«Ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ, προετοιμάζεται να παρουσιάσει με το περιτύλιγμα της ‘δίκαιης ανάπτυξης, την ομοβροντία νέων, σκληρών αντιλαϊκών μέτρων».
Αυτό υπογραμμίζει μεταξύ άλλων η βουλευτής του ΚΚΕ και μέλος της ΚΕ του κόμματος κα Διαμάντω Μανωλάκου, σε συνέντευξή της στην «δ». Σχολιάζοντας τις αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση στην Παιδεία δηλώνει ότι η εκπαίδευση είναι ‘ακριβή για τον λαό’ ενώ αναφέρεται στην σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι με τις δήθεν ιδιωτικοποιήσεις και το «παραμύθι» των μεγάλων επενδυτών, την ώρα που εκτοξεύεται η ανεργία. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η θέση της σχετικά με τον Τουρισμό, όπου, ενώ καταγράφονται ρεκόρ σε αφίξεις, οι συνθήκες εργασίας δεν βελτιώνονται καθώς οι μισθοί πέφτουν, η απασχόληση είναι εποχιακή και ταυτόχρονα καταγράφονται πλέον οι ελαστικές μορφές απασχόλησης.
Η συνέντευξη αναλυτικά:
• Μετά το καλοκαίρι, εισερχόμεθα στην πορεία για την τρίτη αξιολόγηση. Εκτιμάτε ότι η ελληνική οικονομία έχει ελπίδα για σταθεροποίηση εν μέσω απανωτών μνημονίων;
Η πορεία για την τρίτη αξιολόγηση συνοδεύεται με κλιμάκωση νέων αντιλαϊκών μέτρων, που σημαίνει περαιτέρω αστάθεια και αβεβαιότητα στη διαβίωση της λαϊκής οικογένειας. Αφού θα θεσμοθετηθούν 90 ακόμα προαπαιτούμενα, που μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν τη συρρίκνωση ή κατάργηση επιδομάτων για την Κοινωνική Πρόνοια, κατάργηση παροχών που «επικαλύπτονται» από το λεγόμενο «Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης», «μεταρρύθμιση» των παροχών αναπηρίας, την κατακρεούργηση του επιδόματος θέρμανσης αλλά και του ΕΚΑΣ για τους χαμηλοσυνταξιούχους με ορίζοντα την οριστική κατάργησή του μέχρι το τέλος του 2019 κ.ά.
Στο νέο κύκλο της αντιλαϊκής επίθεσης περιλαμβάνονται αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο, που θα περιορίζει δραστικά το δικαίωμα στην απεργία, την πλήρη εφαρμογή των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών για τα «κόκκινα» δάνεια, την άρση των «περιορισμών» (γεωγραφικών, τιμολόγησης, εγκατάστασης κ.λπ.) αναφορικά με τις «απελευθερώσεις» επαγγελμάτων, την εφαρμογή των λεγόμενων «εργαλειοθηκών» του ΟΟΣΑ σχετικά με την «απελευθέρωση» των αγορών κ.ο.κ. Δηλαδή σταθεροποίηση της οικονομίας είναι η διαρκής συμπίεση στα κονδύλια για την κάλυψη στοιχειωδών λαϊκών αναγκών και η συνεχής φοροληστεία του λαού για να εξασφαλίζονται τα κέρδη των καπιταλιστών.
Η πολιτική αυτή έχει «κλειδώσει» και μέσω του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2018 – 2021, για τα «πρωτογενή πλεονάσματα» στο 3,5% του ΑΕΠ για τα επόμενα χρόνια. Συνεπώς η κυβερνητική προπαγάνδα ότι «η 3η αξιολόγηση θα ολοκληρωθεί χωρίς να δημιουργήσει αστάθεια…» είναι για να συγκαλύψει ότι τα λαϊκά στρώματα θα συνεχίσουν να «ματώνουν» στο βωμό των πρωτογενών πλεονασμάτων και του κρατικού χρέους. Γι’ αυτό είναι πιο επιτακτική και ρεαλιστική η ανάγκη ρήξης και ανατροπής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, που γεννά φτώχεια, ανεργία.
• Τι περιμένετε και τι θα πρέπει να περιμένει ο κόσμος από την ΔΕΘ; Θα υπάρξουν δεσμεύσεις από τον πρωθυπουργό κ. Αλέξη Τσίπρα;
Ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ, στον απόηχο του χυδαίου αντικομμουνισμού και της συκοφάντησης του σοσιαλισμού, προετοιμάζεται να παρουσιάσει με το περιτύλιγμα της «δίκαιης ανάπτυξης», την ομοβροντία νέων, σκληρών, αντιλαϊκών μέτρων που υποτάσσονται στη στρατηγική ανάκαμψης της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Δεσμεύσεις θα υπάρχουν μόνο προς το κεφάλαιο για την αποτελεσματική υλοποίηση του 3ου μνημονίου, που ψήφισαν μαζί με ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, εξασφαλίζοντας νέα κέρδη στους ομίλους και περισσότερη φτώχεια στο λαό. Μπορεί να υπάρχει και υποτυπώδες πρόγραμμα «παροχών» για την ακραία φτώχεια, η οποία αυξάνεται από την κλιμάκωση της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής.
Όμως προετοιμάζεται να δοθεί μαζική αγωνιστική απάντηση της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων. Με το συλλαλητήριο σωματείων, συνδικάτων και εργαζομένων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, στις 9 Σεπτέμβρη στη ΔΕΘ. Καλώντας το λαό σε μαζική συμμετοχή ενάντια στη νέα λεηλασία που ετοιμάζουν κυβέρνηση – ΕΕ – κεφάλαιο αλλά και για να διατρανώσουν, ότι δεν θα ανεχτούν τη σφαγή εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, δεν θα συμβιβαστούν με τη φτώχεια, τη μιζέρια. Κυβέρνηση και κεφάλαιο έχουν καταστρώσει τα σχέδια τους ενάντια στο λαό, όμως και ο λαός πρέπει να δείξει τη δύναμη του, ξεδιπλώνοντας το δικό του σχέδιο οργάνωσης, δράσης, αντεπίθεσης.
• Πώς κρίνετε τις αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση στην Παιδεία; Φαίνεται ότι οδηγούμαστε σε ένα μοντέλο που δεν θα έχει να κάνει με δημόσια εκπαίδευση.
Εκπαίδευση ακριβή για το λαό, φθηνή για το κράτος και κερδοφόρα για τις επιχειρήσεις. Αυτό είναι το σχέδιο που χρόνια τώρα υπηρετούν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και ακολουθεί πιστά και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Αυτό εκφράστηκε και στο τελευταίο πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε για την Ανώτατη Εκπαίδευση και Έρευνα, του οποίου οι περισσότερες προβλέψεις περιλαμβάνονταν σε προηγούμενα νομοσχέδια επί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και αφορούν το μεγαλύτερο άνοιγμα των ΑΕΙ στην πολλά υποσχόμενη αγορά των ξενόγλωσσων τμημάτων. Θεσμοθετούν μονοετή, διετή προγράμματα σπουδών. Δημιουργούν πτυχία πολλών ταχυτήτων, παράγοντας πτυχία και αποφοίτους στα μέτρα της αγοράς. Γενικεύουν τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, παραμένει και ενισχύεται η αναζήτηση χρηματοδότησης των Ιδρυμάτων «από διαφορετικές πηγές», αφού η υποχρηματοδότηση της Παιδείας συνεχίζεται.
Εξάλλου οι ταξικοί φραγμοί ξεκινούν από τα γεννοφάσκια κι αυτό το βλέπουμε με τα δεκάδες χιλιάδες παιδιά που και φέτος μένουν εκτός προσχολικής αγωγής. Αφού δεν υπάρχουν επαρκείς δομές ή χιλιάδες λαϊκές οικογένειες δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στα τροφεία που επιβάλλονται.
Έτσι νέα ζευγάρια πρέπει ή να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη και να πληρώσουν τα τροφεία των δημοτικών σταθμών και τα δίδακτρα των ιδιωτικών ή να στερήσουν από τα παιδιά τους το αυτονόητο δικαίωμά στην Προσχολική Αγωγή. Δικαίωμα που το χτύπημά του δεν εξαιρείται από την αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και της ΕΕ.
Γι αυτό στήνονται κάλπικες και αποπροσανατολιστικές κόντρες με τη ΝΔ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, με σκοπό να κρύψουν την ουσιαστική στρατηγική σύμπλευσή τους. Μονόδρομος για εκπαιδευτικούς, γονείς, συνολικά εργαζόμενους είναι η αντιπαράθεση για ρήξη και ανατροπή αυτής της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής, που μετατρέπει τη μόρφωση σε εμπόρευμα, τσακίζει τα μορφωτικά δικαιώματα των νέων, τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών.
• Τελικά, το… αφήγημα με τις ιδιωτικοποιήσεις και την προσέλκυση μεγάλων επενδύσεων δεν φαίνεται να προχωράει. Θα ήθελα την άποψή σας.
Εκτός από την ανεργία, χιλιάδες εργαζόμενοι βιώνουν και την απληρωσιά σε επιχειρήσεις που προετοιμάζονται για κλείσιμο η ιδιωτικοποίηση (ΕΛΒΟ, Βιομ/νία Ζάχαρης, ΟΑΣΘ κ.ά), προκειμένου εκβιαζόμενοι να συναινέσουν στην ιδιωτικοποίηση.
Σίγουρο είναι ότι προωθείται η εφαρμογή του επιχειρηματικού πλάνου του ΤΑΙΠΕΔ, όπως ψηφίστηκε στα μνημόνια, των υπό ιδιωτικοποίηση κρατικών συμμετοχών σε στρατηγικούς κλάδους και επιχειρήσεις που βρίσκονται στη διαχείρισή του (66% του ΔΕΣΦΑ, 17% της ΔΕΗ, 65% της ΔΕΠΑ, 35% των ΕΛΠΕ, 30% του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών κ.ά).
Οι όποιες καθυστερήσεις έχουν να κάνουν με το παζάρι και τον μεγάλο ανταγωνισμό μεταξύ των μονοπωλίων, καπιταλιστικών κρατών και ιμπεριαλιστικών κέντρων π.χ. για τον έλεγχο πηγών και δρόμων μεταφοράς της Ενέργειας, ναυπηγεία, λιμάνια κ.ά που είναι «στρατηγικής σημασίας». Η παρουσία του Γάλλου πρωθυπουργού στην περίοδο της ΔΕΘ, συνδέεται με το ενδιαφέρον του Γαλλικού κεφαλαίου για την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΘ και όχι μόνο. Οι ιδιωτικοποιήσεις συνοδεύονται με μαζικές απολύσεις, μεγάλη μείωση μισθών, «ευέλικτες» μορφές και αύξηση των ωρών εργασίας αλλά και της απλήρωτης δουλειάς, εντατικοποίηση, αυταρχισμό, συρρίκνωση των όποιων εργατικών δικαιωμάτων έχουν απομείνει, φοροαπαλλαγές και πλουσιοπάροχη χρηματοδότηση για τον καπιταλιστή επενδυτή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ιδιωτικοποίηση του λιμανιού του Πειραιά από το κινέζικο μονοπώλιο και τα τσακισμένα δικαιώματα των λιμενεργατών. Γι αυτό στόχος στο εργατικό ταξικό κίνημα είναι να ακυρώσει με τον αγώνα του τις ιδιωτικοποιήσεις και το «παραμύθι» των μεγάλων επενδυτών που θα μας σώσουν, ώστε η κρατική περιουσία να περάσει στην υπηρεσία των αναγκών της κοινωνίας. Αυτό σημαίνει αλλαγή τάξης στην εξουσία και οικονομία σε όφελος του λαού.
• Επειδή στην περιοχή μας στα Δωδεκάνησα η οικονομία βασίζεται στον Τουρισμό, τα νούμερα των αφίξεων ευημερούν αλλά οι μισθοί και η αγορά εργασίας υποβαθμίζονται συνεχώς, και τα επιδόματα ανεργίας μειώνονται. Υπάρχει εναλλακτική πρόταση για τον εργαζόμενο στον τουριστικό τομέα;
Τα ρεκόρ στον κλάδο του Τουρισμού (αφίξεις, έσοδα κ.λπ.) συνολικά στην καπιταλιστική οικονομία, ωφελούν τους επιχειρηματικούς ομίλους, σε βάρος των εργαζομένων. Αφού τα “προνόμια” των εργαζομένων στον Τουρισμό είναι εντατικοποίηση, ατελείωτα ωράρια, ρεπό με το σταγονόμετρο, απλήρωτη και ανασφάλιστη δουλειά, ατομικές συμβάσεις και «ευέλικτες» μορφές εργασίας, «κουρέλιασμα» της κλαδικής Σύμβασης και στο τέλος της σεζόν, κατά κανόνα ανεργία. Σε πολλές περιπτώσεις, δε δίνεται ούτε ο κατώτατος μισθός, αφού ευδοκιμούν 14 μορφές ελαστικής εργασίας στον κλάδο. Εποχική, «ενοικιαζόμενη», εκ περιτροπής, «έξτρα» είναι μερικές μόνο από τις μορφές εργασίας που επιβάλλουν οι επιχειρηματίες του Τουρισμού στο προσωπικό, δίπλα στη μαθητεία, στην πρακτική άσκηση, στα προγράμματα «απόκτησης εργασιακής εμπειρίας» για ανέργους. Τα «ρεκόρ» και τα κέρδη του κεφαλαίου «χτίζονται» πάνω στην εκμετάλλευση των εργατών.
Στις μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες και στη Ρόδο, αλλά και στο αεροδρόμιο «Διαγόρας», η πλειοψηφία των εργαζομένων απασχολούνται εποχικά, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, το βασικό μισθό. Όμως, οι διεκδικήσεις των εργαζομένων στον Τουρισμό για καλύτερες συνθήκες αμοιβής και δουλειάς, (εφαρμογή των ΣΣΕ, ουσιαστική στήριξη ανέργων, κατάργηση ελαστικών μορφών απασχόλησης και δουλεμπορικών, επαναφορά του εφάπαξ στην 20ετία) παρουσιάζονται ως προσπάθεια υπονόμευσης της ανταγωνιστικότητάς και συκοφαντούνται.
Η ξεκούραση, οι διακοπές και η αναψυχή του εργαζόμενου λαού, είναι δικαίωμα και για να ικανοποιηθούν, χρειάζεται συντονισμός, πάλη και αλληλεγγύη με όλους τους κλάδους ενάντια στα μονοπώλια για ριζικές αλλαγές σε επίπεδο εξουσίας και οικονομίας για να ικανοποιηθούν σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.
