Γ. ΞΗΡΑΔΑΚΗΣ: «Η νησιωτικότητα της χώρας επιβάλλει την προσέλκυση επενδύσεων»

“Οι  υπάρχουσες συνθήκες ζήτησης για ακτοπλοϊκές μεταφορές καθιστούν την δραστηριοποίηση του υφιστάμενου αριθμού πλοίων πολυτέλεια. Η ελληνική ακτοπλοΐα βιώνει την ύφεση με συσσωρευμένα αρνητικά  αποτελέσματα”.
Αυτό δηλώνει ο Ιδρυτής και Διευθύνων Σύμβουλος της  εταιρείας  XRTC Business Consultants κ. Γιώργος Ξηραδάκης, σε συνέντευξή του στη “δ” αναφερόμενος στο ακτοπλοΐκό πρόβλημα.
“Οι  ανάγκες που γεννά η μορφολογία της χώρας δεν εξέλειψαν σε καμία περίπτωση. Λείπουν όμως οι συνθήκες της αγοράς που είναι ικανές να διατηρήσουν τα πλοία στις γραμμές και προς το παρόν λείπει και η βούληση των σχεδιαστών της σύγχρονης οικονομικής πραγματικότητας να βοηθήσουν ουσιαστικά τον κλάδο και επομένως την χώρα”, δηλώνει ο κ.Γιώργος Ξηραδάκης.
Ο Ιδρυτής και Διευθύνων Σύμβουλος της  εταιρείας  XRTC Business Consultants τα λέει «έξω από το δόντια» και για τις ευθύνες που έχουν οι τοπικοί φορείς για τα προβλήματα της ακτοπλοΐας. “Δυστυχώς  οι τοπικοί  παραγοντες ουδέποτε έλαβαν σοβαρά  τις προκλήσεις του παρελθόντος παρά  παρέμειναν στην βλαχολεβαντινική  τακτική  της γκρίνιας  και του πολιτικού σόου”, δηλώνει ο κ. Ξηραδάκης.
Η συνέντευξη του κ. Γιώργου Ξηραδάκη, αναλυτικά:
• Πώς εξελίσσεται τώρα η κατάσταση στην ακτοπλοΐα  στη χώρα και κυρίως στο νησιωτικό χώρο;
Είναι φανερό, ακόμα και στον απλό πολίτη της χώρας, ότι η ακτοπλοϊκή αγορά βρίσκεται σε δεινή κατάσταση εδώ και 4 χρόνια. Αν και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον κλάδο του τουρισμού, ο οποίος αναμένεται για φέτος να γνωρίσει μια σημαντική ανάκαμψη σε επίπεδο αφίξεων τουριστών γύρω στα 17εκ, εντούτοις υπολογίζουμε ότι το 50% αυτών δύναται να χρησιμοποιήσει τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες και μέχρι το πολύ 2 προορισμούς. Επί της ουσίας όμως η ελληνική ακτοπλοΐα βιώνει «επίμονη» ύφεση με συσσωρευμένα αρνητικά αποτελέσματα που αφορούν στην συρρίκνωση του στόλου, στην απο-μείωση των αξιών των πλοίων και στην επακόλουθη έλλειψη κεφαλαίων, στην αδυναμία προσέλκυσης νέων επενδυτών, στην αδυναμία εναλλακτικών ναυλώσεων των πλοίων, στην παντελή έλλειψη δυνατότητας αποπληρωμής των μακρο-πρόθεσμων υποχρεώσεών τους,  στην περιορισμένη δυνατότητα  επέκτασης επιχειρηματικών σχεδίων, στην μικρή δυνατότητα περαιτέρω παροχών από το κράτος και σε ορισμένες περιπτώσεις στην μετατροπή των δανειστριών τραπεζών σε κύριους μετόχους. Από την άλλη μεριά, οι εταιρίες έχουν προσπαθήσει να εφαρμόσουν όλες εκείνες τις στρατηγικές που ελαχιστοποιούν το κόστους λειτουργίας με έμφαση στην ρευστότητα όπως: Απόσυρση από ορισμένα δρομολόγια, σημαντική μείωση των επιχειρησιακών ταχυτήτων, μείωση του αριθμού προσεγγίσεων σε λιμάνια, ανά δρομολόγιο, αντικατάσταση κοστοβόρων πλοίων, εφαρμογή στρατηγικών εξορθολογισμού προμηθειών των πλοίων, πωλήσεις πλοίων καθώς και συνέργιες σε συγκεκριμένα δρομολόγια. Παράλληλα, προσπάθεια έχει γίνει προς την σωστή κατεύθυνση από το κράτος, το οποίο εξέδωσε νέο νόμο για τις ελληνικές  ακτοπλοϊκές  μεταφορές πρόσφατα και αναμένεται να ανακουφίσει το συνολικό επιχειρηματικό περιβάλλον καθώς και να αντιμετωπιστούν τα βασικά και συνεχή προβλήματα του κλάδου.
• Τα τελευταία δύο χρόνια  έχουν μειωθεί ή έχουν διακοπεί  και δρομολόγια στα μικρά νησιά. Μπορεί η κατάσταση να διορθωθεί καθώς  οι ανάγκες δεν έχουν αλλάξει;
Ένα πράγμα πρέπει να γίνει απόλυτα κατανοητό, οι υπάρχουσες συνθήκες ζήτησης για ακτοπλοϊκές μεταφορές καθιστούν την δραστηριοποίηση του υφιστάμενου αριθμού πλοίων πολυτέλεια. Στην Ελλάδα αυτή την στιγμή δραστηριοποιείται ο νεότερος ακτοπλοϊκός στόλος στην Ευρώπη με μέση ηλικία τα 16 έτη. Παράλληλα, ο κρατικός προϋπολογισμός αδυνατεί να στηρίξει ακόμα και τις μικρές επιδοτήσεις ενώ το σύστημα των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών όσο και να επανασχεδιαστεί θα πρέπει να υποστεί εκ νέου ρύθμιση και ειδικά το ζήτημα των συνδέσεων των μικρών νησιών αφού επί της ουσίας απειλούνται και τα κύρια δρομολόγια. Οι  ανάγκες που γεννά η μορφολογία της χώρας δεν εξέλειψαν σε καμία περίπτωση. Λείπουν όμως οι συνθήκες της αγοράς που είναι ικανές να διατηρήσουν τα πλοία στις γραμμές και προς το παρόν λείπει και η βούληση των σχεδιαστών της σύγχρονης οικονομικής πραγματικότητας να βοηθήσουν ουσιαστικά τον κλάδο και επομένως την χώρα. 
• Για την κάλυψη των αναγκών των μικρών νησιών σε  ορισμένες  περιπτώσεις οι εταιρείες επικαλούνται την έλλειψη πόρων και ζητούν την αύξηση των επιδοτήσεων.  Είναι εφικτό να ικανοποιηθεί το αίτημα αυτό;
Οπως καταλαβαίνετε  από τα παραπάνω  η απάντηση είναι «όχι». Δυστυχώς  οι τοπικοί  παράγοντες ουδέποτε έλαβαν στα σοβαρά  τις προκλήσεις του παρελθόντος παρά  παρέμειναν στην βλαχολεβαντινική  τακτική  της γκρίνιας  και του πολιτικού σόου, να βγαίνουν στα κανάλια και να παρατηρούν το γεγονός ότι στα νησιά  τους δεν έχουν καλή  εξυπηρέτηση, ότι  τα πλοία  δεν προσέγγιζαν όλα τα λιμάνια ενός νησιού, ότι οι ώρες δεν ήταν καλές ή ακόμα – και το πιο τραγικό- ότι τα πλοία ήταν παλιά  και οι “εφοπλιστές” δεν τους υπολογίζουν. Στην εποχή της ανάπτυξης  και των μεγάλων δυνατοτήτων των τραπεζών  και του νόμου Κεφαλογιάννη του 2006 αντί να καταστρώσουν τα επιχειρηματικά πλάνα και να προσελκύσουν επενδυτές παρέμειναν στον άμβωνα με σκοπό την διατήρηση ενος πεπαλαιωμένου  προφίλ εκλιπαρώντας ουσιαστικά  μέσω  καταγγελιών την εξυπηρέτηση  από μεγάλα πλοία  μικρού  ενδιαφέροντος προορισμών. Τώρα  “το πουλάκι πέταξε” δυστυχώς  και η μόνη λύση  είναι η πιστοποίηση  της πραγματικής  ανάγκης που πιθανώς  να αποφέρει  μια νέα επένδυση  μικρών  πλοίων  για τους μικρούς  προορισμούς  και βέβαια  αυτή  πρέπει  να υποστηριχτεί  από νέες επιδοτήσεις. Πάντως προς το παρόν  ακόμη δεν έχουν πειστεί οι δανειστές  και ρυθμιστές της οικονομίας  μας για αυτή  την αναγκαιότητα κι αυτό γιατί ακόμη  και τις πραγματικές  αλήθειες  μας δεν μπορέσαμε να τις επικοινωνήσουμε καθολικά! Ελπίζω σύντομα να μάθουμε και να σταματήσουμε τους σχεδιασμούς  επί χάρτου αλλά να προχωρήσουμε στην επίλυση των προβλημάτων!
• Τα Δωδεκάνησα εξυπηρετούνται σε ό,τι αφορά τη γραμμή κορμού  μόνο από μια εταιρεία. Πώς είναι δυνατό για μια τέτοια γραμμή που παλαιότερα θεωρούνταν χρυσοφόρα;
Ειλικρινά δεν μου κάνει καθόλου εντύπωση το γεγονός. Η XRTC, έχει επισημάνει και εξακολουθεί να επισημαίνει την τραγικότητα της κατάστασης σε κάθε ευκαιρία τόσο σε εγχώριο επίπεδο όσο και διεθνώς και όχι γιατί θέλει να είναι μάντης κακών αλλά γιατί τα νούμερα έχουν μόνο μία αλήθεια και αυτά μιλάνε από μόνα τους. Τα  τέσσερα  τελευταία χρόνια οι μεγάλες ακτοπλοϊκές εταιρίες έχουν συσσωρεύσει ζημίες περίπου ¤900εκ, έχουν βιώσει αύξηση στο κόστος καυσίμων τους της τάξης του 96% και πτώση της κίνησης περίπου 25% καθώς και συρρίκνωση της περιόδου υψηλής κίνησης στις 45- 50 ημέρες περίπου. Αν αυτή η εικόνα δεν μπορεί να μην γίνει αντιληπτή τότε η ακτοπλοΐα δεν μπορεί να συνεχίζει να υφίσταται ως κλάδος.