Πέρα από τις κόκκινες γραμμές

Σε ερώτημα στην τελευταία δημοσκόπηση, σχετικά με την προοπτική αποδοχής αμοιβαίας προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, το 68% δηλώνουν πως συμφωνούν και μόλις το 28% ότι διαφωνούν. Δεδομένου ότι η Χάγη σηματοδοτεί εκ των πραγμάτων έναν συμβιβασμό, το γεγονός ότι το 7 στους 10 επιθυμούν μία τέτοια προοπτική έχει ενδιαφέρον. Αυτό το 68% του μέσου όρου εμπεριέχει μάλιστα, την κρυφή συναίνεση των μεγαλύτερων κομμάτων του πολιτικού συστήματος. Μεταξύ των ψηφοφόρων της Ν.Δ γίνεται 72% (!), του ΣΥΡΙΖΑ 78%  και του ΠΑΣΟΚ 76%. Ακόμα και στο ΚΚΕ είναι πλειοψηφικό-58%. Ως προς την ιδεολογική (αυτο)τοποθέτηση: Κατά 69% συμφωνούν οι αριστεροί, 75% οι κεντροαριστεροί, 66% οι κεντρώοι, 77% οι κεντροδεξιοί (!) και 60% οι δεξιοί (!). Ως προς δε τις ηλικίες: GenZ (17-26), 68% Millenials (27-42) 65% GENX (43-58) 66% Boomers (59-77) 70% Silent (78>) 75%. Εντυπωσιακό; Εντυπωσιακότερο έως …ανήκουστο είναι ωστόσο το αποτέλεσμα στην ερώτηση με εναλλακτικές για το εάν είναι αναγκαίος ο διάλογος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Στην απάντηση «Για όλα τα θέματα που θέτουν και οι δύο πλευρές» στοιχίζεται θετικά το 53% (!), στο «Μόνο για θέματα που θέτει η Ελλάδα» το 27%, και στο «Κανένα περιθώριο για διάλογο» το 19%. Τι είπατε; Δηλαδή, πάνω από πέντε στους δέκα πολίτες εμφανίζονται όχι μόνο να θεωρούν αναγκαίο τον διάλογο με την Τουρκία αλλά εμφανίζονται να αποδέχονται αυτός να γίνει επί μιας συνολικής ατζέντας στην οποία η Τουρκία μπορεί να θέσει θέματα που θεωρούνται δικές μας «κόκκινες γραμμές»!