Θα ζούσε

Ο άνδρας  είναι χρήστης sisha. Η γυναίκα το ίδιο και στο «Χαμόγελο του Παιδιού» την ήξεραν από τα 15 της, όταν έμεινε έγκυος. Εκανε δύο παιδιά.  Ένα κοριτσάκι, που το 2018 εμφανίσθηκε στο σχολείο του κακοποιημένο. Το σχολείο ειδοποιεί και μέσω του «Χαμόγελου», πήγε σε ανάδοχη οικογένεια. Το  αγοράκι 7 ετών κατέληξε νεκρό μέσα σε μια εργαλιοθήκη. Ναι, αυτό το αγόρι θα ήταν ζωντανό, εάν δεν βρισκόταν με τους ενήλικες τοξικομανείς. Με καμένα μυαλά, έχοντας χάσει κάθε έννοια αξιοπρέπειας, στεγνοί από υπολείμματα ανθρωπιάς, σκοτώνουν και θάβουν το παιδί στο δώμα. Ολη αυτή η ιστορία, δεν είναι τίποτα παραπάνω από την αποτύπωση της υστέρησης σε υποδομές και υπηρεσίες Πρόνοιας. Αστυνομία και εισαγγελείς, υπηρεσίες Πρόνοιας, από το 2018 μέχρι το 2022, πριν φτάσουμε στους πηχυαίους τίτλους για το έγκλημα, επέλεξαν να παραλείψουν να ασχοληθούν, όπως μάλλον συνήθως συμβαίνει στις τυπικές περιπτώσεις κακοποίησης. Ναι, θα ζούσε το παιδί, λέει ο Πρόεδρος του Χαμόγελου του παιδιού: «Γνωρίζει η πρόνοια για μια δυσλειτουργική οικογένεια αρκετά χρόνια τώρα, από το 2018, ακραία δυσλειτουργική μάλιστα. Οι γείτονες και το σχολείο είχαν μιλήσει. Σώθηκε το κοριτσάκι. Έγινε η έρευνα με την κοινωνική υπηρεσία να δουν τι έγινε το άλλο παιδί το αγοράκι; Αυτά τα ερωτηματικά στοίχισαν την ζωή ενός παιδιού και στοιχίζουν τις ζωές των παιδιών. Και είναι και ψυχικός ο θάνατος πολλές φορές. Ήταν υποχρεωμένη η πρόνοια με εισαγγελική εντολή να κάνει έρευνα σε τοπικό και σε διεθνές επίπεδο, αφού η μητέρα υποστήριζε πως ήταν με τον πατέρα του στην Πολωνία, για να διαπιστωθεί πού είναι το παιδί. Είναι διαχρονικές οι ευθύνες» λέει ο  Κώστας Γιαννόπουλος.