Τρεις του Δεκέμβρη ήτανε
που έκλαψε η νήσος
όλα τα δωδεκάνησα
κι όλος ο κόσμος ίσως.
Η νήσος Ρόδος έχασε
έν’ από τα παιδιά της
ελύγισε ολάκερη
μαχαίρι στην καρδιά της.
Η Ντίρε Ντάουα έμελε
να σ’αντικρύσει πρώτα
η γέννησή σου εσκίασε
όλα τα γεγονότα.
Κι έδωκέν σου ο Θεός
του Αργάγγελου το χέρι,
μία καρδιά και έναν νου
σαν κοφτερό μαχαίρι.
Μαχαίρι όχι για κακό
μα για καλό σ’ανθρώπους
που μοίρασες για χάρη τους
μ’εκατοντάδες τρόπους.
Γνωστός τοις πάσι και παντού
με συντροφιά ηγέτες
ήξερες όμως να μιλάς
και μ’ άπορους ικέτες.
Με θάρρος, κύρος και πυγμή
και ήθος σαν ατσάλι
σε πίκρες και αναποδιές
ψιθύριζες…. «χαλάλι».
Το λάβαρό σου η λεβεντιά
κι η αγάπη για τη Χώρα
μπροστάρης μες στα δύσκολα
σε κάθε λογής ώρα.
Μας άφησες ενθύμιο
ένα σωρό εικόνες
θα σε θυμίζουν πάντοτε
χρόνια πολλά κι αιώνες.
Θύμησες από μάλαμα
και πράξεις απ’ασήμι
μέσα σε κάθε μας καρδιά
μέσα σε κάθε μνήμη.
Στην λύπη και τον θρήνο μας
κάποιος δεν συμμετέχει
κάποιος γελά και χαίρεται
αφού κοντά του σ’έχει.
Είναι ο Άρχων Μιχαήλ
κρατώντας ένα ξίφος
όρθιος και αγέρωχος
σαν το δικό σου ύφος.
Σου λέει ο Αρχάγγελος…
«Δεν είναι δω το τέλος….
περνάει η ζωή και χάνεται
γρήγορη σαν το βέλος…
Κοντά μου είναι μιαν αρχή
ζωή μια πιο μεγάλη
μέσα σ’αυτήν θα ξαναβρείς
τους ανθρωπούς σου πάλι…»
Μας θύμισ’ όμως ο Θεός
ότι παρά την θλίψη
έχουμε κάτι από σε
η αύρα να μη λείψει.
Είναι τα δυο σου τα παιδιά
και όλα τα εγγόνια
θα σε θυμίζουν τώρα δα
και σ’όλα μας τα χρόνια.
Η Μαίρη κι ο Αντώνης μας
μαζί κι οι σύζυγοί τους
οι κόρες τους οι όμορφες
και οι λεβέντες γιοι τους.
Ετίμησες τον γάμο σου
με μια Κυρά «οσία»
βράχος ήτανε δίπλα σου
η κυρά Βαλασία.
Αγαπημένοι και οι δυο
παντού γεμάτοι χάρες
μα και δεμένοι πάντοτε
σε όλες τις αντάρες.
Επίτρεψέ μου άρχοντα
να γράψει κάτι η πένα
για τον Αντώνη π’αγαπώ
που μ’αγαπά και μένα.
Με την ευχή σου έγινε
ο άρχοντας της Ρόδου
αφού πάντα ακολούθησε
μία πορεία ανόδου.
Επρόφτασες και του’δωσες
απ’την δική σου χάρη
με την πνοή σου έγινε
της Ρόδου το καμάρι.
Ακούστε με συνέλληνες!
Τα πάντα θέλημά του…
το επώνυμο είναι γνωστό
μα και το όνομά του.
Πρόξενος ήσουν για πολλούς
γνωστός ως Καμπουράκης
μα με αγάπη η Κυρά
έλεγε «Βασιλάκης».
Βαδίζεις στον Παράδεισο
Του ουρανού την πύλη
Και μεις όλοι φωνάζουμε….
Τα λέμε «κυρ Βασίλη»!!
Του Πλωτάρχη
Γεωργίου Αλ. Αλεξανδράκη
Ο Γεώργιος Αλεξανδράκης, κατάγεται από τα Μεσονήσια Αμαρίου Ρεθύμνης. Είναι Αξιωματικός του Π.Ν. και Επιτελής του ΥΠΕΘΑ. Είναι Πτυχιούχος Νομικής Αθηνών, Αριστούχος του Defense Language Institute της Αμερικής, Αριστούχος
της Φιλοσοφικής Αθηνών, με Μεταπτυχιακές Σπουδές στις Πολιτικές Επιστήμες και στο Ευρωπαϊκό και Διεθνές Δίκαιο. Ιδρυτικό μέλος της European Law Masters Alumni Association
