Ασκηση ποινικής δίωξης για ενδοοικογενειακή βία

Ποινική δίωξη για εξακολουθητική ενδοοικογενειακή βία, η οποία συνίσταται σε  μεθοδευμένη πρόκληση έντονου πόνου σε ανήλικο αγόρι, άσκησε ο Εισαγγελέας Πλημμελειοδικών Ρόδου κ. Κ. Μπούτσικος σε βάρος μιας 26χρονης Ρουμάνας, με ψυχολογικά προβλήματα.
Η 26χρονη, μητέρα δύο παιδιών, ενός 5χρονου αγοριού και ενός κοριτσιού ηλικίας 2,5 ετών συζεί σε υπόγεια κατοικία στο Κορακόνερο με έναν Πακιστανό, πατέρα του δεύτερου παιδιού της. Πατέρας του πρώτου παιδιού, θύματος κακοποίησης, φέρεται να είναι ένας άλλος Πακιστανός.
Αστυνομικοί του ΑΤ Ρόδου ενημερώθηκαν από περιοίκους ότι η 26χρονη χτυπά βάναυσα, με ιδιαίτερη βιαιότητα το πεντάχρονο αγόρι. Πραγματοποιήθηκε επιχείρηση και διαπιστώθηκε μετά τη διενέργεια και ιατροδικαστικής έρευνας ότι το αγόρι έφερε πράγματι μώλωπες στο σώμα, στο δεξί μάγουλο και στο φρύδι.
Από την ίδια έρευνα προέκυψε ότι το ανήλικο κορίτσι δεν έφερε τραύματα.
Η μητέρα που έχει νοσηλευτεί σε ψυχιατρική κλινική ομολόγησε ότι χτύπησε το παιδί και ισχυρίστηκε ότι το έπραξε για να το συνετίσει διότι έφευγε από το σπίτι και κρυβόταν.
Ο Εισαγγελέας Πλημμελειοδικών Ρόδου την παρέπεμψε στον τακτικό Ανακριτή με κατηγορία που τιμωρείται με 10ετή κάθειρξη, τουλάχιστον.
Ταυτόχρονα έχει ήδη κινηθεί η διαδικασία για τη διενέργεια κοινωνικής έρευνας προκειμένου να διαπιστωθεί εάν απαιτείται να της αφαιρεθεί η επιμέλεια των δύο παιδιών.
Το φαινόμενο της κακοποίησης και παραμέλησης παιδιών είναι άμεσα συνδεδεμένο με πολιτισμικούς και κοινωνικούς παράγοντες, και φυσικά εξαρτάται από τα πρότυπα τα οποία η κοινωνία επιβάλλει στους γονείς σχετικά με τους τρόπους ανατροφής, πειθαρχίας και συμπεριφοράς των παιδιών.
Η πραγματική συχνότητα του φαινομένου της κακοποίησης-παραμέλησης των παιδιών είναι άγνωστη, δεδομένου ότι πρόκειται για μια «οικογενειακή υπόθεση», που συχνά καταλήγει σε μια «κλειστή κοινοτική υπόθεση».
Είναι γνωστό ότι η κακοποίηση συμβαίνει περισσότερο στη βρεφονηπιακή ηλικία. Ουσιαστικό, για την ψυχική υγεία είναι να έχει το βρέφος και το νήπιο την εμπειρία μιας ζεστής, στενής και συνεχούς σχέσης με τη μητέρα του. Η έλλειψη αυτής της σχέσης δημιουργεί μητρική αποστέρηση. Έτσι, βρέφη και νήπια των οποίων οι μητέρες δεν είναι ευαίσθητες στις ανάγκες τους, διαφέρουν στη συμπεριφορά τους από παιδιά της ίδιας ηλικίας. Τα παιδιά αυτά είναι αμφιθυμικά στη σχέση με τη μητέρα τους, μερικά από αυτά δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη μητέρα τους σαν ασφαλή βάση για να εξερευνήσουν το περιβάλλον τους και άλλα ασχολούνται με δραστηριότητες μόνα τους, χωρίς να επιζητούν τη συναλλαγή με τη μητέρα.
Τα ψυχιατρικά και ψυχοπαθολογικά χαρακτηριστικά των γονέων που κακοποιούν τα παιδιά τους έχουν εκτενώς μελετηθεί. Οι περισσότεροι έχουν ένα ευρύ φάσμα ψυχοπαθολογίας, με συνηθέστερη κλινική εικόνα τη διαταραχή της προσωπικότητας.
Μερικοί από τους γονείς έχουν χαμηλή νοημοσύνη και προέρχονται από τις χαμηλότερες κοινωνικο-οικονομικές τάξεις. Σ’ αυτά τα ευρήματα πρέπει να προστεθούν ανωριμότητα, παρορμητικότητα, μεγάλη ανάγκη για εξάρτηση και έντονα διαταραγμένες διαπροσωπικές σχέσεις.
Τα παιδιά που κακοποιούνται ή και παραμελούνται παρουσιάζουν έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις. Κλαίνε πολύ εύκολα, είναι πολύ απαιτητικά και εμφανίζουν υπερκινητικότητα. Ο όρος «παγωμένο βλέμμα» περιγράφει τη χαρακτηριστική έκφραση που έχουν. Στη σχέση τους με τρίτους είναι πολύ επιφυλακτικά στη σωματική επαφή και γενικά καχύποπτα. Φαίνεται επίσης ότι έχουν μια ετοιμότητα να αντιδρούν σε σημάδια κινδύνου ή έντασης από το περιβάλλον.