Μια «εκ βαθέων» συνέντευξη, δίνει σήμερα στη «δημοκρατική» ο περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου κ. Γιάννης Μαχαιρίδης, με αφορμή τη λήξη του χρόνου και την ανατολή του νέου.
Ο κ. Γιάννης Μαχαιρίδης, που είχε πάντα το θάρρος της γνώμης του, δίνει το στίγμα της Περιφέρειας για τον νέο χρόνο και ταυτόχρονα του ίδιου, σχολιάζοντας τα διάφορα σενάρια για το πολιτικό του μέλλον.
Με ιδιαίτερη έμφαση ο κ. Γ. Μαχαιρίδης, μεταξύ άλλων, επισημαίνει:
• Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις για να ξεπεράσουμε την ύφεση και να αντιμετωπίσουμε την ανεργία. Θα πρέπει να υπερβούμε στερεότυπα δεκαετιών και να υπερβούμε τις στρεβλώσεις του παρελθόντος.
• Μπορούμε και πρέπει να ολοκληρώσουμε το σύνολο των απαραίτητων για τα νησιά μας, υποδομών. Είναι στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε, αλλά σε μεγάλο βαθμό αυτό εξαρτάται από τους δημάρχους και τα δημοτικά συμβούλια.
• Οι δανειστές και οι τοποτηρητές τους βρήκαν εύφορο έδαφος για να λειτουργούν σήμερα ως παιδονόμοι με υποδείξεις και εκβιασμούς. Αυτό είναι πλήγμα για τη δημοκρατία μας, το πολιτικό σύστημα, την αξιοπρέπεια και την περηφάνια μας.
• Πρέπει να δοθεί η δυνατότητα στους συναδέλφους μου να αναλάβουν και μεγαλύτερες ευθύνες, όπως εκείνες του Περιφερειάρχη.
• Πάνε οι εποχές των δαχτυλιδιών, τελείωσαν. Αλλωστε, ποτέ και κανείς δεν παρέδωσε σε μένα δαχτυλίδι, άρα κανείς δεν περιμένει, ούτε προσδοκά, να παραλάβει κάτι που δεν έχω.
• Δεν ήμουν ποτέ το αγαπημένο παιδί, ούτε προστατευόμενος «συστημάτων», που είναι βεβαίως υπαρκτά. Απέναντί μου τα είχα, όχι στο πλευρό μου.
• Το 2013 η Περιφέρεια θα μετατοπίσει τον προσανατολισμό της στους κοινωνικούς στόχους, την καινοτομία, τις τεχνολογίες, στην καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού και των διακρίσεων, και στην προώθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης και πρόνοιας.
Αναλυτικά η συνέντευξη του περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου κ. Γ. Μαχαιρίδη, προς την «δημοκρατική»:
• Όλο και πιο συχνά, ειδικά το τελευταίο διάστημα, αναφέρεστε στην ανάγκη να ξεπεράσουμε την κρίση με τη διαμόρφωση ενός υγιούς επιχειρηματικού περιβάλλοντος. Αυτό κατά την άποψή σας μπορεί να δώσει απάντηση στα οξυμμένα προβλήματα που περνάμε σαν χώρα και σαν τόπος;
Είμαι πεπεισμένος για την αναγκαιότητα, σαν αρχές και σαν κοινωνία, να κοιταχτούμε μεταξύ μας και να απαλλαγούμε από απόψεις και ιδεοληψίες που συνέβαλαν στη στασιμότητα και στη από κάθε άποψη χρεοκοπία. Ακόμα και τώρα που όλοι ψάχνουν αγωνιωδώς για λύσεις που θα μετριάσουν τις επιπτώσεις αυτής της κρίσης στην κοινωνία, υπάρχουν ανάμεσά μας θύλακες που παραμένουν ταμπουρωμένοι σε ιδεολογικά στεγανά.
Λέω και ισχυρίζομαι το προφανές, κύριε Αθανασίου, κι ας ακούγεται στ’ αφτιά κάποιων μειοψηφιών ως αιρετικό. Είναι υποχρέωση και καθήκον στις παρούσες συνθήκες να συμβάλουμε στη δημιουργία κατάλληλου περιβάλλοντος που να ενθαρρύνει τις επενδύσεις. Πώς όμως μπορεί κανείς να αισιοδοξεί μέσα σε ένα κλίμα αβεβαιότητας, αρνητισμού, μηδενισμού και πολλές φορές στοχοποίησης των όποιων επιχειρηματικών κινήσεων;
Το έχουμε δηλώσει πολλές φορές, πως ούτε το κράτος ούτε η αυτοδιοίκηση μπορούν να είναι διέξοδος στην ανεργία. Ούτε υπάρχουν εύκολες λύσεις για να ξεπεράσουμε την ύφεση και να αντιμετωπίσουμε την ανεργία. Θα πρέπει να υπερβούμε στερεότυπα δεκαετιών και να υπερβούμε τις στρεβλώσεις του παρελθόντος.
Πρέπει να καταλάβουμε πως δεν είμαστε ο ομφαλός της γης σαν χώρα. Είμαστε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κομμάτι ενός παγκόσμιου συστήματος. Όσο πιο γρήγορα προσαρμοστούμε στο νέο περιβάλλον που καθημερινά δημιουργείται, τόσο πιο αποτελεσματικά μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την κρίση.
Μπορούμε να αξιοποιήσουμε τις ευκαιρίες και να προσανατολίσουμε την οικονομία μας και σε νέους τομείς, μιας και όλα αλλάζουν γύρω μας, από τις συμπεριφορές, τις απαιτήσεις, ακόμα και οι συνήθειες και ο τρόπος ζωής μας. Αυτό απαιτεί επανασχεδιασμό και επαναπροσανατολισμό των δράσεών μας. Να κάνουμε πιο ανοικτή και ευέλικτη την οικονομία μας και εύκολα προσβάσιμη στις νέες προκλήσεις.
Δεν έχει ανάγκη ο τόπος και η οικονομία μας από τον κακώς νοούμενο «προστατευτισμό». Είναι αυτός που στεκόταν πάντα ανάχωμα στις προσπάθειες μεταρρύθμισης στη Διοίκηση, την Αυτοδιοίκηση και στο παραγωγικό μοντέλο της χώρας.
• Πώς θα γίνει όμως αυτό και ποιος μπορεί να είναι ο ρόλος της Περιφέρειας, ή της Αυτοδιοίκησης γενικότερα;
Σίγουρα ο ρόλος της Αυτοδιοίκησης δεν είναι και δεν μπορεί να είναι αυτός του «συνομιλητή» ή του διαμεσολαβητή με τα λεγόμενα επιχειρηματικά συμφέροντα. Μπορεί όμως να συμβάλλει στον καθορισμό των όρων του παιχνιδιού, με κανόνες, πλαίσιο και απόλυτη διαφάνεια. Να είμαστε εμείς, δηλαδή, οι θεματοφύλακες ενός υγιούς επενδυτικού περιβάλλοντος, μακριά από νοσηρές καταστάσεις του παρελθόντος. Και οι ευθύνες ξεκινούν από ψηλά. Ο εκσυγχρονισμός του συνόλου των δομών της χώρας και η καταπολέμηση της γραφειοκρατίας μπορούν να δημιουργήσουν το νέο επενδυτικό περιβάλλον που επιδιώκουμε, αξιοποιώντας τα συγκριτικά πλεονεκτήματα των νησιών μας, χαράζοντας το δικό μας οδικό χάρτη ανάπτυξης.
Είναι στο χέρι το δικό μας, των κοινωνικών εταίρων και κυρίως των παραγωγικών τάξεων, να εκμεταλλευτούμε και να αξιοποιήσουμε τις ευκαιρίες και να αναβαθμίσουμε και τις υπηρεσίες μας αλλά και την παραγωγή μας.
Η ανάπτυξη απαιτεί τη συμβολή και την ενεργοποίηση όλων. Με την εκπόνηση και ολοκλήρωση του Στρατηγικού Σχεδίου της Περιφέρειας, επιδιώξαμε να καταγράψουμε τις ανάγκες αλλά και τις τάσεις προκειμένου να στήσουμε γερά τα μακροοικονομικά θεμέλια της ανάπτυξης. Θέσαμε και στόχους που προσπαθούμε να πετύχουμε σε ό,τι αφορά τουλάχιστον τις υποδομές.
Γνωρίζουμε όμως πως οι επενδύσεις με προοπτική, όπως τα μακρόπνοα επενδυτικά σχέδια (γκολφ, μαρίνες κ.λ.π.) απαιτούν πέραν των προσδοκιών για απόδοση των επενδύσεων και θετικό περιβάλλον που σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από το θεσμικό πλαίσιο και τους τοπικούς φορείς. Αυτό προϋποθέτει έγκαιρη προετοιμασία, στρατηγικό σχέδιο και υλοποιήσιμους στόχους.
Μπορούμε και πρέπει να ολοκληρώσουμε το σύνολο των απαραίτητων, για τα νησιά μας, υποδομών. Είναι στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε, αλλά σε μεγάλο βαθμό αυτό εξαρτάται από τους δημάρχους και τα δημοτικά συμβούλια.
Εμείς σαν Περιφέρεια, στο κομμάτι που μας αναλογεί, θα το επιδιώξουμε και θα το κερδίσουμε. Πρέπει όμως και οι άλλοι φορείς να το κερδίσουν, και αυτός είναι ο στόχος μας. Όλα αυτά βεβαίως είναι υποβοηθητικά του βασικού στόχου που είναι η ανάπτυξη και οι επενδύσεις. Είναι το κλειδί για την απασχόληση και νομίζω ότι χωρίς αυτό δεν υπάρχει προοπτική για το μέλλον.
Πρέπει να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας. Κυρίως όμως να τους δώσουμε ελπίδα έτσι ώστε να μη μιλάμε για χαμένες γενιές. Να τους ανοίξουμε νέους ορίζοντες. Πρέπει εμείς να σχεδιάσουμε το αύριο με τη δική τους συμμετοχή, εμείς έχουμε αυτήν την ευθύνη και υποχρέωση.
• Πώς όμως θα συμβούν όλα αυτά που ακούγονται πράγματι αυτονόητα, όταν οι κεντρικές πολιτικές σχεδιάζονται και υλοποιούνται με βάση το στοιχείο του καταναγκασμού και της πίεσης των δανειστών;
Οι δανειστές και οι τοποτηρητές τους βρήκαν εύφορο έδαφος για να λειτουργούν σήμερα ως παιδονόμοι με υποδείξεις και εκβιασμούς. Αυτό είναι πλήγμα για τη δημοκρατία μας, το πολιτικό σύστημα, την αξιοπρέπεια και την περηφάνια μας. Είναι σκληρό και εθνικά επικίνδυνο να δίνεις στον άλλο το δικαίωμα να κουτσουρεύει την κυριαρχία σου. Γι’ αυτό επί δέκα χρόνια που υπηρετώ σαν νομάρχης και περιφερειάρχης συγκρούστηκα και συγκρούομαι με όσους δεν μπόρεσαν ούτε μπορούν μέχρι σήμερα να κατανοήσουν ότι με ξοφλημένες πρακτικές οδηγείς τον τόπο με μαθηματική ακρίβεια στη χρεοκοπία. Και απέναντί σου είχες νοοτροπίες, όχι κόμματα και ιδεολογίες.
Οργιζόμουν όταν ζητούσα να μου δοθούν όσα δικαιούνταν τα νησιά μας και μου έδειχναν τα άδεια ταμεία. Πού πήγε ο εθνικός πλούτος; Πού σπαταλήθηκε ο κόπος των Ελλήνων; Νοιώθω αποστροφή απέναντι σε κάθε μορφής επιβολή και καταναγκασμό. Όμως κάποιος πρέπει να απαντήσει στα «γιατί» και τα «πώς»…
Για να μιλήσω, σαν παράδειγμα, για το δικό μας χώρο της Αυτοδιοίκησης, έπρεπε δηλαδή να έλθουν οι τροϊκανοί και οι δάνειες δυνάμεις για να πουν στην Αθήνα «αποκέντρωσε ευθύνες και αρμοδιότητες, εμπιστεύσου τους περιφερειακούς σου θεσμούς»; Χρόνια πριν το φωνάζαμε αυτό οι δήμαρχοι, οι νομάρχες και σήμερα οι περιφερειάρχες. Και σήμερα ακόμα, αυτό διεκδικούμε κι ας μοιάζει μάταιος ο αγώνας. Το κράτος των Αθηνών προτιμούσε πάντα να παραμένει αυτιστικό και ταμπουρωμένο στον γραφειοκρατικό μικρόκοσμό του. Αναπόφευκτο ήταν να απαξιωθεί, να καταρρεύσει και να χρεοκοπήσει.
Γι’ αυτό εύχομαι και θέλω, η χώρα μας να απελευθερωθεί γρήγορα από το καθεστώς των υποδείξεων, και να χαράξει εθνικές στρατηγικές, μαθαίνοντας από τα λάθη του παρελθόντος και βγαίνοντας όλοι μας πιο συνετοί απ’ αυτή τη δοκιμασία.
• Από την άλλη όμως υπάρχει το σήμερα και η σκληρή καθημερινότητα. Ο πολίτης, ο οικογενειάρχης, ο επαγγελματίας, ο άνεργος θα μπορέσει να αντέξει;
Σίγουρα οι πολίτες δυσκολεύονται, αγανακτούν, αντιδρούν, διαμαρτύρονται και παράλληλα διεκδικούν ένα καλύτερο αύριο και λύσεις στα προβλήματά τους. Είναι τα θύματα ενός πολέμου που διεξάγεται με άνισους όρους και με βαριές επιπτώσεις στη ζωή μεγάλου τμήματος της κοινωνίας μας. Εμείς καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια προκειμένου να βοηθήσουμε στο κοινωνικό μέρος. Σε εμάς ανήκει, βεβαίως, η πρωτοβουλία του καλέσματος και της οργάνωσης της διαχείρισης αυτής της πανστρατιάς για τη στήριξη των αναξιοπαθούντων συνανθρώπων μας. Αυτό το κίνημα, αυτό το τσουνάμι ανθρωπιάς και αλληλεγγύης είναι έργο μιας ευαισθητοποιημένης κοινωνίας που δίνει κάτι απ’ αυτό που της περισσεύει ή ακόμα και απ’ αυτό που δεν έχει.
Από κοντά και οι υπηρεσίες μας, που παρά την υποστελέχωση νομίζω πως κάνουν μια γενναία προσπάθεια. Παράλληλα, προσδοκούμε σε θετικές εξελίξεις στο πλαίσιο της διοικητικής μεταρρύθμισης σε ό,τι αφορά την Περιφέρεια, προκειμένου να βοηθήσουμε πιο αποτελεσματικά τους πολίτες μέσω των κοινωνικών δομών.
Δεν αρκεί όμως η ανακούφιση, αν δεν δώσεις στον συμπολίτη σου μια προοπτική. Θα επιμένουμε λοιπόν στην άποψη και την πρότασή μας, γνωρίζοντας πως δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Θέλουμε να αξιοποιήσουμε όσο γίνεται καλύτερα τους πόρους που έχουμε στη διάθεσή μας για να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις απασχόλησης, επιταχύνοντας τους ρυθμούς ολοκλήρωσης των έργων και «ωρίμανσης» εκείνων που καθυστερούν από διάφορους φορείς υλοποίησης, προκειμένου πέρα από το να πετύχουμε τους αναπτυξιακούς μας στόχους, να πολλαπλασιάσουμε τις πιθανότητες και τις ευκαιρίες των συμπολιτών μας για απασχόληση.
• Μέσα σε αυτή τη συγκυρία και τις προκλήσεις που περιγράφετε, εσείς παρ’ όλα αυτά αποφασίζετε να αποχωρήσετε από την Περιφέρεια και επαναλαμβάνετε παλαιότερη δήλωσή σας ότι δεν θα είστε ξανά υποψήφιος Περιφερειάρχης…
Νομίζω πως έπρεπε έγκαιρα να κάνω γνωστή την απόφασή μου. Και το έκανα συνειδητά γιατί συνειδητή ήταν και η επιλογή μου για την εκχώρηση των αρμοδιοτήτων μου στους περιφερειακούς συμβούλους. Πίστευα και πιστεύω πως πρέπει να υπάρχει συνέχεια και βεβαίως να δοθεί η δυνατότητα στους συναδέλφους μου να αναλάβουν και μεγαλύτερες ευθύνες, όπως εκείνες του Περιφερειάρχη.
• Δηλαδή δίνετε το δαχτυλίδι, όπως σκωπτικά ακούστηκε;
Κύριε Αθανασίου, πάνε οι εποχές των δαχτυλιδιών, τελείωσαν. ¶λλωστε ποτέ και κανείς δεν παρέδωσε σε μένα δακτυλίδι, άρα κανείς δεν περιμένει ούτε προσδοκά να παραλάβει κάτι που δεν έχω. Ο κάθε περιφερειακός σύμβουλος έχει την προσωπικότητά του, έχει τη διαδρομή του και την προσφορά του στο θεσμό και στον τόπο. Υπάρχει μια κοινωνία που μετρά τον καθένα κι αυτή θα αποφασίσει.
Η αξιολόγηση και η ανάδειξη του προσώπου που θα τεθεί επικεφαλής της παράταξης δεν θα γίνει από εμένα αλλά από τους συναδέλφους μου και μάλιστα χωρίς τη συμμετοχή μου. Νομίζω πως υπάρχουν πολλοί συνάδελφοι που μπορούν να αναλάβουν και αυτόν τον ρόλο.
Είμαι υπερήφανος για τα πολιτικά στελέχη της Περιφέρειας που και πείρα διαθέτουν και ικανότητες, και βεβαίως μπορούν στις παρούσες και βεβαίως στις μελλοντικές συνθήκες να αντεπεξέλθουν νικηφόρα στις μάχες που πρέπει να δοθούν. Εξάλλου προσωπικά θα είμαι πάντα δίπλα τους και στη διάθεσή τους να βοηθήσω όποτε κι αν με χρειαστούν.
• Θα μπορούσε να αποδώσει κανείς την απόφασή σας να αποχωρήσετε από την Περιφέρεια στην απογοήτευσή σας για το πώς λειτουργεί τελικά ο «Καλλικράτης» στην Αυτοδιοίκηση;
Θέλω να είμαι σαφής σε κάτι ώστε να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις. Το γράμμα και το πνεύμα της διοικητικής μεταρρύθμισης, όπως περιγράφεται στον ιδρυτικό νόμο του «Καλλικράτη», παρά τις όποιες αδυναμίες και επιμέρους αστοχίες του, παραμένουν επίκαιρες και απαραίτητες για τη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης στη χώρα. Το δράμα του Καλλικράτη, αν μπορώ να το μεταφέρω έτσι γλαφυρά, είναι αυτοί που τον διαχειρίστηκαν και δεν θέλησαν στην πραγματικότητα να τον υιοθετήσουν ποτέ. Ήταν γι’ αυτούς μια τομή που ερχόταν να αμφισβητήσει και να καταργήσει κεκτημένα ενός απαρχαιωμένου πολιτικού συστήματος και ενός βαθέως κράτους που ήθελε την Αυτοδιοίκηση δεμένη χειροπόδαρα.
Η αντίσταση που προβάλλουν είναι μέχρι και σήμερα σθεναρή, ανακαλύπτοντας επιπλέον σαν άλλοθι την κρίση προκειμένου να απαξιώσουν τους περιφερειακούς θεσμούς. Για να απαντήσω στο ερώτημά σας, δεν αποχωρώ από την Περιφέρεια επειδή θεωρώ ότι ο αγώνας που δίνουμε για την αυτοτέλεια και τη χειραφέτηση της Αυτοδιοίκησης είναι μάταιος. Αυτόν τον αγώνα θα τον δίνω κάθε ώρα και ημέρα στους επόμενους είκοσι μήνες που διαρκεί ακόμα η θητεία μας, και πιστεύω ακράδαντα ότι η προσπάθεια δεν θα σταματήσει ούτε στο μέλλον μέχρι να κατακτήσει ο θεσμός το ρόλο που του αξίζει.
• Δέκα χρόνια εκλεγμένος νομάρχης και περιφερειάρχης. Παρακολουθείτε προφανώς τη συζήτηση για το αν ο Μαχαιρίδης κλείνει οριστικά ένα μεγάλο κύκλο, ή αν θα ανοίξει έναν άλλο… Πόσο έτοιμος είστε στο να απαντήσετε κατηγορηματικά τι από τα δύο θα συμβεί;
Παρακολουθώ τη συζήτηση και υποχρεώνομαι πολλές φορές να συμμετάσχω σε αυτήν προκειμένου να δώσω απαντήσεις που μου ζητούνται πάνω σε σενάρια και υποθέσεις. Αυτό που με ενοχλεί σαν άνθρωπο και σαν πολιτικό είναι ότι δεν αρκεί να πω μια και δυο φορές ότι, για παράδειγμα, η Ρόδος έχει δήμαρχο τον φίλο μου τον Στάθη τον Κουσουρνά, που μόλις προ ημερών επανέλαβε την πρόθεσή του να είναι και πάλι υποψήφιος.
Είναι η παραφιλολογία που με ενοχλεί και το να γεννοβολούν διάφοροι σκοπιμότητες πίσω από αποφάσεις μας που αφορούν τον τόπο, την εικόνα του και την προοπτική του. «Γιατί ο Μαχαιρίδης πληρώνει για να αναστηλωθεί το Εθνικό Θέατρο και το κεντρικό κτήριο του παλαιού Νοσοκομείου; Γιατί εξασφαλίζει πόρους για το θαλασσινό μέτωπο, για τα Κρητικά, για το Παλαί των ολυμπιακών αγωνισμάτων; Τι κρύβεται πίσω από τις αποφάσεις του αυτές;».
Πώς να εξηγήσεις στον καχύποπτο ότι όλα αυτά σημαίνουν έγνοια για τον τόπο σου που τόσο πολύ σε τίμησε. Ότι πέτυχες με την ορθολογική διαχείριση του δημόσιου χρήματος, να έχεις εξασφαλίσει στο Νομαρχιακό Πρόγραμμα της Δωδεκανήσου πόρους που μπορείς να διαθέσεις για τη Ρόδο και για τα άλλα νησιά του νομού μας. Αυτό θα συνεχίσω να κάνω μέχρι την τελευταία ώρα που θα είμαι στη θέση του Περιφερειάρχη και σε αυτό είμαι κατηγορηματικός, όπως μου ζητήσατε να είμαι.
• Οι επικριτές σας, όπως φαντάζομαι θα διαπιστώνετε κι εσείς από τις δημόσιες τοποθετήσεις τους, δεν μένουν μόνο στα όποια σχέδιά σας, αλλά και στο ό,τι εκπροσωπείτε ένα «σύστημα» και ένα «κατεστημένο» που θέλει να παραμείνει, πάση θυσία, στα πράγματα. Πώς απαντάτε σε αυτήν την κριτική;
Και προχωρούν ακόμα περισσότερο όταν μιλούν και για «μοιρασιές» θώκων που ζυμώνονται στους κόλπους αυτού του «συστήματος». Πρόκειται για τα ίδια πρόσωπα, μετρημένα στα δάκτυλα και τους ξέρω καλά. Τρεις αλλεπάλληλες αναμετρήσεις προσπάθησαν αλλά δυστυχώς γι’ αυτούς δεν τα κατάφεραν. Πάντα τους διέφευγε κάτι ουσιώδες και βασικό: ότι τα συστήματα είναι κατασκευάσματα κύκλων που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τους απλούς πολίτες, οι οποίοι είναι οι μόνοι που σε μετρούν και σε αξιολογούν, αυτοί είναι οι εντολείς σου με τη ψήφο τους, αυτών και μόνο εντολοδόχων είσαι.
Δεν ήμουν ποτέ το αγαπημένο παιδί ούτε προστατευόμενος «συστημάτων», που είναι βεβαίως υπαρκτά. Απέναντί μου τα είχα, όχι στο πλευρό μου. ¶λλοι διαπλέκονται με αυτά, αναζητούν την προστασία τους και φιλοδοξούν να εγκαταστήσουν τα δικά τους συστήματα, που πολύ φοβάμαι θα είναι σκοτεινά και αποξενωμένα από τον κόσμο. Κανένα όμως σύστημα, κύριε Αθανασίου, δεν μπορεί να σε εξωραΐσει αν δεν έχεις αφήσει πίσω σου χειροπιαστά δείγματα γραφής, αποτυπώματα και ίχνη, σαν ενεργός πολίτης και πολιτικός. Είναι μικρός ο τόπος και γνωριζόμαστε όλοι.
Ό,τι λοιπόν κι αν πουν, όπως κι αν θελήσουν να ερμηνεύσουν την παρουσία μου στα κοινά, θα χρειαστεί κάποια στιγμή να συγκρίνουμε αυτά τα ίχνη που αφήνει ο καθένας στον τόπο του. Τι έκανε ο Μαχαιρίδης και τι αυτοί. Προσωπικά θα μείνω με την ικανοποίηση των εκατοντάδων έργων στη Ρόδο, στα χίλια και πλέον έργα σε όλα τα νησιά μας, και με το αποτύπωμα που αφήσαμε σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας, ακόμα και στη Νήμο, στη Στρογγύλη, στη Ρω, στα Λέβιθα, στην Κίναρο.
Απλώσαμε τα χέρια μας πάνω από τη Ρόδο και όλα τα νησιά μας, και νομίζω ότι προσφέρουμε καθημερινά όσα μπορούμε και υποχρεούμαστε να δώσουμε στους συμπολίτες μας.
• Με τη νέα χρονιά, με ποιες προκλήσεις θα αναμετρηθείτε, ποιες προτεραιότητες έχετε θέσει, και εν όψει της νέας προγραμματικής περιόδου;
Δίνουμε έμφαση στη βελτίωση άσκησης της διοίκησης με κανόνες και με την πίστη ότι η αυτοδιοίκηση μπορεί να αποτελέσει την κινητήρια δύναμη για τις οικονομίες των νησιών μας. Μπορεί, κάτω από προϋποθέσεις να γίνει επιταχυντής της οικονομικής ανάκαμψης. Η ανάπτυξη δε κοινής δράσης μεταξύ των δύο επιπέδων αυτοδιοίκησης, πρέπει να είναι ευπρόσδεκτη και αυτό γιατί είναι καθοριστικής σημασίας ο ρόλος των τοπικών αρχών και οι συνεργασίες ειδικά στην περιφέρειά μας που στο επίκεντρο των δράσεων και των ενεργειών είναι το κάθε νησί.
Πρέπει να υιοθετήσουμε την αρχή «σκέψου πρώτα σε μικρή κλίμακα» που σημαίνει τοπική δράση με δημιουργία τοπικών οικονομικών συνθηκών γιατί η οικονομική ευημερία και δραστηριότητα αρχίζουν πάντα σε τοπικό επίπεδο. Βεβαίως σε περιφερειακό επίπεδο μπορούν να δημιουργηθούν τα πλαίσια, όμως καθοριστικής σημασίας ρόλο διαδραματίζουν οι δραστηριότητες σε τοπικό επίπεδο, π.χ. η καινοτομία που μπορεί να γεννηθεί σε τοπικό επίπεδο χρειάζεται την υποστήριξη και των τοπικών αρχών κυρίως στην πιλοτική εφαρμογή της.
Το 2013 θα είναι χρονιά της ηλεκτρονικής περιφέρειας με ψηφιοποίηση όλων των υπηρεσιών, με την ανάπτυξη πλήρως ολοκληρωμένων δικτύων. Τα ψηφιακά δίκτυα και η αποτελεσματική χρήση των εργαλείων της πληροφορικής στον κατακερματισμένο γεωγραφικό μας χώρο, είναι απαραίτητα για την εξυπηρέτηση των πολιτών, των επιχειρήσεων αλλά και των επισκεπτών. Μπορούν δε να αποτελέσουν τη σπονδυλική στήλη της οικονομίας μας, και οι πολίτες και οι επιχειρήσεις θα ωφεληθούν μιας και ο ψηφιακός τομέας σήμερα αποτελεί κύρια κινητήρια δύναμη για την παραγωγικότητα καθώς και τη δημιουργικότητα.
Προτεραιότητα επίσης οι εμβληματικές πρωτοβουλίες που προβλέπονται για την επόμενη προγραμματική περίοδο στα πλαίσια της στρατηγικής Ευρώπη 2020, δίνουν δε έμφαση σε σχέδια που προωθούν κοινωνικές καινοτομίες που έχουν μέγιστο αντίκτυπο στην κοινωνία. Ειδικά για την περιφέρειά μας (που ανήκει στις «ανεπτυγμένες περιφέρειες») μετατοπίζεται ο προσανατολισμός από την κατασκευή υποδομών στους κοινωνικούς στόχους, την καινοτομία, τις τεχνολογίες, στην καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού και των διακρίσεων, την προώθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης και πρόνοιας, την αλληλεγγύη των γενεών κ.λ.π.
Να γιατί πρέπει να σχεδιάσουμε από τώρα για την επόμενη προγραμματική περίοδο. Στις παρούσες οικονομικές συνθήκες πρέπει ένα μεγάλο βάρος της δραστηριότητάς μας να επικεντρωθεί στην κοινωνική οικονομία και την οικονομία της αλληλεγγύης προκειμένου να διατηρήσουμε τον κοινωνικό ιστό στα νησιά μας, ούτως ή άλλως θεωρούσαμε την περιφέρεια ότι πρέπει να τυγχάνει διαφοροποιημένης αντιμετώπισης σαν ειδική περιοχή (48 κατοικημένα νησιά) που πλήττεται από σοβαρά και μόνιμα φυσικά, γεωγραφικά ή δημογραφικά μειονεκτήματα.
Τέλος, αυστηρή προσήλωση στο στόχο για απασχόληση. Στα πλαίσια αυτά θα πρέπει να ληφθεί υπόψη το τεράστιο εργατικό δυναμικό στα μεγάλα νησιά που λόγω της κρίσης ακόμα και ολόκληροι τομείς (ο κλάδος των κατασκευών) διέρχεται σοβαρή κρίση «πλεονάζουσας ικανότητας». Ένα εργατικό δυναμικό που πρέπει μέσω ευέλικτων μηχανισμών κατάρτισης να έχει τη δυνατότητα προσαρμογής στις νέες οικονομικές μεταβολές και τις τοπικές ανάγκες της αγοράς εργασίας.
Πρέπει να εξευρεθούν τρόποι να αντιμετωπιστούν οι απρόβλεπτες καταστάσεις της κρίσης σε συγκεκριμένους τομείς (όπως των κατασκευών) πριν αποβούν δραματικές για τον οικονομικό ιστό του κάθε νησιού. Για το σκοπό αυτό θα πρέπει, σε τοπικό επίπεδο κυρίως, στα νησιά που αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προβλήματα να γίνει καταγραφή του «αποθέματος εργατικού δυναμικού» προκειμένου να υπάρξουν και οι αντίστοιχες κινήσεις, ενέργειες και δράσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
