Οταν η γραφειοκρατία και η ανευθυνότητα ξεπερνούν και τα πιο ακραία όρια, καθίστανται άκρως επικίνδυνα για την πρόοδο μιας χώρας, την ανάπτυξη και την τόνωση της οικονομίας. Το δυστύχημα για τη χώρα είναι ότι δεν εννοούν να βάλουν μυαλό οι ανεγκέφαλοι αυτοί, παρά τα παθήματα και την κατακραυγή, εγχώρια και διεθνή.
Ενα πρόσφατο παράδειγμα, με θύμα τη Ρόδο, τους κατοίκους της και την τοπική οικονομία: Οταν ξέσπασαν στην Κωνσταντινούπολη τα γνωστά σε όλους επεισόδια και άρχισαν να ακυρώνονται κρατήσεις και κατάπλοι κρουαζιεροπλοίων, η γνωστή στη Ρόδο εταιρεία «Costa», εξέφρασε την επιθυμία να κατευθύνει τα κρουαζιερόπλοιά της προς τη Ρόδο.
Οι τοπικοί παράγοντες, ωστόσο, με την ακατανόητη και καταστροφική συνδρομή της γραφειοκρατίας (Τελωνείο Ρόδου), αντί να «αρπάξουν από τα μαλλιά», την ευκαιρία και να αλλάξουν την ροή των πραγμάτων, με δεδομένο μάλιστα ότι ο θαλάσσιος τουρισμός είχε πάρει την κατιούσα και η οικονομική κρίση εκθεμελίωσε τον κλάδο του τουρισμού, την «κλώτσησαν» και στέρησαν από το νησί δεκάδες κατάπλους κρουαζιεροπλοίων, χιλιάδες τουρίστες και αρκετά εκατομμύρια ευρώ, απ’ αυτά που όλοι αναζητούν με το λυχνάρι του Διογένη.
Η εταιρεία «Costa» έθεσε συγκεκριμένα ως όρο την κατασκευή τέντας στο λιμάνι για την προστασία των τουριστών, αλλά οι «εγκέφαλοι» της άκρως επικίνδυνης για τα συμφέροντα του τόπου γραφειοκρατίας, είπαν «όχι»! Οχι στην τέντα ή όχι στην πρόοδο του τόπου; Αυτά έμαθαν, αυτά εφαρμόζουν!
Εις μάτην οι αντιπρόσωποι της εταιρείας στη Ρόδο προσπάθησαν να πείσουν τους κάθε λογής «αρμόδιους» (αυτήν την αθεράπευτη γάγγραινα του τόπου), ότι ήταν προς το συμφέρον του νησιού η κατασκευή της τέντας, καθώς μάλιστα το λιμάνι είχε αναδειχθεί ήδη ως πύλη εισόδου – εξόδου των επιβατών των κρουαζιεροπλοίων της «Costa».
Η εταιρεία επανήλθε πολλάκις στο αίτημα αλλά κάθε φορά προσέκρουε σε τοίχους, ανθρώπινης βλακείας.
Αλλά και οι τουριστικοί φορείς, αντί να επαναστατήσουν και να επιβάλουν την κατασκευή, περιορίστηκαν σε «χλιαρές δηλώσεις» και σε κλαψουρίσματα νηπίων!
Κατά τα λοιπά, ο τουρισμός αποτελεί τη βαριά βιομηχανία της χώρας και ιδιαίτερα του νησιού, από την οποίαν ζει, εμμέσως ή άμεσα, ολόκληρος σχεδόν ο πληθυσμός.
Το δράμα είναι ότι η τραγωδία αυτή συνεχίζεται δοξάζοντας την γραφειοκρατία ολίγων κακομαθημένων.
Κανένας, μα κανένας, δεν ζήτησε και μάλιστα πιεστικά την άμεση παρέμβαση των υπουργείων Τουρισμού και Οικονομικών, όταν μάλιστα καθημερινώς διακηρύσσουν, στεντορεία τη φωνή, ότι πρώτο μέλημα της κυβέρνησης είναι η πάταξη της γραφειοκρατίας, η προσέλκυση επενδυτών και η ανάπτυξη της χώρας.
Ποτέ, όμως, δεν είναι αργά. Εκτός κι αν έχουμε αποφασίσει να αυτοκτονήσουμε και επιλέξαμε ως πιο «ανώδυνη λύση», την εκδίωξη των τουριστών.
Επιτέλους, ας αποφασίσουμε: Θέλουμε τον τουρισμό ή δεν τον θέλουμε; Κι αν τον θέλουμε, τι κάνουμε για να τον κρατήσουμε, εκτός από μια τρύπα στο νερό;
Κύριε δήμαρχε και πρόεδρε του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Δωδ/νήσου, «αρχή άνδρα δείκνυσι» ή αν προτιμάς, «ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται».
Στείλε ΑΜΕΣΩΣ συνεργείο και τοποθέτησε την τέντα, πριν φύγουν και άλλες εταιρείες κρουαζιέρας.
Κι αν είναι να πας «φυλακή» (sic), να το κάνεις.
Είναι καλύτερα να βρεθείς πίσω από τα σίδερα για το καλό του νησιού, παρά να το βλέπεις να καταστρέφεται και να παίζεις το ρόλο του Πόντιου Πιλάτου ή του αδύναμου ηγέτη.
Ιδού η Ρόδος!
