Xρηματική αποζημίωση συνολικού ύψους 340.626,95 €, επεδίκασε χθες το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ρόδου σε γνωστή εργολαβική εταιρεία που εστράφη κατά μιας ξενοδόχου την οποία εγκαλεί για απάτη.
Το δικαστήριο με την απόφασή του υποχρεώνει την εναγόμενη να καταβάλει στην ενάγουσα το ανωτέρω ποσό ενώ καταδικάζει την εναγόμενη στα δικαστικά έξοδα της ενάγουσας, τα οποία καθορίζει στο ποσό των 5.159,40 €.
Η εναγόμενη, τον Απρίλιο του έτους 2013, απευθύνθηκε στην εταιρεία, που δραστηριοποιείται στις αρχιτεκτονικές μελέτες, τις διακοσμήσεις και τις κατασκευές και αφού της γνωστοποίησε ότι είχε προσυμφωνήσει την αγορά ενός ξενοδοχείου στις ανατολικές ακτές του νησιού ζήτησε αρχικά, την εκπόνηση μίας μελέτης, για τη σκοπούμενη κατά δήλωσή της, ριζική ανακαίνισή του και αμέσως μετά, βάσει του από 11-5-2013 ιδιωτικού συμφωνητικού, της ανέθεσε το πρώτο στάδιο, της αποξήλωσης του πεπαλαιωμένου εξοπλισμού, από τους χώρους του ξενοδοχείου.
Μετά την ολοκλήρωση της αποξήλωσης, περί τα μέσα περίπου του έτους 2013, η εναγόμενη, προσέγγισε και πάλι την εταιρεία και ζήτησε τη σύνταξη προσφοράς, προκειμένου, να της αναθέσει πλέον, την πλήρη ανακαίνιση του ξενοδοχείου.
Ο νόμιμος εκπρόσωπος της εταιρείας, αναρωτώμενος για την οικονομική της επιφάνεια και διατηρώντας επιφυλάξεις ως προς τη δυνατότητα αποπληρωμής ενός τόσο μεγάλου έργου, της γνωστοποίησε τον προβληματισμό του αυτόν, οπότε και η εναγόμενη, προκειμένου να τον πείσει να αναλάβει η εταιρεία ένα τόσο μεγάλο έργο, του παρέστησε ότι διέθετε ρευστότητα για την αποπεράτωση ολόκληρου του έργου, επικαλούμενη καταθέσεις της, σε τραπεζικούς λογαριασμούς του εξωτερικού (στην Κύπρο συγκεκριμένα), μολονότι «τυπικά» θα αναγραφόταν στο συμφωνητικό της σύμβασης έργου, η χρηματοδότηση και από διάφορα προγράμματα (λ.χ ΕΣΠΑ, ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟΣ κλπ), ώστε να μπορέσουν, να «απορροφηθούν» με αυτόν το τρόπο και προς το δικό της όφελος, χρήματα από αυτά.
Με αυτές τις υποσχέσεις και υπ’ αυτές τις συνθήκες, η εταιρεία, πείστηκε για την φερεγγυότητά της, και αρχές Οκτωβρίου του 2013 συμφώνησε προφορικά, έναντι συνολικά κατ’ αποκοπή συμφωνηθείσης καθαρής εργολαβικής αμοιβής 800.000 ευρώ (πλέον ΦΠΑ), την ανακαίνιση του ξενοδοχείου
Μολονότι η εταιρεία, ξεκίνησε την εκτέλεση του συμφωνηθέντος έργου, η εναγόμενη περιήλθε σε υπερημερία ως προς τη συμβατική της υποχρέωση (προ)εκπλήρωσης και δη καταβολής ποσού 210.00 0€, οπότε και την 3-12-2013 και ενώ είχε ήδη εκτελέσει 47,475% του έργου, που αντιστοιχεί σε 379.800,00 ευρώ, εκ της συνολικά συμφωνηθείσας εργολαβικής αμοιβής των 800.000,00 ευρώ, αναγκάστηκε να σταματήσει τις εργασίες.
Έκτοτε, η εναγόμενη επικαλείτο για διαδικαστικούς λόγους, προσωρινή αδυναμία μεταφοράς των χρημάτων της από το εξωτερικό, μετά δε τον καταλογισμό 39.173,05 €, έναντι της παραπάνω οφειλής της, από καταβληθέν εξ αυτής ποσό, το υπόλοιπο του χρέους της, από τις εκτελεσθείσες εργασίες ανακαίνισης του ξενοδοχείου ανερχόταν στο ποσό των 340.626,95 €.
Φέρεται να ισχυρίστηκε ότι η εγγραφή της, στις δυσμενείς λίστες του συστήματος τραπεζικών πληροφοριών «Τειρεσίας» θα την κατέστρεφε οικονομικά και θα την εμπόδιζε από το να ολοκληρώσει τη «διαδικασία πληρωμής», οπότε και έπεισε το νόμιμο εκπρόσωπο της εργολαβικής εταιρείας να της επιστρέψει πίσω 4 σφραγισμένες επιταγές.
Στις αρχές Φεβρουαρίου του έτους 2018, της ζητήθηκε να επιδείξει έγγραφα, που να αποδεικνύουν την ύπαρξη χρημάτων και φέρεται να επέδειξε σε εκπροσώπους της εργολαβικής εταιρείας ένα έγγραφο (υποτιθέμενου) πιστωτικού ιδρύματος στο Ντουμπάι (των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων), για την επ’ ονόματι νεοσυσταθείσης τότε εταιρείας της, εκταμίευση εκατομμυρίων δολαρίων, από την οποία (εκταμίευση) υποσχέθηκε πλέον να πληρώσει το χρέος της.
Για την απόδειξη μάλιστα της γνησιότητας, του εν λόγω εγγράφου, επέδειξε και (συντεταγμένα στην αγγλική γλώσσα) μηνύματα από το κινητό της, βάσει των οποίων φέρονταν υπάλληλοι του εν λόγω πιστωτικού ιδρύματος, να την προσκαλούν στο Ντουμπάι, για την ολοκλήρωση της συναλλαγής.
Όλα μάλιστα, τα παραπάνω πραγματικά περιστατικά περιλήφθηκαν στο από 13-2-2018 ιδιωτικό συμφωνητικό αναγνώρισης χρέους, που φέρει μάλιστα επικύρωση ως προς το γνήσιο της υπογραφής της εναγόμενης.
Το ως άνω έγγραφο υπήρξε εν τοις πράγμασι, η για πρώτη φορά ανεπιφύλακτη παραδοχή και ομολογία της εναγόμενης ως προς την απατηλή συμπεριφορά της και τις παραπλανητικές υποσχέσεις της, σχετικά με τη δήθεν ύπαρξη καταθέσεων σε τραπεζικούς λογαριασμούς του εξωτερικού (και δη της Κύπρου), αφού πλέον διατυπώθηκε υπόσχεση, για την πληρωμή του χρέους της, όχι από χρηματικές της καταθέσεις, αλλά από την επ’ ονόματι νεοσύστατης τότε εταιρείας, στην οποία μετείχε η ίδια, εκταμίευση (υπό μορφή δανεισμού) ενός μεγάλου χρηματικού ποσού. Στο ίδιο μάλιστα ως άνω ιδιωτικό συμφωνητικό η εναγόμενη αναγνώρισε ότι η ζημία, που προκάλεσε ανερχόταν τουλάχιστον στο ποσό των 340.626,95 €.
Έκτοτε, συνέχισαν οι απατηλές υποσχέσεις της εναγόμενης, οπότε και μετά από επανειλημμένα ραντεβού, κατά τη διάρκεια των οποίων αποκαλύφθηκαν αντιφάσεις και λογικές ανακολουθίες στα λεγόμενά της, οι εκπρόσωποι της εταιρείας συνειδητοποίησαν ότι εξακολουθούσε να τους εξαπατά, οπότε και αποφάσισαν να καταθέσουν αγωγή.
Την υπόθεση χειρίζεται ο δικηγόρος κ. Δημήτρης Αποστολάς.
