Η χαμένη κουλτούρα του τουρισμού

«Πονάμε με αυτά που βλέπουμε. Πραγματικά, σαν Ροδίτες πονάμε που βλέπουμε τον τόπο μας, τον καλύτερο προορισμό του κόσμου, να φτάνει σε επίπεδα κατάντιας από τη συμπεριφορά του κόσμου» Είναι τα λόγια ενός Ροδίτη, παλιού επιχειρηματία του τουρισμού σε ρεπορτάζ της «δ» για την αγένεια και τους άξεστους τρόπους συμπεριφοράς, απέναντι στους επισκέπτες, πολλών που ασχολούνται μ’ αυτό που λέμε τουριστικό προϊόν.
Το έχω ακούσει από πολλούς Ροδίτες που έτυχε τα χρόνια της αίγλης της Ρόδου να δουλεύουν σε τουριστικές επιχειρήσεις. Μου την έχουν πει «κουλτούρα τουρισμού» που χάθηκε. Μια κουλτούρα που αντικαταστάθηκε από την κουλτούρα αγένειας που σαν μεταδοτική αρρώστια έχει προσβάλει όλους μας. Προφανώς και η αγένεια και οι κακοί τρόπου συμπεριφοράς δεν είναι ελληνικό προνόμιο. Το ενδιαφέρον όμως της ελληνικής αγένειας είναι ότι πλέον δεν θεωρείται λάθος και παρέκκλιση από τον άγραφο κανόνα της αστικής ευγένειας, αλλά ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ.
Εδώ και αρκετά χρόνια, λάθος και παρέκκλιση θεωρούνται οι τύποι ευγένειας οι καλοί τρόποι, οι οποίοι γίνονται συχνά αντικείμενο γελοιοποίησης και πλάκας. Εννοείται πως το να χρησιμοποιείς τις λέξεις «καλημέρα», «συγγνώμη», «ορίστε», «παρακαλώ», «ευχαριστώ», ή η χρήση του πληθυντικού αριθμού δεν εξασφαλίζουν από μόνες τους την καλή συμβίωση με τουρίστες και συνέλληνες, ούτε επαρκούν για να εξαλείψουν τη βία. Οι βίαιες συμπεριφορές εκδηλώνονται κάλλιστα και σε συνθήκες απόλυτης ευγένειας.
Φτιάχνουν όμως, καθ’ ομολογία των ειδικών: “μικρές καθημερινές τελετουργίες, βάζουν όρους αισθητικής στην επικοινωνία, κρύβοντας την πραγματική αδιαφορία που μπορεί να νιώθει ο ένας για τον άλλον. Κυρίως όμως, υφαίνουν το πλαίσιο μιας κουλτούρας που υπολογίζει τον Άλλον.
Η αναγνώριση του Άλλου και η προσοχή στις ανάγκες του, που αυτόματα προκύπτουν από τη μηχανική χρήση ξερών τύπων ευγένειας, καθρεφτίζουν μία προδιάθεση συναίνεσης, απαραίτητη για την συμβίωση.”
Αυτή η επιστήμη της επικοινωνίας, η κουλτούρα του τουρισμού που είχαν παιδευτεί οι Ροδίτες, δεν αφορούσε μόνον όσους εργάζονταν στον τουρισμό, αλλά όλους.
Πάρα πολλοί και με βάθος οι λόγοι και αυτής της αλλοτρίωσης, ( όχι μόνον της κουλτούρας της ευγένειας) που αν την κάνουν κάποτε οι Ροδίτες, μπορεί να βρουν τους λόγους της υποβάθμισης, όχι μόνον του τουρισμού, αλλά της ίδιας της καθημερινότητάς τους.
Κι αυτοί οι λόγοι δεν έχουν να κάνουν με οικονομικά μεγέθη…