• Κρίθηκε άκυρη την καταγγελία σύμβασης χρεολυτικού δανείου, επειδή έγινε από μη εξουσιοδοτημένο πρόσωπο, απορρίπτοντας διαταγή πληρωμής μεγάλης οικονομικής αξίας. Στην υπόθεση εμπλέκονται εταιρείες διαχείρισης δανείων και δανειολήπτες του νησιού
Σε μια απόφαση που εκθέτει τις πρακτικές εταιρειών διαχείρισης δανείων και επαναφέρει τη σημασία της νομιμότητας στις δικαστικές διαδικασίες, το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ρόδου έκρινε άκυρη τη διαταγή πληρωμής ύψους 472.288,92 ευρώ. Η ακύρωση βασίστηκε σε έναν και μόνο πυλώνα: η καταγγελία του δανείου είχε υπογραφεί από πρόσωπο που δεν διέθετε τη νόμιμη πληρεξουσιότητα.
Η υπόθεση αφορά ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής που εκδόθηκε μετά από καταγγελία σύμβασης χρεολυτικού δανείου, η οποία είχε αρχικά παραχωρηθεί μέσω πιστωτικής γραμμής το 2007. Η πιστούχος εταιρεία και ο εγγυητής της κλήθηκαν να πληρώσουν άμεσα το σύνολο της οφειλής, κατόπιν μονομερούς καταγγελίας της σύμβασης από διαχειρίστρια εταιρεία απαιτήσεων.
Η νομική βάση της ακύρωσης
Το Δικαστήριο αναγνώρισε ότι η καταγγελία, αν και επιδόθηκε στους δανειολήπτες, δεν συνοδευόταν από πληρεξούσιο έγγραφο που να τεκμηριώνει τη νομιμοποίηση του εκπροσώπου της διαχειρίστριας εταιρείας. Αυτό από μόνο του δεν θα καθιστούσε την καταγγελία άκυρη, αν οι οφειλέτες την είχαν αποδεχθεί σιωπηρά. Όμως, το βάρος της απόδειξης περί πληρεξουσιότητας ανήκει στον καταγγέλλοντα.
Κατά τη συζήτηση στο ακροατήριο, η διαχειρίστρια εταιρεία δεν προσκόμισε κανένα έγγραφο που να τεκμηριώνει ότι ο δικηγόρος που υπέγραψε την καταγγελία είχε το δικαίωμα να ενεργήσει εκ μέρους της. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η καταγγελία ήταν άκυρη και ως εκ τούτου, η απαίτηση δεν είχε καταστεί ληξιπρόθεσμη και απαιτητή. Επομένως, η διαταγή πληρωμής δεν μπορούσε νομικά να εκδοθεί.
Το ιστορικό της υπόθεσης
Το δάνειο ξεκίνησε ως πίστωση μέσω αλληλόχρεου λογαριασμού και μετέπειτα μετατράπηκε σε χρεολυτικό δάνειο, με υπογεγραμμένες τροποποιητικές συμβάσεις. Οι καθυστερήσεις στην αποπληρωμή οδήγησαν την πιστώτρια εταιρεία να καταγγείλει τη σύμβαση τον Ιούνιο του 2023 και να απαιτήσει την εξόφληση του συνόλου της οφειλής. Οι δανειολήπτες προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη, καταθέτοντας ανακοπή κατά της διαταγής πληρωμής.
Το Δικαστήριο στάθηκε με αυστηρότητα στο γράμμα του νόμου: η εκπροσώπηση νομικού προσώπου απαιτεί είτε εξουσιοδότηση που προκύπτει από το καταστατικό ή από πρακτικά διοικητικού συμβουλίου, είτε ρητή πληρεξουσιότητα. Σε αντίθετη περίπτωση, η νομική πράξη θεωρείται άκυρη.
Το Δικαστήριο όχι μόνο ακύρωσε τη διαταγή πληρωμής αλλά καταδίκασε και την καθ’ ης στην καταβολή δικαστικών εξόδων ύψους 6.500 ευρώ. Η ετυμηγορία αποδεικνύει ότι η τυπικότητα στη νομική διαδικασία δεν είναι απλώς γραφειοκρατική λεπτομέρεια, αλλά βασική εγγύηση δικαίου.
Την υπόθεση χειρίστηκε ο δικηγόρος κ. Μηνάς Τσέρκης.
