Όπως είχαμε γράψει, η 19χρονη Ροδίτισσα Παρασκευή Κοιλιά θα κυνηγήσει το όνειρο της στην Αμερική, όμως δεν ξέχασε να ευχαριστήσει τον Παναθηναϊκό και τις συμπαίκτριες της για την στήριξη που είχε σε κάθε βήμα της. Διαβάστε τι συζήτησε με την Δώρα Παντέλη! Η νεαρή μπασκετμπολίστρια είπε μεταξύ άλλων:
«Συμφώνησα με το Furman University, είναι ένα ιδιωτικό, μικρό πανεπιστήμιο στην Division I με 3.000 μαθητές. Ξεκίνησα από τις ακαδημίες του Διαγόρα και ήρθα στην Αθήνα σε ηλικία 16 ετών, όταν ήρθε η πρόταση του Παναθηναϊκού, μαζί με την δίδυμη αδερφή μου, με την οποία πηγαίναμε πακέτο ως πέρσι! Είχαμε πάρει πρωτάθλημα κορασίδων, νεανίδων και ένα πρωτάθλημα Α2 μαζί.
Στα μέσα της δευτέρας Λυκείου σκεφτόμασταν οικογενειακά τι θα κάνουμε: είχαμε δύο επιλογές, Πανελλήνιες ή Αμερική. Το βασικό ήταν ότι ο πατέρας μου είχε σπουδάσει στην Αμερική, οπότε ήταν αυτός που μπορούσε να μας κατευθύνει σε κάτι που δεν γνωρίζαμε. Λόγω του Παναθηναϊκού κατάφερνα να συνδυάσω σχολείο και μπάσκετ και θέλησα να κάνω το ίδιο στην Αμερική, που νομίζω ότι είναι η καλύτερη επιλογή. Νομίζω πως είναι δύσκολο να συνδυάσεις σπουδές και μπάσκετ αν δεν το θες πολύ, δεν γίνεται να το κάνεις χωρίς πρόγραμμα και χωρίς να είσαι επιμελής.
Δεν είχα αγαπημένη παίκτρια μεγαλώνοντας, όμως αυτή που παρακολουθούσα ήταν η Εβίνα Μάλτση. Όταν πήγα στον Παναθηναϊκό οι αγαπημένες μου έγιναν οι γυναίκες που μας καθοδηγούσαν, όπως η Τούλα Καλέντζου. Για μένα ήταν τεράστια τιμή που συνεργαστήκαμε και δεν θα κρύψω ότι την πρώτη φορά που την συνάντησα, της ζήτησα αυτόγραφο! Από αγαπημένους παίκτες… ο Διαμαντίδης! Ένας και μοναδικός! Από τους τωρινούς παίκτες της Ευρωλίγκας, ο Καλάθης, πάντα Παναθηναϊκός!
Κατά τη διάρκεια αυτής της δύσκολης διαδικασίες όλες οι συμπαίκτριες μου και το προπονητικό stuff ήταν μαζί μου, δίπλα μου, κάθε μέρα, και θέλω να το τονίσω αυτό, δεν θα μπορούσα να ζητήσω περισσότερα! Θεωρώ ότι η ατμόσφαιρα στον «Τάφο του Ινδού» δεν υπάρχει πουθενά αλλού. Οι φίλαθλοι είναι κοντά στην ομάδα, την αγκαλιάζουν και στις καλές, και στις κακές στιγμές. Όταν πριν δύο χρόνια η ομάδα κατέβηκε με νεάνιδες, νομίζω ότι είχαμε μόνο μια γυναίκα και οι υπόλοιπες ήταν 15 ως 20 ετών, η στήριξη του κόσμου ήταν απίστευτη και καμία μας δεν θα το ξεχάσει ποτέ! Ήταν τεράστια τιμή που έπαιξα στον Παναθηναϊκό και φυσικά θα ήθελα να παίξω ξανά σε αυτόν στο μέλλον, ποιος δεν θα το ήθελε;».
“Τιμή μου που έπαιξα στον Παναθηναϊκό”
