Γράφει ο
Νίκος Παπασταματίου
In memοriam…! Έφυγε πριν από 40 μέρες, πλήρης ημερών, και αναπαύεται στην φιλόξενη γή της Μονολίθου η Βασιλική (Βασιλικώ) Κύμμα. Κόρη του Σταμάτη (Σταματά) Παπασταματίου, πρώτη από τα έξι παιδιά ( τα δύο χάθηκαν πρόωρα), διαυγέστατη ως το τέλος της ζωής της, μου άφησε πολλές μαρτυρίες ειδικά για τα δύσκολα χρόνια του πολέμου.
Το σπίτι της μόνιμο καταφύγιο του κλιμακίου Βρούχου – Κωσταρίδη όπου και διέμεναν όταν βρίσκονταν στο χωριό, αλλά και αποθήκη ανταλλακτικών για τον ασύρματο του κλιμακίου κατασκοπείας. Συγκλονιστικές οι αφηγήσεις της για το τελευταίο δρομολόγιο από τη Μονόλιθο προς Ρόδο πριν τη σύλληψή του από τους Γερμανούς.
Ήξερε να τα αφηγείται τόσο απλά κι ανθρώπινα που σε έβαζε στα γεγονότα σαν να ήσουν παρών.
Θα ξεχωρίσω την αφήγηση της για τη διανυκτέρευση στο σπίτι της, την 4η Μαΐου 1945, όταν ακόμα όλα τα σκιαζε ή φοβέρα και τα πλάκωνε ή σκλαβιά, της περιπόλου του ΙΕΡΟΎ ΛΌΧΟΥ αποτελούμενης από τον Υπολοχαγό Κάντα Νικόλαο και τον Ανθυπολοχαγό Σαββάκη:”
Ο Σαββάκης ακούμπησε το αυτόματο του (STEN κατά την περιγραφή της) στην κούνια του μικρού γιού της Σάββα. Ο Σάββας ενοχλήθηκε κι έκλαψε για να του πεί ή μητέρα του Βασιλικώ – σώπα Σαββάκι και να απαντήσει έκπληκτος ο Ανθυπολοχαγός – κυρία, κι εμένα Σαββάκη με λένε !!!!”
Σεμνή, ταπεινή, πάντα με τον καλό λόγο, δεν ανταμείφθηκε από την πατρίδα ούτε καν με το ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΥ που απλόχερα μοιράστηκε τη δεκαετία του 80 σε 13χρονους “αντιστασιακούς” και αντιστασιακούς.
Γιατί δεν το επιδίωξε!
Γιατί την αγάπη για την πατρίδα τη δίδαξε με τη στάση της στα 5 παιδιά της, στα 12 εγγόνια της, τα δισέγγονα της και σ’όλους εμάς!
