• Το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Ρόδου ανέβαλε χθες την υπόθεση για τις 3 Απριλίου 2026, ενώ ο συνταξιούχος τραπεζικός εξετάζει ανάκληση της μήνυσής του
Η αναβολή της εκδίκασης μιας πολύκροτης υπόθεσης απόπειρας απάτης στο δικαστήριο με κατηγορούμενο επιχειρηματία της Ρόδου επανατοποθετεί στο προσκήνιο μια δεκαπενταετή αντιδικία που έχει αφήσει ισχυρό αποτύπωμα στην τοπική οικονομική και κοινωνική ζωή.
Η υπόθεση μετατίθεται για την 3η Απριλίου 2026 προσφέροντας χρονικό περιθώριο ώστε οι αντίδικοι να αναζητήσουν λύση εκτός ακροατηρίου. Σύμφωνα με πληροφορίες, το ποινικό σκέλος φαίνεται να οδεύει προς εξωδικαστική διευθέτηση καθώς ο μηνυτής συνταξιούχος τραπεζικός εξετάζει σοβαρά την ανάκληση της μήνυσής του. Ο μηνυτής εκπροσωπείται από τον δικηγόρο κ. Μανώλη Κουτσούκο, ενώ ο κατηγορούμενος από τον κ. Ακη Δημητριάδη.
Η αφετηρία μιας κλιμακούμενης σύγκρουσης
Η αντιδικία ξεκίνησε το 2010 όταν εκδόθηκαν σε βάρος του επιχειρηματία δύο διαταγές πληρωμής από το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου για ποσά 100.400 ευρώ και 33.200 ευρώ. Η έκδοση στηρίχθηκε σε έξι μεταχρονολογημένες επιταγές που φέρονται να εκδόθηκαν το 2007, παράλληλα με άλλες τέσσερις επιταγές αξίας 66.400 ευρώ στο όνομα τότε συνεταίρου του επιχειρηματία.
Οι τίτλοι αυτοί συνδέθηκαν με την πώληση εταιρικών μεριδίων στην ομόρρυθμη εταιρεία που διατηρούσαν οι δύο πλευρές. Ο συνταξιούχος τραπεζικός απέκτησε τις επιταγές με οπισθογράφηση το 2007 προς εξασφάλισή του, αφού προηγουμένως είχε παράσχει άτοκο δάνειο 125.000 ευρώ για την κάλυψη ληξιπρόθεσμης υποχρέωσης σε τράπεζα.
Η γραμμή άμυνας και οι ανακοπές κατά των διαταγών πληρωμής
Κατά των διαταγών πληρωμής ο επιχειρηματίας άσκησε δύο ανακοπές προβάλλοντας τον ισχυρισμό ότι οι επιταγές ήταν ευκολίας. Υποστήριξε ότι είχαν δοθεί σε παιδικό φίλο του για προεξόφληση και προσωρινή δανειοδότηση και όχι ως αντάλλαγμα επιχειρηματικής συναλλαγής. Ο συνταξιούχος τραπεζικός αντέτεινε ότι οι τίτλοι ενσωμάτωναν το τίμημα για την αγορά εταιρικών μεριδίων από τον τότε συνεταίρο του επιχειρηματία και ότι η εκδοχή των επιταγών ευκολίας δεν είχε έρεισμα. Όταν η επιχειρηματολογία περί ευκολίας δεν έδειχνε να ευδοκιμεί, ακολούθησε ο ισχυρισμός απώλειας των σωμάτων έξι επιταγών γεγονός που σύμφωνα με την πλευρά του μηνυτή αποσκοπούσε στην παρεμπόδιση της είσπραξης.
Η αντεπίθεση με εγκλήσεις και η κρίσιμη απόφαση του Συμβουλίου
Στη συνέχεια κατατέθηκε έγκληση κατά του συνταξιούχου τραπεζικού για απάτη ενώπιον δικαστηρίου με ιδιαίτερα τεχνάσματα και για τοκογλυφία σε βαθμό κακουργήματος.
Η έγκληση οδήγησε σε ποινική δίωξη και κύρια ανάκριση εξέλιξη που τότε δημοσιοποιήθηκε. Ωστόσο το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Ρόδου με αμετάκλητο βούλευμα έκρινε ότι δεν έπρεπε να ασκηθεί κατηγορία και έθεσε την έγκληση στο αρχείο. Το ίδιο σκεπτικό αναγνώρισε ότι οι αναφορές περί τοκογλυφικού χαρακτήρα δεν στοιχειοθετήθηκαν, με την κρίση ότι ο φερόμενος τόκος δεν υπερέβαινε το νόμιμο δικαιοπρακτικό όριο.
Οι επιταγές χωρίς αντίκρισμα και οι πολιτικές δίκες
Ο συνταξιούχος τραπεζικός κινήθηκε τότε για την ποινική δίωξη των ακάλυπτων επιταγών που κατείχε με αποτέλεσμα την αμετάκλητη καταδίκη του εκδότη. Παράλληλα, στα πολιτικά δικαστήρια οι ανακοπές κατά των δύο διαταγών πληρωμής απορρίφθηκαν. Κατά την εκδίκαση των εφέσεων κατατέθηκαν ισχυρισμοί που επανέφεραν τη ρητορική περί επιταγών ευκολίας και προϊόντος τοκογλυφικού
Το δικαστήριο διέγνωσε ότι οι ισχυρισμοί αυτοί συνιστούσαν πραγματικά γεγονότα δεκτικά απόδειξης που, εφόσον ανακοινώνονται σε τρίτους, δύνανται να βλάψουν την τιμή και την κοινωνική υπόληψη του αντιδίκου εμφανίζοντάς τον να έχει τελέσει αδίκημα.
