Παλαιοκομματικά συστήματα στη διαχείριση προσωπικού

Χωρίς μισθό απασχολείται, από τον Μάρτιο του 2013, στη ΔΕΥΑ Ρόδου και μάλιστα σε θέση ευθύνης, συμβασιούχος, που όφειλε μετά την έκδοση σχετικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου, τον Φεβρουάριο του 2013, να έχει παυθεί από τα καθήκοντά του.
Η διοίκηση της ΔΕΥΑΡ έχει αναγνωρίσει με απόφασή της ότι 100 περίπου συμβασιούχοι επιχειρήσεων ύδρευσης και αποχέτευσης των καποδιστριακών δήμων, πριν την ενοποίησή τους σε μια επιχείρηση δυνάμει του καλλικράτη, έχουν τις προϋποθέσεις για τη μετατροπή των συμβάσεών τους σε αορίστου χρόνου και παρότι δεν έχει εξασφαλιστεί η αναγνώριση τέτοιας απόφασης ως σύννομης αρμοδίως, αφήνει την εκκρεμότητα να διαιωνίζεται…
Την ίδια στιγμή στο στόχαστρο του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης έχουν μπει, στο πλαίσιο του προγράμματος διαθεσιμότητας – κινητικότητας περίπου 50.000 υπάλληλοι, των οποίων η σύμβαση μετατράπηκε σε αορίστου χρόνου με το προεδρικό διάταγμα Παυλόπουλου, τη νομοθετική ρύθμιση της Βάσως Παπανδρέου, αλλά και όσων παραμένουν στην εργασία τους με ασφαλιστικά μέτρα.
Ειδικά οι δύο πρώτες κατηγορίες, θα αξιολογηθούν μεν με βάση τα κριτήρια που καθορίστηκαν με την υπουργική απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη, εντούτοις υπολείπονται των συναδέλφων τους σε μόρια, καθώς δεν μοριοδοτούνται λόγω του τρόπου εισαγωγής τους, με αποτέλεσμα αυτομάτως να χάνουν 25 με 30 μόρια σε σχέση με όσους μπήκαν στο δημόσιο με το «σκληρό ΑΣΕΠ», δηλαδή γραπτούς διαγωνισμούς και σύστημα μορίων.
Και ενώ σ’ ολόκληρη τη χώρα οι δημόσιοι υπάλληλοι τίθενται υπό αυστηρό έλεγχο στην ΔΕΥΑΡ φαίνεται να ισχύουν παλαιοκομματικά συστήματα στη διαχείριση του προσωπικού.
Πώς έχει όμως η υπόθεση της συγκεκριμένης υπαλλήλου, που φέρεται να μην πληρώνεται διότι το Ελεγκτικό Συνέδριο δεν προτίθεται να εγκρίνει μια τέτοια δαπάνη;
Η υπάλληλος με αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που υπέβαλε το 2013, αφού είχε προηγηθεί μάλιστα απόφαση του Εφετείου Δωδεκανήσου το 2012, εξέθεσε ότι δυνάμει συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, προσελήφθη από τη ΔΕΥΑΡ, για να προσφέρει τις υπηρεσίες της, τις οποίες προσέφερε μέχρι τις 27-6-2011, καθώς η σύμβαση εργασίας της, η οποία με απόφαση του Δ.Σ. το έτος 2011 είχε μετατραπεί σε αορίστου χρόνου, κατ’ ουσία καταγγέλθηκε, χωρίς να γίνει έγγραφη καταγγελία και χωρίς να καταβληθεί στην ίδια η νόμιμη αποζημίωση. 
Υποστήριξε επίσης ότι και πριν την ως άνω μετατροπή της σύμβασης σε αορίστου χρόνου, προσέφερε στη ΔΕΥΑΡ τις υπηρεσίες της καλύπτοντας πάγιες, διαρκείς και τακτικές ανάγκες ενώ από τη φύση των συνθηκών υπό τις οποίες παρείχε την εργασία της, σε συνδυασμό με τις ανάγκες που καλύπτουν, προκύπτει ότι το σύνολο τον αλλεπάλληλων συμβάσεων εργασίας της, συνιστούν στην πραγματικότητα σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου.
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου με απόφαση που έλαβε την 21η Φεβρουαρίου 2013 έκρινε ωστόσο ότι η αρχική πρόσληψη έγινε στις 2 Μαϊου 2006, ήτοι μετά την έναρξη ισχύος των άρθρων 5 και 11 του ΠΔ 164 7 2004 (19-7- 2004), συνεπώς η μετατροπή της εργασιακής της σχέσης σε σχέση εργασίας αορίστου χρόνου δεν ήταν νόμιμη. 
Από την πλευρά της προσκομίζεται απόσπασμα από τα πρακτικά συνεδρίασης του Δ.Σ. της ΔΕΥΑΡ, με το οποίο ο πρόεδρος του Δ.Σ. πρότεινε (και το Δ.Σ. ενέκρινε) τη μεταφορά των εκεί αναφερομένων μελών του προσωπικού των συγχωνευομένων Δημοτικών Εγχειρήσεων Ύδρευσης Αποχέτευσης της νήσου Ρόδου (μεταξύ των οποίων και η αιτούσα), στην ενιαία πλέον ΔΕΥΑΡ με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου. 
Το δικαστήριο έκρινε ότι δεν υπήρχε νόμιμη δυνατότητα τέτοιας μετατροπής και επομένως το αίτημα να αναγνωριστεί η σχέση εργασίας, που συνδέει τους διαδίκους είναι αυτή του αορίστου χρόνου, καθώς και οι αιτιάσεις της περί ακυρότητας της καταγγελίας της εργασιακής της σχέσης είναι αβάσιμες και απορριπτέες. 
Περαιτέρω κρίθηκε ότι το αίτημα να υποχρεωθεί προσωρινά η ΔΕΥΑΡ να αποδέχεται τις υπηρεσίες της είναι μη νόμιμο και απορριπτέο, αφού οδηγεί σε ανεπίτρεπτη ικανοποίηση του ασφαλιστέου ουσιαστικού δικαιώματός της. 
Η Διοίκηση της ΔΕΥΑΡ παρά την ως άνω απόφαση δεν ενήργησε τα δέοντα κρίνοντας μάλιστα ότι κακώς είχε προσφύγει ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου (ήταν η μόνη μεταξύ των συμβασιούχων που το έπραξε διότι υπήρξαν καταγγελίες αρμοδίως σε βάρος της από συνάδελφό της). 
Θυμίζουμε εξάλλου ότι τον Αύγουστο του 2011 υπήρξε παρέμβαση του Σώματος Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης μετά από καταγγελία που φέρει τη δημοτική αρχή Ρόδου να προχώρησε παράτυπα στην εργασιακή τακτοποίηση 45 συμβασιούχων που απασχολούσε η Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης και Αποχέτευσης Ιαλυσού στη Δ.Ε.Υ.Α. Ρόδου!
Η ΔΕΥΑΙ με την υπ’ αριθμ. 50/2006 απόφαση του διοικητικού της συμβουλίου προέβη την 30 Ιουνίου 2006 στην μετατροπή των συμβάσεων από ορισμένου σε αορίστου χρόνου 45 εργαζομένων σε αυτή. Η απόφαση αυτή κοινοποιήθηκε στο δημοτικό συμβούλιο Iαλυσού και στον Γενικό Γραμματέα Περιφέρειας Nοτίου Aιγαίου. Tο δημοτικό συμβούλιο Iαλυσού με την 182/28-7-2006 απόφασή του ενέκρινε την προαναφερθείσα απόφαση του διοικητικού συμβουλίου της επιχείρησης. Την 16η Σεπτεμβρίου 2006 με το αριθμ. Πρωτ. 40162/ 7 Σεπτεμβρίου 2006 έγγραφο του Υπουργείου προς την ΔΕΥΑ Ιαλυσού διευκρινίζεται ότι οι συμβάσεις έργου των εργαζομένων της ΔEYA Iαλυσού δεν εμπίπτουν στις διατάξεις του άρθρου 11 του πδ 164/2004 και ως εκ τούτου, η μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου με απόφαση του οικείου δημοτικού συμβουλίου δεν είναι σύννομη. 
Με την με αρ. πρωτ. 12858 απόφαση που εκδόθηκε την 14/9/2006 ο τότε Γενικός Γραμματέας Περιφέρειας ακύρωσε την απόφαση 50/2006 του δ.σ. της ΔEYAI.