Στα «ζάρια» η τουριστική βιομηχανία για την εξυπηρέτηση των πετρελαϊκών συμφερόντων

Γράφει ο
Νεκτάριος Καλογήρου

Η σημερινή αξία των ξενοδοχείων της Ρόδου υπερβαίνει τα τέσσερα δισεκατομμύρια ευρώ. Το σύνολο των ξενοδοχείων του Νότιου Αιγαίου έχουν αξία που ανέρχεται σε περισσότερα από 10 δισεκατομμύρια κι αν σε αυτά προστεθούν τα ξενοδοχεία της Κρήτης, αλλά και των νησιών του Ιονίου πελάγους, τότε η αξία πολλαπλασιάζεται και ανέρχεται σε επίπεδα ανώτερα των 30 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Ολόκληρο αυτό το κεφάλαιο παράγει στο κράτος φόρους 16 δισεκατομμυρίων ευρώ το χρόνο, απασχολεί το 26% του ελληνικού εργατικού δυναμικού και έχει συνολική συμμετοχή στο ΑΕΠ 31%. Όλα αυτά μπορούν να γίνουν στάχτη μέσα σε μόνο μία ημέρα. Αρκεί ένα και μόνο ατύχημα στις δεκάδες γεωτρήσεις εξόρυξης πετρελαίου και λοιπών υδρογονανθράκων που εγκρίθηκαν για να γίνουν στις θάλασσές μας. Η διάσταση της οικολογικής καταστροφής δεν συνυπολογίζεται στο ρεπορτάζ που ακολουθεί.
Είναι πράγματι απορίας άξιο το γεγονός της σιωπής που τηρούν οι Έλληνες ξενοδόχοι για το τεράστιο ρίσκο που διαμορφώνεται από τη σειρά των αποφάσεων εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων υδρογονάνθρακα στα θαλάσσια οικόπεδα που ξεκινούν από την ανατολική Κρήτη και φτάνουν δυτικά μέχρι την Πελοπόννησο και ακολούθως βόρεια μέχρι την Κέρκυρα. Πρόκειται για αποφάσεις που ξεκίνησαν στην αρχή της οικονομικής κρίσης, επί κυβερνήσεως Αντώνη Σαμαρά, επικυρώθηκαν από την κυβέρνηση Αλέξη Τσίπρα και τώρα υλοποιούνται χωρίς προηγουμένως να έχει γίνει δημόσια διαβούλευση και χωρίς ποτέ να έχει ζητηθεί η σύμφωνη γνώμη των κοινωνιών που επηρεάζονται άμεσα.

Ξεχάστε το μοντέλο «Ηλιος – Θάλασσα»
«Πρώτα θα ξεκινήσουν από το φυσικό αέριο και όταν θα το εξαντλήσουν, οι αντλίες θα οδηγηθούν σε μεγαλύτερο βάθος για να τραβήξουν το πετρέλαιο που συνήθως βρίσκεται κάτω από το στρώμα του αερίου» περιέγραψε ο κ. Χρήστος Αναγνώστου, Διευθυντής Ερευνών του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ). Ο ίδιος τόνισε πως “σε περίπτωση ατυχήματος, ακόμα και στη διάρκεια της δοκιμαστικής εξόρυξης, θα υπάρξουν επιπτώσεις σε όλο το παράκτιο σύστημα. Οι επιπτώσεις θα επηρεάσουν όλη τη χλωρίδα, την πανίδα, αλλά και τις ανθρωπογενείς δραστηριότητες που σχετίζονται με την ακτή”.
Η περιγραφή του κ. Αναγνώστου έγινε στη διάρκεια εκδήλωσης κατά των εξορύξεων που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Παρασκευή στην Κρήτη. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι δηλώσεις που έκανε χθες προς τη ‘δημοκρατική’ ο κ. Θοδωρής Τσιμπίδης, ιδρυτής και επικεφαλής του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος». Όπως τόνισε «από τη στιγμή που θα ξεκινήσουν έστω και οι δοκιμαστικές εξορύξεις, οι διαρροές θα είναι αναπόφευκτες και η καταστροφή θα είναι τεράστια και δεν θα αφορά μόνο στα οικοσυστήματα. Πέραν αυτού ανοίγουμε τις πόρτες για την πιθανότητα πρόκλησης ενός ατυχήματος όπως εκείνου που έγινε στον Κόλπο του Μεξικού, όπου οι Αμερικανοί με τα πιο σύγχρονα μέσα πολεμούσαν επί ένα μήνα, ανήμποροι να σταματήσουν τη διαρροή. Στην περίπτωση της Ελλάδας δεν διαθέτουμε ούτε εξοπλισμό, ούτε τεχνογνωσία, ούτε εξειδικευμένο προσωπικό που θα μπορούσε να δράσει κατασταλτικά. Αν το ίδιο συμβεί στις θάλασσές μας, θα παρακολουθούμε ανήμποροι την καταστροφή και θα κόβουμε τις φλέβες μας».
Σημειώνεται ότι ο Κόλπος Μεξικού έχει έκταση περίπου όσο και η Μεσόγειος, με τη διαφορά πως η δεύτερη είναι μια απολύτως κλειστή θάλασσα και στην περίπτωση ενός ατυχήματος, το πετρέλαιο θα παραμείνει σε αυτήν, εγκλωβισμένο για πάντα. Μάλιστα, σε σχετική μελέτη του Ινστιτούτου ‘Αρχιπέλαγος’ παρουσιάζονται στατιστικά στοιχεία σύμφωνα με τα οποία «στην περιοχή του ΒΑ Ατλαντικού, όπου υπάρχει καλή παρακολούθηση των εξορύξεων, κατά την περίοδο 2007-2016 καταγράφηκαν 4.828 περιστατικά διαρροών υδρογονανθράκων». Στην ίδια μελέτη παρουσιάζονται οι τραγικές συνέπειες για την υγεία και την οικονομία της περιοχής Basilicata της Ιταλίας, όπου «έπειτα από σχεδόν 30 χρόνια εξορύξεων, σήμερα αντιμετωπίζει δραματική περιβαλλοντική καταστροφή, αυξανόμενα ποσοστά καρκίνου, κατεστραμμένη γεωργία, υποβαθμισμένο τουρισμό και τεράστιο ποσοστό μετανάστευσης του τοπικού πληθυσμού».

Ξενοδόχοι, πάρτε την κατάσταση στα χέρια σας
«Η ελληνική νομοθεσία για τα θέματα εξορύξεων υδρογονανθράκων είναι τόσο δαιδαλώδης, όσο και ομιχλώδης». Η διαπίστωση αυτή έγινε από τις μεγάλες περιβαλλοντικές οργανώσεις, τα νομικά επιτελεία των οποίων μελετούν σε βάθος το σημαντικό αυτό θέμα. Η διαπίστωση είχε οδηγήσει πέρυσι την WWF Hellas στο να κινητοποιήσει 100 επιστήμονες από όλο τον κόσμο οι οποίοι υπέγραψαν ψήφισμα προς την Κυβέρνηση Τσίπρα για την ακύρωση των συμφωνιών αναζήτησης και εκμετάλλευσης κοιτασμάτων υδρογονάνθρακα σε Αιγαίο, Κρητικό και Ιόνιο πέλαγος.
Ωστόσο, ακόμα και μια κυβέρνηση που επαιρόταν για τις περιβαλλοντικές της ευαισθησίες ουσιαστικά αναδιπλώθηκε μπροστά στα μεγάλα, πετρελαϊκά συμφέροντα.
Φαίνεται ότι σήμερα, μόνο οι ξενοδόχοι και γενικά οι επιχειρηματίες του τουρισμού ίσως μπορέσουν να πιέσουν ώστε κάτι ν’ αλλάξει. Το asset των δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ που έχει δημιουργήσει η τουριστική βιομηχανία και που παράγει ετησίως το 31% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος δεν μπορεί παρά να έχει βαρύνοντα λόγο. Αν δεν μπορεί ο Τουρισμός να σταθεί ως ανάχωμα στην προετοιμαζόμενη οικολογική επιβάρυνση, τότε το μέλλον αυτής της χώρας θα τεθεί υπό αμφισβήτηση, είτε λόγω της καταστροφής, είτε λόγω των πολέμων που αποτελούν το ιστορικό επακόλουθο κάθε περιοχής όπου εμφανίζεται με κοιτάσματα πετρελαίου. Υπενθυμίζεται ότι από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων, η χώρα θα εισπράξει μόνο ένα μικρό ποσοστό από τα δικαιώματα που θα προκύψουν, ενώ τη μερίδα του λέοντος θα καρπωθούν υπεράκτιες και Καναδικές εταιρείες. Μάλιστα, το όφελος αυτό δεν θα είναι άμεσο, αλλά θα προκύψει σε βάθος 25ετίας. Στο μεταξύ η Ελλάδα θα έχει χάσει οριστικά τη θαλάσσια βιοποικιλότητά της, την ποιοτική της αλιεία και γεωργία, καθώς και το 70% του τουριστικού της προϊόντος. Αυτό, το 70% εδράζεται στο Νότιο Αιγαίο, στην Κρήτη, στην παράκτια Πελοπόννησο και στο Ιόνιο.

Εξεγείρονται οι πάντες
«Save Greek Seas» είναι το όνομα ιστοσελίδας που δημιουργήθηκε στο διαδίκτυο από πρόσωπα που διατρανώνουν την αντίθεσή τους στις εξορύξεις. Εκεί φαίνεται συγκεντρωτικά πως οι κάτοικοι των τοπικών κοινωνιών εξεγείρονται και κινητοποιούνται. Κρήτη, Ηπειρος, Πελοπόννησος, νησιά του Ιονίου, όλοι, μικροί και μεγάλοι ξεσηκώνονται όπως μπορούν. Είναι τώρα η στιγμή ώστε η φωνή τους να ενισχυθεί όπως πρέπει.