Η Ελλάδα αποχαιρετά σήμερα τον Κώστα Μητσοτάκη , τον τελευταίο Μεγάλο πολιτικό της χώρας.
Είχα την ευτυχία να γνωρίσω τον Κώστα Μητσοτάκη τον Ιανουάριο του 1979, όταν μετατέθηκα ως Νομάρχης Χανίων από τη Νομαρχία Τρικάλων. Συναντηθήκαμε στο Γραφείο του στο Υπουργείο Συντονισμού, όπου με δέχθηκε με περισσή ευγένεια και φιλική διάθεση. Με εντυπωσίασε η βαθειά γνώση που είχε για τα θέματα της Διοίκησης και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Έκτοτε, με τίμησε επί σαράντα σχεδόν χρόνια με τη φιλία του και την εμπιστοσύνη του και μου εμπιστεύθηκε το 1989 τη θέση του Περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου και το Φεβρουάριο του 1990 τη θέση του Νομάρχη Δωδεκανήσου. Είχαμε προσωπικές και οικογενειακές σχέσεις.
Εγνώρισα έναν άνθρωπο συναισθηματικό, αλλά και αποφασιστικό, με αρχές και συνέπεια λόγων και έργων. Ένα τέλειο οικογενειάρχη , τέλειο σύζυγο, τέλειο πατέρα και παππού. Ένα συνεπή φίλο με υπέροχα αισθήματα. Ένα πολιτικό με μεγάλη εμπειρία, με το χάρισμα να προβλέπει για τα επόμενα πολλά χρόνια. Ήταν μπροστά από την εποχή του και γι’αυτό πολλοί κοντόφθαλμοι δεν τον πίστευαν τότε. Ένα πολιτικό με δημοκρατική παιδεία, που σεβόταν τον πολιτικό αντίπαλο και δεν δίσταζε να υιοθετήσει ορθές απόψεις του.
Βαθειά κοινοβουλευτικός, του άρεσε ο διάλογος, άκουγε με προσοχή τον συνομιλητή του και πίστευε στην εθνική συνεννόηση. Ψύχραιμος και στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής του. Όλοι θυμόμαστε τον κόμπο στο λαιμό του το βράδυ της 26ης Σεπτεμβρίου 1989, που είπε στη Βουλή:΄΄Aυτή την κρίσιμη ώρα πρέπει να σταθούμε όλοι όρθιοι και ενωμένοι…εύχομαι το αίμα του Παύλου Μπακογιάννη να είναι το τελευταίο αίμα που χύνεται άδικα σ’αυτόν τον τόπο΄΄. Άκρως συγκινημένοι ο Φλωράκης, ο Κύρκος και ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος μέσα στο ενωτικό κλίμα σηκώθηκε και τον χαιρέτησε δια χειραψίας.
Δεν δίσταζε να επιλέξει για μια δημόσια θέση ακόμη και έναν αντίπαλου κόμματος αν πίστευε στις ικανότητες του. Είχε αδυναμία στη επιλογή των άξιων. Θυμάμαι χαρακτηριστικά , όταν το 1979 , που είχαμε συστήσει με πρωτοβουλία του τον Οργανισμό Αναπτύξεως Δυτικής Κρήτης, υπό μορφή Ανώνυμης Εταιρείας, με σκοπό να χρηματοδοτηθεί από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων για εκτέλεση αναπτυξιακών έργων στη Δυτική Κρήτη, επρόκειτο ως Πρόεδρός του να επιλέξω επιστημονικό προσωπικό για τον Οργανισμό αυτό, μου είπε ΄΄Γιώργο, να πάρεις τους καλύτερους, ανεξάρτητα κομματικών και πολιτικών τοποθετήσεων΄΄.
Έτσι έγινε. Και ο Οργανισμός αυτός εξακολουθεί να είναι ακόμη το κυριότερο αναπτυξιακό εργαλείο στην Κρήτη.
Αυτός ήταν και ο σκοπός του αντίστοιχου ΄΄Οργανισμού Αναπτύξεως Δωδεκανήσου΄΄, υπό μορφή Ανώνυμης Εταιρείας, που με εισήγηση μου και έγκριση του τότε Πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, συνεστήθη με σκοπό να εκπονήσει αναπτυξιακές μελέτες και να αναλάβει την εκτέλεση αναπτυξιακών έργων στο Νομό Δωδεκανήσου με χρηματοδότηση και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είχε συμφωνηθεί ότι το πρώτο έργο που θα ανελάμβανε ήταν η κατασκευή του φράγματος Γαδουρά με προϋπολογισμό τότε 12 δισ. Δρχ., με χρόνο δημοπράτησης το 1994 και χρόνο αποπεράτωσης το 2000.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν αναπτυξιακό μυαλό, εγνώριζε καλά και ως Υπουργός Συντονισμού παλαιότερα , αλλά και ως Πρωθυπουργός αργότερα τις ανάγκες για αναπτυξιακά έργα όλης της Ελλάδος. Θυμάμαι ακόμη όταν το 1990 επισκέφθηκε τη Ρόδο, που αγαπούσε ιδιαίτερα , συμφώνησε στην κατά προτεραιότητα αναπτυξιακών έργων στο Νομό κατά σειρά την ψηφιοποίηση του ΟΤΕ, την κατασκευή του φράγματος Γαδουρά , το νέο Νοσοκομείο, τη μαρίνα της Ρόδου, δεκαοχτώ λιμνοδεξαμενές στα νησιά της Δωδεκανήσου και κατασκευή ελικοδρομίων στα νησιά.
Εντός έτους, τελείωσε και το πρώτο πιλοτικό πρόγραμμα ψηφιακής τεχνολογίας του ΟΤΕ χάρις και στη φιλότιμη προσπάθεια των στελεχών του ΟΤΕ της Ρόδου. Ικανοποίησε άμεσα αίτημα μας και χρηματοδότησε με 1,5 δισ. Δρχ. την κατασκευή του δρόμου από Τσαίρι προς Αεροδρόμιο. Τα υπόλοιπα μεγάλα έργα επρόκειτο να δημοπρατηθούν μετά την 01/01/1994 , διότι τότε άρχιζε και η χρηματοδότηση από το Β΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και έπρεπε να συγχρηματοδοτηθούν από την Ευρώπη..
Τον Οκτώβριο του 1993 επήλθε κυβερνητική μεταβολή. Το 1994 από την τότε Κυβέρνηση καταργήθηκε μεταξύ άλλων και ο ανωτέρω ΄΄Οργανισμός Αναπτύξεως Δωδεκανήσου΄΄.
Ο Κώστας Μητσοτάκης είχε ιδιαίτερη αδυναμία στην οικονομία της χώρας. Πίστευε ότι δεν έπρεπε να ξοδεύουμε περισσότερα των όσων παράγουμε και ο δανεισμός της χώρας έπρεπε να είναι σε λογικά πλαίσια, κυρίως αναπτυξιακά. Πίστευε στο μικρότερο κράτος και είχε δρομολογήσει αποκρατικοποιήσεις και για το σκοπό αυτό είχε ορίσει ως ειδικό Υπουργό τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο. Γι’αυτό το σκοπό πολεμήθηκε από την τότε αντιπολίτευση , αλλά και από ορισμένους αρτηριοσκληρωτικούς της εποχής, εντός της Νέας Δημοκρατίας. Είχε μεγάλη εμπειρία στα εξωτερικά θέματα. Φιλοξενούσε συχνά ξένους ηγέτες , στους οποίους επεφύλασσε ιδιαίτερη ελληνική φιλοξενία.
Το σημερινό κράτος των Σκοπίων θα είχε σήμερα σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, αν την υπογραφή της σχετικής συμφωνίας την Άνοιξη του 1992 στον ΟΗΕ μεταξύ του Γκλιγκόροφ και του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών Μιχάλη Παπακωνσταντίνου, δεν είχαν ματαιώσει τρεις βουλευτές τότε του κυβερνώντος κόμματος, που απείλησαν τον τότε Πρωθυπουργό στις 02.30 τη νύχτα με πτώση της Κυβέρνησης και αν δεν είχε πέσει η Κυβέρνηση με το γνωστό τρόπο.
Είχε μεγάλη συνέπεια στις υποσχέσεις του και στην ώρα των ραντεβού του. Θυμάμαι , κατά τη θητεία μου στα Χανιά , ήθελε να είμαστε παρόντες στις εκδηλώσεις , ακόμη και ένα λεπτό νωρίτερα από την ώρα του προγράμματος και ποτέ καθυστερημένοι, σεβόμενος πάντα τους υπόλοιπους φορείς και τις Αρχές , έστω και αν ήσαν υφιστάμενοι του. Ήταν πάντα ευγενής και προς όλους τους κατωτέρους του και ουδέποτε μίλησε άσχημα , ούτε και σ’έναν απλό κλητήρα ή οδηγό του αυτοκινήτου του. Στο σπίτι του στα Χανιά έτρωγαν πρώτα ο οδηγός και ο φρουρός και μετά ο ίδιος.
Σήμερα όλοι σχεδόν έχουμε δικαιώσει σε όλες τις απόψεις του τον Κώστα Μητσοτάκη και στην οικονομία και στην εξωτερική πολιτική και παραδεχόμαστε όλοι ότι αν είχε αφεθεί από την αντιπολίτευση και την εσωκομματική αντίδραση , αλλά κυρίως αν ο λαός του είχε εμπιστευθεί και την επομένη τετραετία, η Ελλάδα σήμερα δεν θα ήταν σε οικονομική κρίση και τα εξωτερικά θέματα θα ήταν σε καλύτερο δρόμο. Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που ο ελληνικός λαός υπέκυψε σε λαϊκισμό και δημαγωγία. Αρκεί να θυμηθούμε ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος δύο μήνες μετά τον θρίαμβο των Σεβρών, δεν εξελέγη ούτε Βουλευτής.
Είναι άραγε τόσο αργά που δικαιώνεται ο Κώστας Μητσοτάκης;
Ναι, είναι αργά.
Όμως, πιστεύω και ελπίζω ότι οι απόψεις του ως παρακαταθήκη μας έχουν κάνει πιο σοφούς , πιο λογικούς , πιο ρεαλιστές , ώστε να μην πιστεύουμε τους λαϊκιστές και σε όποιον μας υπόσχεται λαγούς, ποτάμια και δρόμο μέσω της άνω αλλά και μέσω της κάτω Παναγιάς.
Τώρα έχουμε μάθει ότι έχουμε ανάγκη να μας κυβερνήσουν πολιτικοί που λένε την αλήθεια στους Έλληνες, στους οποίους θα εμπιστευθούμε την τύχη της χώρας, βέβαιοι ότι θα πραγματοποιήσουν όσα υποσχέθηκαν.
Δεν αντέχουν οι Έλληνες άλλο λαϊκισμό και άλλη κοροϊδία! Θεωρώ σίγουρο ότι δεν θα κάνουμε για άλλη μια φορά τα ίδια λάθη.
Σε αυτή την ωρίμανση μας θα έχει προσφέρει πολλά και θα έχει συμβάλει αποφασιστικά η παραπάνω συμπεριφορά και οι παραπάνω απόψεις και προοπτικές του εκλιπόντος Μεγάλου πολιτικού Κώστα Μητσοτάκη.
Θερμότατα συλλυπητήρια στον άξιο και αγαπητό Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκο Μητσοτάκη, την αγαπητή Ντόρα Μπακογιάννη και σε όλα τα μέλη της οικογενείας του εκλιπόντος.
Καλό σου ταξίδι αγαπημένε και αξέχαστε Πρόεδρε!
Η χανιώτικη γη , που αγάπησες και η αξέχαστη σε όλους μας αγαπημένη σου Μαρίκα σε περιμένουν.
Θα σε θυμόμαστε πάντα με πολλή αγάπη!
30 Μαΐου 2017 Γεώργιος Αντ. Χαραλαμπόπουλος
