Aκόμη μια δικαστική ήττα, σε υπόθεση που αφορά απαλλοτρίωση ακινήτου, υπέστη ο Δήμος Ρόδου, που εντέλλεται από το Τριμελές Διοικητικό Πρωτοδικείο Ρόδου με την υπ’ αρίθμ. 139/2014 απόφασή του, να αποδώσει στους αρχικούς ιδιοκτήτες του ακίνητο που είχε απαλλοτριωθεί στο πλαίσιο ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης το 1970, λόγω εκτεταμένης αδράνειας της δημοτικής αρχής να το αξιοποιήσει!
Οι προσφεύγοντες φέρονται ως εξ αδιαιρέτου συγκύριοι του 1/3 (ήτοι κατ’ ιδανικό μερίδιο 1/9 ο καθένας) ενός ακινήτου έκτασης 3.362 τετραγωνικών μέτρων (τ.μ.), που κείται στη θέση «Νεοχώριον» στην πόλη της Ρόδου, μεταξύ των οδών Βορείου Ηπείρου και Α. Λάσκου.
Σε εκτέλεση του από 27.01.1956 Β.Δ/τος, με το οποίο αναθεωρήθηκε το ρυμοτομικό σχέδιο της πόλης της Ρόδου, όπως τροποποιήθηκε με το από 22.11.1965 Β.Δ., εκδόθηκε η 1/13.02.1970 πράξη προσκύρωσης οικοπέδου του Πολεοδομικού Γραφείου Ρόδου, η οποία εγκρίθηκε με την 98/27.03.1970 απόφαση του Νομάρχη Δωδεκανήσου.
Με την πράξη αυτή αποφασίσθηκε η ρυμοτομική απαλλοτρίωση της παραπάνω έκτασης, προκειμένου να δημιουργηθεί δημοτική πρασιά, ενώ ορίσθηκε επίσης ότι η εν λόγω κτηματολογική μερίδα έπρεπε να αποζημιωθεί από τον Δήμο Ρόδου, τόσο για την ανωτέρω έκταση όσο και για 651 κυβικά μέτρα (κ.μ.) της εντός αυτής οικοδομής.
Η αποζημίωση αυτή καθορίσθηκε οριστικά με την 90/1971 απόφαση του Εφετείου Δωδεκανήσου, ανερχόμενη σε 2.000 δραχμές ανά τ.μ. του επίμαχου ακινήτου και σε 300 δρχ. ανά κ.μ. κτίσματος εντός αυτού.
Εν συνεχεία, με την υπ’ αριθ. πρωτ. 3453/16.07.2002 αίτησή τους προς το Δήμο Ρόδου, οι προσφεύγοντες προέβαλαν ότι η ως άνω απαλλοτρίωση διατηρήθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα, χωρίς να συντελεσθεί, και ως εκ τούτου, ζήτησαν την άρση αυτής και την συνεπαγόμενη σχετική τροποποίηση του ρυμοτομικού σχεδίου της πόλης της Ρόδου.
Το αίτημα αυτό απορρίφθηκε σίωπηρώς με την πάροδο απράκτου τριμήνου από την υποβολή της σχετικής αίτησης, τη δε σιωπηρή απόρριψη της αίτησης αυτής προσέβαλαν οι προσφεύγοντες στο Διοικητικό Δικαστήριο.
Ισχυρίζονται ότι από την κήρυξη της απαλλοτρίωσης το έτος 1970 έως την άσκηση της προσφυγής τους έχουν παρέλθει σαράντα και πλέον έτη, χωρίς η απαλλοτρίωση αυτή να έχει συντελεστεί με αποτέλεσμα να αποτελεί οικονομικό και νομικό βάρος της ιδιοκτησίας τους, κατά παράβαση του άρθρου 17 του Συντάγματος.
Το Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη ότι από την ημερομηνία της ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης του επίδικου ακινήτου μέχρι την ημερομηνία υποβολής της αίτησης των προσφευγόντων προς το Δήμο Ρόδου για την άρση αυτής, στις 16.07.2002, παρήλθε μακρότατος χρόνος, χωρίς να συντελεσθεί απαλλοτρίωση του ακινήτου καθόσον δεν προκύπτει ότι έχει καταβληθεί η αποζημίωση, ούτε προκύπτει ότι αυτή έχει εν τω μεταξύ, μέχρι τη συζήτηση της κρινόμενης προσφυγής, συντελεσθεί, γεγονός που δεν αμφισβητείται από τον Δήμο.
Κρίθηκε ότι το ανωτέρω χρονικό διάστημα υπερβαίνει τα εύλογα χρονικά όρια, εντός των οποίων θα ήταν συνταγματικώς ανεκτή η επιβάρυνση της ιδιοκτησίας τους και ακυρώνει τη σιωπηρή άρνηση του Δήμου Ρόδου να άρει την επίδικη δέσμευση, αναπέμπει την υπόθεση στην Διοίκηση, προκειμένου με σχετική τροποποίηση του ρυμοτομικού σχεδίου του Δήμου Ρόδου να άρει την ένδικη δέσμευση και διατάσσει την απόδοση στους προσφεύγοντες του παραβόλου που κατέβαλαν.
Την υπόθεση χειρίστηκε η δικηγόρος κ. Τσαμπίκα Δουβή.
Δικαστική ήττα του Δήμου Ρόδου σε υπόθεση απαλλοτρίωσης – Πέρασαν 40 χρόνια χωρίς να καταβληθεί η νόμιμη αποζημίωση
