Ημέρα της Ερώπης

Το Κοντσέρτο της Ευρώπης έδωσε την Πρωτομαγιά σε ένα κατάμεστο Μέγαρο Μουσικής η Φιλαρμονική Ορχήστρα του Βερολίνου, μία από τις σημαντικότερες, ίσως σήμερα η σημαντικότερη ορχήστρα του κόσμου, υπό τη διεύθυνση του αρχιμουσικού της Σερ Σάιμον Ρατλ και με σολίστ τον Λεωνίδα Καβάκο. Το Κοντσέρτο της Ευρώπης αποτελεί μια παράδοση ετών και δίδεται κάθε χρόνο τέτοια μέρα σε άλλη πόλη της Ευρώπης σε μια προσπάθεια η μουσική και οι συμβολισμοί της να συμβάλουν στους δεσμούς ενότητας κρατών και λαών. Πράγματι στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι συμβολισμοί ήταν ισχυρότεροι από ποτέ. Εν μέσω μιας πάρα πολύ δύσκολης διαπραγμάτευσης που η έκβασή της κρίνεται ώρα με την ώρα, οι Βερολινέζοι μουσικοί έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους στην Αθήνα, όπως και ο Ελληνας βιολονίστας, με το κοινό να τους αποθεώνει την ώρα που η συναυλία μεταδιδόταν ζωντανά σε δεκάδες ευρωπαικές χώρες. Βέβαια, όλοι θα εύχονταν οι σχέσεις Αθήνας – Βερολίνου να είχαν κάτι, έστω και ελάχιστο, από την καθηλωτική αρμονία της μουσικής κι όχι από βαρβαρότητα. Γιατί εάν η σημερινή Ευρώπη μπορούσε να παραλληλιστεί με κάποιο είδος μουσικής, σίγουρα δεν θα ήταν εκείνη που ακούστηκε την Πρωτομαγιά. Μάλλον ένα …χέβι μέταλ από τα πολύ χέβι, θα ταίριαζε πολύ περισσότερο… Καθόλου δεν φαίνεται να βοήθησε η μουσική που κατευνάζει τα πάθη. Κατά τα λοιπά σήμερα γιορτάζουμε την ημέρα της Ευρώπης, σε ανάμνηση της Διακήρυξης του Ρόπμπερτ Σουμάν, του Γάλλου υπουργού Οικονομικών, ο οποίος πρότεινε τη δημιουργία μιας Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα, τα μέλη της οποίας θα διαχειρίζονταν από κοινού την παραγωγή άνθρακα και χάλυβα. Η ΕΚΑΧ, της οποίας ιδρυτικά μέλη ήταν η Γαλλία, η Δυτική Γερμανία, η Ιταλία, οι Κάτω Χώρες, το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο, ήταν ο πρώτος από μια σειρά υπερεθνικών ευρωπαϊκών θεσμών που τελικά μετεξελίχθηκαν στη σημερινή «Ευρωπαϊκή Ένωση». Μια απόστροφος από την διακήρυξη λέει : «Η Ευρώπη δεν θα δημιουργηθεί δια μιας, ούτε σε ένα συνολικό οικοδόμημα: θα διαμορφωθεί μέσα από συγκεκριμένα επιτεύγματα που θα δημιουργήσουν πρώτα μια πραγματική αλληλεγγύη.» Μια πραγματική αλληλεγγύη… Τι ειρωνικό ακούγεται τις μέρες που ζούμε, με όσα ζούμε…