορές! Ναί, δύο φορές έχει ψηφίσει ο Αλέξανδρος Κολιάδης αυτή την συμφωνία.! Και είναι ο μόνος που την έχει ψηφίσει δύο φορές, γιατί είχε δύο ιδιότητες, αυτή του μέλους του Δ.Σ. της ΔΕΥΑΡ και αυτή του μέλους της τότε Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου Ρόδου!
Άλλωστε, αν υποθέσουμε ότι ο σκοπός της ΔΕΥΑΡ δεν ήταν εξ αρχής να φεσώσει την Περιφέρεια με πολλά εκατομμύρια ευρώ, η λογική των πραγμάτων λέει ότι πριν πάρει την απόφαση να αμφισβητήσει το χρέος της, προσφεύγοντας ακόμη και στον Εισαγγελέα για τυχόν ποινικά αδικήματα από πλευράς Περιφέρειας (!), θα έπρεπε να ζητήσει τα στοιχεία, να τα εξετάσει, να τα συζητήσει με την Περιφέρεια, πράγμα που ουδέποτε έκανε, μέρος προφανώς και αυτό της στρατηγικής της σύγκρουσης.
Κάπως έτσι, φτάνουμε στην απόφαση του ΔΣ της ΔΕΥΑΡ να αμφισβητήσει το χρέος της και να κινηθεί με νομικά τερτίπια μήπως και το γλυτώσει, αποκαλύπτοντας το αληθινό πρόσωπο της πολιτικής ανευθυνότητας που κυριαρχεί στον Δήμο Ρόδου.
Σε κάθε περίπτωση, η ΔΕΥΑΡ και ο Δήμος Ρόδου δείχνουν ότι δεν έχουν καμία διάθεση να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Προτιμούν να συνεχίσουν να στήνουν σκηνικά σύγκρουσης, να ρίχνουν λάσπη και να προσπαθούν να ξεφύγουν από τα χρέη και τη λογοδοσία.
Κάπως έτσι, το «δεν πληρώνω» γίνεται πολιτική στρατηγική, με τη ΔΕΥΑΡ να ζητάει και τα ρέστα (κυριολεκτικά).
