Το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε ότι το ποσό αποζημίωσης λόγω ψυχικής οδύνης ήταν εύλογο και σύμφωνο με τη νομολογία, επιβεβαιώνοντας εν μέρει την ευθύνη της Περιφέρειας αλλά απορρίπτοντας αιτήματα για περαιτέρω αποζημιώσεις.
Με την υπ’ αριθμ. Α538/2025 απόφασή του, το Α’ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας έβαλε τελεία σε μία υπόθεση που επί 13 χρόνια απασχόλησε τα διοικητικά δικαστήρια, καταγράφοντας μία ακόμη σελίδα στη νομολογία περί κρατικής ευθύνης και ψυχικής οδύνης από τροχαία δυστυχήματα με ευθύνη των ΟΤΑ.
Το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο της χώρας απέρριψε την αίτηση αναίρεσης που υπέβαλαν η σύζυγος, τα ανήλικα τέκνα και οι γονείς του Βασιλείου Κυριακούλη, του 31χρονου οδηγού που τον Αύγουστο του 2010 βρήκε τραγικό θάνατο στην επαρχιακή οδό Κολυμπίων–Αρχίπολης στη Ρόδο, όταν το αυτοκίνητό του προσέκρουσε σε τσιμεντένιο τοιχίο τοποθετημένο σε σημείο περιορισμένης ορατότητας.
Ο Βασίλειος Κυριακούλης, οδηγώντας το φορτηγό του σε επαρχιακή οδό με αλλεπάλληλες στροφές και ανεπαρκή φωτισμό, έχασε τον έλεγχο και προσέκρουσε σε τσιμεντένιο εμπόδιο σε απόσταση μόλις ενός μέτρου από το οδόστρωμα. Την επόμενη μέρα υπέκυψε στα τραύματά του.
Κατά την οικογένεια, το εμπόδιο ήταν γνωστή κακοτεχνία, η οποία ποτέ δεν είχε απομακρυνθεί ή επισημανθεί καταλλήλως. Επιπλέον, έλλειπαν οριζόντια σήμανση, προστατευτικά στηθαία, και κατάλληλος φωτισμός, ενώ το οδόστρωμα συχνά καλυπτόταν από πευκοβελόνες και χαλίκια λόγω γειτονικής δασικής περιοχής.
Η αγωγή κατατέθηκε το 2012. Το Διοικητικό Πρωτοδικείο Ρόδου (απόφαση 362/2016) δέχθηκε εν μέρει την αγωγή, αναγνωρίζοντας ευθύνη της Περιφέρειας σε ποσοστό 60% και συνυπαιτιότητα του θανόντος (λόγω μη χρήσης ζώνης ασφαλείας) σε ποσοστό 40%. Επιδίκασε αποζημιώσεις συνολικού ύψους 100.000 ευρώ.
Το Διοικητικό Εφετείο Πειραιώς, με την απόφαση 576/2022, επικύρωσε την απόφαση ως προς την ουσία, τροποποιώντας όμως την αιτιολογία σε σχέση με την εφαρμογή μεταγενέστερης υπουργικής απόφασης (ΔΜΕΟ/ο/612/29-4-2011), κρίνοντας ότι δεν είχε εφαρμογή, καθώς εκδόθηκε μετά το δυστύχημα.
Οι προσφεύγοντες άσκησαν αίτηση αναίρεσης κατά της απόφασης του εφετείου. Στην αίτησή τους υποστήριξαν ότι:
1. Η ένσταση της Περιφέρειας περί συνυπαιτιότητας υποβλήθηκε εκπρόθεσμα με υπόμνημα και όχι με έκθεση απόψεων.
2. Τα επιδικασθέντα ποσά είναι «εξευτελιστικά» και παραβιάζουν την αρχή της αναλογικότητας.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας, συνεδριάζοντας με πενταμελή σύνθεση και εισηγητή τον πάρεδρο Δημήτριο Τσαρούχα, απέρριψε την αίτηση ως απαράδεκτη:
• Για τον πρώτο λόγο: Έκρινε ότι η ένσταση συνυπαιτιότητας μπορούσε να προβληθεί με υπόμνημα έως και τη συζήτηση στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο, σύμφωνα με την εδραιωμένη πλέον νομολογία του ΣτΕ (ΣτΕ 291/2020, 228/2021 κ.ά.).
• Για τον δεύτερο λόγο: Έκρινε ότι η διαφωνία για το ύψος της αποζημίωσης δεν συγκροτεί νομικό ζήτημα που να θεμελιώνει αναιρετική αρμοδιότητα. Δεν διαπίστωσε υπέρβαση της διακριτικής ευχέρειας των δικαστηρίων ούτε αντίθεση με παλαιότερες αποφάσεις. Τόνισε ότι το ύψος της αποζημίωσης είναι στη διακριτική ευχέρεια των δικαστηρίων ουσίας, εφόσον δεν παραβιάζεται η αρχή της αναλογικότητας.
Η υπόθεση, παρότι δεν οδήγησε σε αυξημένες αποζημιώσεις, επιβεβαιώνει την υποχρέωση των αρχών να συντηρούν τις υποδομές τους με προσοχή και υπευθυνότητα. Για την οικογένεια Κυριακούλη, το κλείσιμο του δικαστικού κεφαλαίου δεν διαγράφει την απώλεια, αλλά αποδίδει, έστω και περιορισμένα, θεσμική ευθύνη.
Την υπόθεση χειρίστηκε για την οικογένεια η δικηγόρος κ. Τσαμπίκα Δουβή και για την Περιφέρεια ο κ. Γιώργος Μαυρομμάτης.
