• Από τη διαδικτυακή «πειρατεία» του gamatotv μέχρι το «ξέπλυμα» της Καρπάθου και τους εικονικούς γάμους της Ρόδου • Κατηγορούμενοι για εγκλήματα τεχνολογίας, νομιμοποίηση εσόδων και παράνομες νομιμοποιήσεις αλλοδαπών μέσω ψεύτικων γάμων καλούνται να δώσουν εξηγήσεις για πράξεις που συγκλόνισαν τις τοπικές κοινωνίες
Τον Νοέμβριο του 2025 τρεις υποθέσεις με διαφορετικό περιεχόμενο αλλά κοινή βαρύτητα, θα εκδικαστούν σχεδόν διαδοχικά σε Κακουργιοδικεία στη Ρόδο.
Η υπόθεση της διαδικτυακής «πειρατείας» μέσω του διαβόητου ιστότοπου gamatotv.com, η υπόθεση «ξεπλύματος» χρημάτων με ρίζες στην Κάρπαθο και διεθνή προέκταση και το κύκλωμα των εικονικών γάμων στη Ρόδο, που φέρεται να εκμεταλλεύτηκε την ανάγκη επιβίωσης ανθρώπων και την αδυναμία ελέγχου των διοικητικών μηχανισμών, συνθέτουν ένα δικαστικό τρίπτυχο που αναμένεται να απορροφήσει το ενδιαφέρον τόσο των νομικών κύκλων όσο και της κοινής γνώμης.
Το χρονικό της υπόθεσης «gamatotv.com» –
Η ψηφιακή πειρατεία στο εδώλιο
Στις 9 Νοεμβρίου 2025, έπειτα από αναβολές που διήρκεσαν σχεδόν μια δεκαετία, θα ξεκινήσει στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Δωδεκανήσου η δίκη των τριών ημεδαπών που κατηγορούνται για τη λειτουργία του διαβόητου ιστότοπου gamatotv.com. Πρόκειται για έναν 32χρονο κάτοικο Κω, τον 28χρονο συνεργό του από τη Ρόδο και τον αδελφό του πρώτου, οι οποίοι φέρονται να είχαν συστήσει ένα δίκτυο που διακινούσε παράνομα οπτικοακουστικά έργα μέσω διαδικτύου.
Η ιστοσελίδα, ενεργή από το 2012, είχε γίνει η πιο δημοφιλής πλατφόρμα παράνομης προβολής ταινιών και σειρών στην Ελλάδα. Η Εταιρεία Προστασίας Οπτικοακουστικών Έργων (ΕΠΟΕ) υπέβαλε έγκληση τον Οκτώβριο του 2015, καταγγέλλοντας τεράστιες ζημίες για τους δημιουργούς και τις εταιρείες παραγωγής. Σύμφωνα με τα στοιχεία που κατέθεσε, ο ιστότοπος συγκέντρωνε ημερησίως 9,3 εκατομμύρια προβολές, ενώ η ζημία των δικαιούχων υπολογίζεται σε 930.000 ευρώ την ημέρα. Από την αρχή της λειτουργίας της, η συνολική ζημία φέρεται να έφτασε το ασύλληπτο ποσό των 465 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ οι απώλειες για το ελληνικό Δημόσιο, από φόρους και ΦΠΑ, υπολογίζονται στα 230 εκατομμύρια.
Η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, μετά από στοχευμένη έρευνα, εντόπισε τους διαχειριστές μέσω οικονομικών ιχνών: ο 32χρονος διατηρούσε λογαριασμό στην Εθνική Τράπεζα όπου συγκεντρώνονταν «δωρεές» από χρήστες, ενώ μέσω PayPal βρέθηκαν περίπου 25.000 ευρώ. Κατά την έρευνα στην κατοικία του στην Κω, οι αστυνομικοί κατέσχεσαν φορητό υπολογιστή και τρεις σκληρούς δίσκους, που αποτέλεσαν βασικό αποδεικτικό υλικό.
Ο ίδιος στην απολογία του υποστήριξε ότι η ιστοσελίδα λειτουργούσε ως «μηχανή αναζήτησης» και όχι ως φορέας παράνομης αναπαραγωγής. Όπως δήλωσε, δεν διέθετε καμία ταινία ο ίδιος, αλλά απλώς παρείχε συνδέσμους προς άλλες πλατφόρμες, ενώ τα περιορισμένα του έσοδα προέρχονταν από διαφημίσεις. Παρουσιάστηκε ως αυτοδίδακτος στον προγραμματισμό, ο οποίος ανακάλυψε νωρίς το ενδιαφέρον του για το διαδίκτυο και τη δημιουργία ιστοσελίδων.
Η υπόθεση εγείρει νομικά ερωτήματα γύρω από τη φύση της πειρατείας στο διαδίκτυο: κατά πόσο ένας διαχειριστής που δεν φιλοξενεί τα ίδια τα αρχεία αλλά παρέχει συνδέσμους μπορεί να θεωρηθεί αυτουργός παράνομης διανομής περιεχομένου. Το δικαστήριο αναμένεται να εξετάσει ενδελεχώς το ζήτημα, καθώς η απόφαση θα αποτελέσει νομολογιακό προηγούμενο για αντίστοιχες υποθέσεις που βρίσκονται σε εκκρεμότητα.
Το «ξέπλυμα» της Καρπάθου – Ένα έγκλημα με διεθνή ίχνη και νομική πολυπλοκότητα
Μία ημέρα αργότερα, στις 10 Νοεμβρίου 2025, το ίδιο δικαστήριο θα ασχοληθεί με μια υπόθεση που απασχολεί εδώ και χρόνια τις αρχές: τη νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, με τρεις Καρπάθιους κατηγορούμενους.
Σύμφωνα με τη δικογραφία, τα χρήματα προέρχονταν από παραβίαση συστημάτων ασφαλούς μεταφοράς κεφαλαίων στο εξωτερικό. Μέσω ψηφιακών παρεμβολών σε τραπεζικά συστήματα της αλλοδαπής, ποσά μεταφέρονταν σε λογαριασμούς που ανήκαν στους τρεις Καρπάθιους, με πρόσχημα ανύπαρκτες επενδύσεις. Οι κατηγορούμενοι κρίθηκαν πρωτοδίκως ένοχοι και τους επιβλήθηκε ποινή κάθειρξης έξι ετών, με αναγνώριση ελαφρυντικού, ωστόσο η υπόθεση οδηγείται εκ νέου στο εφετείο.
Η δίκη έχει λάβει διεθνή χαρακτήρα, καθώς μεγάλο μέρος των συναλλαγών φαίνεται να τελέστηκε στην Ιταλία. Το ελληνικό δικαστήριο είχε προηγουμένως αναβάλει την εκδίκαση, ζητώντας μέσω της Εισαγγελίας Εφετών τη συνδρομή των ιταλικών αρχών. Ωστόσο, οι απαντήσεις που ελήφθησαν κρίθηκαν ανεπαρκείς: για δύο κατηγορούμενους δεν προέκυψαν στοιχεία από τα ποινικά μητρώα, ενώ για τον τρίτο δεν υπήρξε καμία απάντηση.
Η υπεράσπιση προβάλλει το επιχείρημα ότι εφόσον το αδίκημα τελέστηκε στην Ιταλία, όπου η μέγιστη ποινή είναι χαμηλότερη, η υπόθεση θα έπρεπε να θεωρηθεί πλημμέλημα και να έχει ήδη παραγραφεί. Πρόκειται για ζήτημα που αναδεικνύει τα όρια της δικαστικής συνεργασίας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τις δυσκολίες εναρμόνισης διαφορετικών νομικών συστημάτων.
Η συγκεκριμένη υπόθεση αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς το έγκλημα του «ξεπλύματος» εξελίσσεται μέσα σε ένα περιβάλλον ψηφιακής οικονομίας και διεθνών διασυνδέσεων, όπου τα χρήματα κινούνται με ταχύτητα πολύ μεγαλύτερη από αυτήν των θεσμών που καλούνται να τα ελέγξουν.
Το κύκλωμα των εικονικών γάμων στη Ρόδο – Ένα κοινωνικό φαινόμενο με ποινικές προεκτάσεις
Η τρίτη μεγάλη υπόθεση θα εκδικαστεί στις 12 Νοεμβρίου 2025 ενώπιον του Β’ Μονομελούς Εφετείου Δωδεκανήσου και αφορά ένα οργανωμένο κύκλωμα εικονικών γάμων και συμφώνων συμβίωσης που δραστηριοποιούνταν στη Ρόδο από το 2019.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, 17 άτομα – έξι ημεδαποί και έντεκα αλλοδαποί – συγκρότησαν ένα σχήμα που λειτουργούσε με σκοπό τη νομιμοποίηση παραμονής αλλοδαπών, κυρίως Αιγυπτίων αλιεργατών, μέσω ψεύτικων γάμων με Ελληνίδες. Οι τελευταίες, γυναίκες νεαρής ή μέσης ηλικίας που βίωναν σοβαρά οικονομικά προβλήματα, δέχονταν να συμμετάσχουν έναντι μικρών χρηματικών ποσών, που καταβάλλονταν σε δύο δόσεις – μία κατά την υπογραφή του συμφώνου και μία πριν την επίσημη συνέντευξη στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση.
Η έρευνα της Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας Ρόδου, που ξεκίνησε το φθινόπωρο του 2022, αποκάλυψε ένα ευρύ δίκτυο με διακριτούς ρόλους: από τη μεσολάβηση και τη διερμηνεία σε συμβολαιογραφικές πράξεις μέχρι τη συλλογή δικαιολογητικών και την καθοδήγηση των συμμετεχόντων. Σε αρκετές περιπτώσεις, οι Ελληνίδες «σύζυγοι» ομολόγησαν τη συμμετοχή τους, περιγράφοντας με λεπτομέρεια τον τρόπο προσέγγισης και την οικονομική τους ανάγκη που τις ώθησε να συναινέσουν.
Ο συνδυασμός γραφειοκρατικών αγκυλώσεων, κοινωνικής ανισότητας και εκμετάλλευσης της ανάγκης οδήγησε στη δημιουργία κυκλωμάτων που εμπορεύονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Οι αλλοδαποί επιδίωκαν νόμιμη παραμονή και εργασία, ενώ οι ημεδαποί αποζητούσαν οικονομική ανακούφιση – μια ανταλλαγή που έπαιρνε τη μορφή εγκλήματος.
