• Περίπου 30 παραδοσιακοί φούρνοι έχουν απομείνει σήμερα, στην πόλη και στα χωριά της Ρόδου
Μέσα σε ένα περιβάλλον ακρίβειας, ελλείψεων και έντονου ανταγωνισμού, οι αρτοποιοί και ζαχαροπλάστες των Δωδεκανήσων προσπαθούν να σταθούν με συνέπεια απέναντι στις ανάγκες της κοινωνίας και της αγοράς. Ο πρόεδρος του Σωματείου Αρτοποιών και Ζαχαροπλαστών Δωδεκανήσου, Μίλτος Σταματίδης, μιλά για τις δυσκολίες του κλάδου, τις πρωτοβουλίες ενίσχυσης των επαγγελματιών, αλλά και τις δυνατότητες εξέλιξης μέσα από την καινοτομία, την επιμόρφωση και τη διατήρηση της παράδοσης. Ενδεικτική της κατάστασης φθοράς και του σκληρού ανταγωνισμού των μεγάλων και η εξέλιξη των παραδοσιακών φούρνων, που όπως επισημαίνει ο κ. Σταματίδης έχουν απομείνει περίπου 25–30 σήμερα στην πόλη και τα χωριά, που όμως λειτουργούν με μεράκι, ποιότητα και σεβασμό στην τέχνη της αρτοποιίας.
Αναλυτικά η συνέντευξη:
• Ποια είναι η σημερινή εικόνα του κλάδου της αρτοποιίας και της ζαχαροπλαστικής στη χώρα μας; Αντιλαμβάνομαι ότι και οι δικές σας επιχειρήσεις επηρεάζονται άμεσα από τον σκληρό ανταγωνισμό των μεγάλων αλυσίδων κυρίως στον κλάδο της αρτοποιίας.
Η σημερινή εικόνα του κλάδου κα Παμπρή είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστική και απαιτητική. Οι μεγάλες αλυσίδες, με τις δυνατότητές τους σε τιμές, branding και δίκτυα, ασκούν σημαντική πίεση στις μικρότερες επιχειρήσεις. Ωστόσο, παραμένει ζωντανός και ανθεκτικός, γιατί στηρίζεται στη φρεσκάδα, την ποιότητα, την προσωπική σχέση με τον πελάτη και την αυθεντικότητα. Στο “Μίλτος”, για παράδειγμα, με 25 χρόνια πορείας, επιμένουμε σε ποιοτικές πρώτες ύλες, παραδοσιακές αλλά και καινοτόμες συνταγές, και άμεση επαφή με τους πελάτες μας. Αυτά είναι στοιχεία που δεν μπορούν εύκολα να αντιγραφούν από μία μεγάλη αλυσίδα.
• Καταφέρατε πρόσφατα ως κλάδος μία νίκη που αφορά στην επιδότηση της κιλοβατώρας στο κόστος ρεύματος. Όμως, ο πληθωρισμός έφερε και αυξήσεις στις πρώτες ύλες (αλεύρι, ζάχαρη, σοκολάτα, κακάο). Πώς αντιμετωπίζεται αυτή η κατάσταση;
Η επιδότηση στο κόστος ρεύματος ήταν μία θετική εξέλιξη αν και αφορά στο τρίμηνο Δεκεμβρίου, Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου και μία ανακούφιση για τον κλάδο. Εδώ θα ήθελα να επισημάνω τις ενέργειες τόσο των διοικητικών συμβουλίων της ομοσπονδίας αρτοποιών και ζαχαροπλαστών όσο και του τέως υπουργού μας και βουλευτή Δωδεκανήσου Γιάννη Παππά. Όμως, οι συνεχείς αυξήσεις σε βασικές πρώτες ύλες έχουν δημιουργήσει μεγάλες πιέσεις στην καθημερινότητά μας. Προσπαθούμε να διαχειριστούμε το κόστος χωρίς να θυσιάζουμε την ποιότητα. Κάνουμε πιο έξυπνες αγορές, επενδύουμε στην εξοικονόμηση ενέργειας και ανανεώνουμε την προϊοντική μας γκάμα για να προσφέρουμε λύσεις που ανταποκρίνονται στις ανάγκες του πελάτη αλλά και στις δικές μας δυνατότητες. Είναι ένας διαρκής αγώνας ισορροπίας.
• Βλέπουμε πλέον προϊόντα χωρίς γλουτένη, vegan γλυκά ή ψωμιά με superfoods. Είναι αυτή μία πρόκληση να εξελίξετε προϊόντα που δεν είναι εύκολο να αντιγράψει ακόμη και μία μεγάλη αλυσίδα;
Σίγουρα είναι μία μεγάλη πρόκληση, αλλά και ευκαιρία. Οι σύγχρονοι καταναλωτές ζητούν πλέον προϊόντα που ανταποκρίνονται σε νέες διατροφικές συνήθειες και απαιτήσεις. Εκεί έχουμε ως μικρές επιχειρήσεις το πλεονέκτημα της ευελιξίας και της δημιουργικότητας.
Εμείς για παράδειγμα, στη δική μου επιχείρηση, έχουμε ήδη παρουσιάσει παγωτά χωρίς ζάχαρη με στέβια και vegan παγωτά σορμπέ με φρέσκα φρούτα του τόπου μας. Πρόκειται για συνταγές που απαιτούν γνώση, πειραματισμό και σεβασμό στις πρώτες ύλες – δεν είναι εύκολες στην παραγωγή σε μεγάλη κλίμακα, και αυτό μας διαφοροποιεί.
• Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της εποχής είναι η έλλειψη εργαζομένων με εξειδίκευση. Ο νέος κόσμος ενδιαφέρεται να ασχοληθεί με την αρτοποιία και τη ζαχαροπλαστική, καθώς τα ωράριά σας είναι ιδιαιτέρως απαιτητικά;
Δυστυχώς, αντιμετωπίζουμε έντονα αυτό το πρόβλημα. Τα νέα παιδιά διστάζουν να μπουν στον χώρο, εν μέρει λόγω των απαιτητικών ωραρίων και της εντατικής φύσης της δουλειάς. Όμως, η αρτοποιία και η ζαχαροπλαστική είναι επαγγέλματα με προοπτική, δημιουργικότητα και σταθερότητα. Χρειάζεται προσπάθεια από όλους – πολιτεία, εκπαιδευτικούς φορείς και εμάς τους ίδιους – για να ξαναγίνει το επάγγελμα ελκυστικό. Εμείς, στα καταστήματά μας προσπαθούμε να μεταδώσουμε τη γνώση μας και να εμπνεύσουμε τη νέα γενιά να δει αυτή τη δουλειά σαν τέχνη και όχι απλώς σαν εργασία.
• Πόσα είναι τα μέλη του Σωματείου σας στα Δωδεκάνησα και ποιες είναι οι προτεραιότητες για το επόμενο διάστημα; Υπάρχουν πρωτοβουλίες για επιμόρφωση, συνεργασία με ΙΕΚ ή στήριξη των μελών;
Το Σωματείο μας αριθμεί 41 ενεργά μέλη σε όλη τη Δωδεκάνησο και να σημειωθεί ότι ξεκινήσαμε την ίδρυση του Σωματείου μας πριν ενάμιση χρόνο με μόλις 22 μέλη. Κύριος στόχος μας είναι η στήριξη του επαγγελματία μέσα από συνεχή επιμόρφωση, συνεργασίες με ΙΕΚ, ενημερωτικές δράσεις και προβολή του κλάδου μας. Εδώ θα πρέπει να ευχαριστήσουμε και το Επιμελητήριο Δωδεκανήσου για την καθοριστική του βοήθεια τόσο για την ίδρυση όσο και για τη συνεχή οικονομική βοήθεια που απλόχερα μας προσφέρει.
Θέλουμε να φέρουμε τους νέους πιο κοντά στο επάγγελμα, αλλά και να βοηθήσουμε τα μέλη μας να εξελιχθούν, να προσαρμοστούν και να παραμείνουν ανταγωνιστικά σε ένα περιβάλλον που αλλάζει ραγδαία. Δουλεύουμε συλλογικά, με ενότητα και στόχο τη διατήρηση της παράδοσης, αλλά και τη μετάβαση σε μία νέα εποχή για την ελληνική αρτοποιία και ζαχαροπλαστική.
• Πρόσφατα έκλεισε ακόμη ένας παραδοσιακός φούρνος της Ρόδου. Πόσοι έχουν μείνει στην πόλη και στα χωριά της Ρόδου;
Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια έχουμε δει αρκετούς παραδοσιακούς φούρνους να κλείνουν, κυρίως λόγω του αυξημένου κόστους λειτουργίας, του έντονου ανταγωνισμού και της έλλειψης διαδόχων. Είναι ένα φαινόμενο που μας προβληματίζει όλους.
Σήμερα, στην πόλη και στα χωριά της Ρόδου, έχουν απομείνει περίπου 25–30 παραδοσιακοί φούρνοι, που λειτουργούν με μεράκι, ποιότητα και σεβασμό στην τέχνη της αρτοποιίας. Κάθε κλείσιμο είναι απώλεια για την τοπική κοινωνία και για την πολιτιστική μας ταυτότητα, γιατί ο φούρνος δεν είναι απλώς μία επιχείρηση – είναι σημείο αναφοράς, παράδοση, μνήμη.
Γι’ αυτό κι ένας από τους στόχους μας ως Σωματείο είναι να στηρίξουμε τους εναπομείναντες επαγγελματίες, να ενισχύσουμε την παρουσία τους και – γιατί όχι – να ενθαρρύνουμε νέους ανθρώπους να συνεχίσουν αυτή την όμορφη πορεία, με νέα εργαλεία αλλά ίδια αγάπη για το ψωμί και τη ζαχαροπλαστική.
