Ο βουλευτής Δωδ/σου της Ν.Δ. κ. Βασ. Υψηλάντης προέβη χθες στην ακόλουθη δήλωση:
Ο θεσμικός ρόλος του βουλευτή είναι, μεταξύ των άλλων, να συνδράμει στην επίλυση προβλημάτων των πολιτών και των φορέων, συνήθως κατόπιν ενημέρωσης από τους ενδιαφερόμενους.
Προς το σκοπό αυτό, από τον Οκτώβριο 2012, ανταποκρίθηκα στη στήριξη αιτημάτων, των Δήμων της Δωδεκανήσου, με αίσιο αποτέλεσμα σε πολλά από αυτά. Όπως για παράδειγμα η εξαίρεση, από το μνημόνιο, της απαγόρευσης προσλήψεων υπαλλήλων στους μικρούς νησιωτικούς δήμους, η στήριξη των κοινωνικών δομών των δήμων μας κ.ά.
Για την επιτυχή έκβαση των προσπαθειών αυτών υπήρξαν πολλές συναντήσεις των αρμοδίων υπουργών και υπηρεσιακών παραγόντων με τους Δημάρχους των νησιών μας και βέβαια με τον Δήμαρχο Ρόδου για θέματα του Δήμου μας αλλά και προκειμένου να υπάρξουν λύσεις, στo επιτακτικό αίτημα της κοινωνίας μας (1.) για ευνοϊκή ρύθμιση των βεβαιωμένων οφειλών ΔΗ.ΦΟ.ΔΩ, οι οποίες μάλιστα επιβαρύνονται με υπερβολικές και άδικες προσαυξήσεις και (2.) εισαγωγή βελτιωτικών προβλέψεων σχετικά με τη λειτουργία του τοπικού αυτού φόρου προς όφελος των πολιτών. Λυπάμαι, αν οι ενέργειές μου αυτές ενόχλησαν τον Πρόεδρο του Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου, και απορώ με την αξίωσή του να ζητώ την έγκρισή του για το πώς θα ασκώ τα βουλευτικά μου καθήκοντα. Η θεσμική λειτουργία και η προώθηση του κοινού συμφέροντος δεν συνάδει με μικροπολιτικές επιδιώξεις ή άλλου τύπου αντιπαροχές. Στην εποχή της εθνικής προσπάθειας για την στήριξη και ανάταξη της Οικονομίας μας δεν χωρούν αντιλήψεις παλαιάς κοπής! Επιθυμώ επίσης να του υπενθυμίσω ότι, εδώ και ημέρες, μετά τα παράπονα που μου είχε διατυπώσει , σε κατ’ ιδίαν συζήτηση, για το ίδιο θέμα, του ζήτησα να μου αποστείλει εγγράφως τις προτάσεις του Επιμελητηρίου. Αντ’ αυτού επέλεξε μιαν άγονη δημόσια αντιπαράθεση.
Οι δικές μου ενέργειες έχουν να κάνουν αποκλειστικά και μόνον με τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα των πολιτών της Δωδεκανήσου και κανενός άλλου, που είτε εκούσια είτε ακούσια επιδιώκει προβολή εξ’ αντανακλάσεως. Για να πετύχουμε τους τοπικούς και εθνικούς μας στόχους οφείλουμε να πορευόμαστε μαζί, στο πλαίσιο των θεσμικών κανόνων και όχι στο περιθώριο των επικοινωνιακών εντυπώσεων. Το δάσος είναι η εικόνα. Όχι το δάκτυλο.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΑΠΠΟΥ
Ο κ. Γ. Πάππου, προέβη χθες στις ακόλουθες δηλώσεις:
Με το σημερινό Δελτίο Τύπου που εξέδωσε ο Βουλευτής Δωδεκανήσου κ. Βασίλης Υψηλάντης, απέδειξε στην πράξη τη λειτουργία στη λογική των μικροπολιτικών επιδιώξεων και της πολιτικής αντιπαροχής.
Προφασίζεται την έλλειψη ενημέρωσης, παρά το γεγονός ότι κατά την προεκλογική του επίσκεψη στο Επιμελητήριο Δωδεκανήσου, και παρουσία και άλλων μελών της Διοίκησης του Επιμελητηρίου, ενημερώθηκε για τις θέσεις μας επί του ζητήματος και δήλωσε πως και ο ίδιος είναι αντίθετος με τον Δημοτικό Φόρο Δωδεκανήσου με την μορφή που σήμερα έχει.
Διαψεύδεται από τον ίδιο τον Δήμαρχο Ρόδου, που σήμερα απέστειλε στο Επιμελητήριο Δωδεκανήσου την πρόταση που κατατέθηκε στο Υπουργείο Εσωτερικών.
Από την απλή ανάγνωση της πρότασης, που προωθήθηκε και με την δική του συμβολή, αποδεικνύεται πως αυτό που ουσιαστικά ζητείται είναι η εκ νέου θέσπιση του Δημοτικού Φόρου Δωδεκανήσου με τη σημερινή μορφή του, αφού οι τεχνικές αλλαγές που προτείνονται δεν επηρεάζουν καθόλου την μορφή του φόρου.
Επί της ουσίας, ο κ. Υψηλάντης οφείλει να εξηγήσει πώς τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα των πολιτών της Δωδεκανήσου, τα οποία σήμερα υποτίθεται ότι υπηρετεί, εξυπηρετούνται από ένα νομοθέτημα για το οποίο ο ίδιος έχει συντάξει γνωμοδότηση με αποδέκτη το Επιμελητήριο Δωδεκανήσου, στην οποία αναφέρει ότι ο συγκεκριμένος φόρος παραβιάζει βασικές αρχές του Ελληνικού Συντάγματος.
Στους απαράδεκτους χαρακτηρισμούς που περιέχει η ανακοίνωσή του, η απάντηση δίνεται από τον επίλογο που ο ίδιος επέλεξε ως κλείσιμο στην εν λόγω γνωμοδότησή του:
« … η τοπική αυτοδιοίκηση θεωρείται σαν ατομικό δικαίωμα της κοινωνίας και καθημερινό βίωμα της ελευθερίας. Η προστασία της και η ανάπτυξή της είναι φροντίδα κάθε συνειδητού πολίτη. Σε καμία περίπτωση όμως σε θέματα φορολογίας των πολιτών δεν πρέπει να υπάρχει, από το φορολογικό νομοθέτη, παραμόρφωση της φορολογικής δικαιοσύνης η οποία πρέπει να συνεκτιμά και τις σκοπιμότητες για την πραγματική οικονομική ανάπτυξη μίας περιοχής».
Τελικά, τι πιστεύει, σήμερα, επί του θέματος ο κ. Υψηλάντης;
