• Απορρίφθηκε η αίτηση ακυρώσεως της ανώνυμης εταιρείας κατά της 56/2024 απόφασης του ΔΛΤ Νότιας Δωδεκανήσου που επέβαλε αυστηρούς όρους στην εκ νέου παραχώρηση χρήσης 921,90 τ.μ. στον Λιμένα Ακαντιάς
Η απόφαση Α1939/2025 του Ε’ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, δημοσιευμένη στις 29/10/2025, κλείνει έναν κύκλο τριβών ανάμεσα σε ανώνυμη εταιρεία που δραστηριοποιείται στον Λιμένα Ακαντιάς και το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Νότιας Δωδεκανήσου.
Με την κρίση του ανωτάτου διοικητικού δικαστηρίου απορρίπτεται η αίτηση ακυρώσεως που είχε ασκηθεί κατά της 56/2024 απόφασης του Ταμείου, απόφασης με την οποία εγκρίθηκε μεν εκ νέου παραχώρηση απλής χρήσης τμήματος χερσαίας ζώνης 921,90 τ.μ., πλην όμως με αυστηρούς και ρητούς όρους ως προς τη χρονικότητα και τη μελλοντική δυνατότητα συνέχισης της παραχώρησης.
Την υπόθεση χειρίστηκε για το Λιμενικό Ταμείο ο δικηγόρος κ. Βασίλης Καταβενάκης, ενώ για την εταιρεία παρενέβη ο καθηγητής κ. Πάνος Λαζαράτος.
Το ιστορικό μιας μακράς παραχώρησης στον Λιμένα Ακαντιάς
Η απλή χρήση του επίμαχου τμήματος χερσαίου χώρου στον Λιμένα Ακαντιάς παραχωρείται στην εταιρεία διαδοχικά ήδη από το 2005. Στη μακρά αυτή διαδρομή η εταιρεία ανέπτυξε δραστηριότητες συντήρησης και υποστήριξης σκαφών, με έμφαση σε εργασίες που συνδέονται με τη λειτουργικότητα των λιμενικών εγκαταστάσεων και την ποιότητα των υπηρεσιών του λιμένα. Με την παρέλευση του χρόνου ισχύος της απόφασης παραχώρησης με αριθμό πρωτοκόλλου 122/07.10.2022, η εταιρεία υπέβαλε νέο αίτημα για ανανέωση της παραχώρησης για επιπλέον 3 έτη, επικαλούμενη τη συνέχιση των δραστηριοτήτων της σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις.
Το Λιμενικό Ταμείο απάντησε με την 56/2024 απόφαση, με την οποία ενέκρινε εκ νέου την παραχώρηση αλλά επέβαλε αυστηρούς όρους. Καταρχάς, καθιστούσε πρόδηλη την πρόθεση μη συνέχισης οποιασδήποτε μελλοντικής παραχώρησης του ίδιου χώρου στην εταιρεία, ενώ περιέλαβε όρο κατά τον οποίο η εταιρεία όφειλε εντός ενός μηνός από τη γνωστοποίηση να καταθέσει υπεύθυνη δήλωση αποδοχής του συνόλου των όρων και της απόφασης. Τυχόν μη κατάθεση της δήλωσης τεκμαιρόταν ως μη αποδοχή και οδηγούσε σε αυτοδίκαιη ανάκληση της παραχώρησης, με μεταγενέστερη διαπιστωτική πράξη του διοικητικού συμβουλίου.
Οι ισχυρισμοί της εταιρείας για νομιμότητα, αναλογικότητα και δικαστική προστασία
Με την αίτηση ακυρώσεως η εταιρεία προέβαλε ότι παραβιάζονται η αρχή της νομιμότητας, η αρχή της αναλογικότητας και η ειδικότερη αρχή της ουσιώδους συνάφειας. Επικαλέστηκε παραβίαση του άρθρου 20 παρ. 1 του Συντάγματος και του δικαιώματος δικαστικής προστασίας, καθώς και του δικαιώματος προηγούμενης ακρόασης. Κατά την επιχειρηματολογία της, οι όροι της παραχώρησης ήταν υπέρμετρα επαχθείς και στερούσαν στην πράξη κάθε προοπτική συνέχισης μιας δραστηριότητας που, κατά τον ισχυρισμό της, είναι κρίσιμη για τον λιμένα και την τοπική οικονομία.
Η θέση του Λιμενικού Ταμείου και το πλαίσιο σχεδιασμού για τον Ακαντιά
Το Λιμενικό Ταμείο αντέτεινε ότι από το 2007 έχει χαράξει πολιτική για την εκπόνηση master plan του Λιμένα Ακαντιάς, ώστε να λειτουργήσει ως κύριος λιμένας της Ρόδου με υποδομές που να ανταποκρίνονται σε απαιτήσεις ασφάλειας και διαχείρισης, συμπεριλαμβανομένων των πλαισίων SOLAS, ISPS, σχεδίου αποβλήτων και καθεστώτος SCHENGEN. Υπενθύμισε ότι προηγήθηκε απομάκρυνση εταιρείας διανομής τσιμέντου και ότι, όσο προχωρούσαν οι σχεδιασμοί και τα έργα, οι παραχωρήσεις προς την αιτούσα έγιναν συντομότερες και πάντοτε με ρητό όρο υποχρεωτικής απόδοσης του χώρου όταν αυτό απαιτούσε η εξέλιξη των έργων ή οι συνθήκες λειτουργίας του λιμένα.
Στο ίδιο πλαίσιο, εντάχθηκε στη Στρατηγική Βιώσιμης Αστικής Ανάπλασης περιοχής Κόβα το έργο επέκτασης ξύλινου πεζοδρόμου και ποδηλατοδρόμου επί της οδού Αυστραλίας έως το λιμάνι της Ακαντιάς, έργο που ολοκληρώθηκε και παραδόθηκε το 2023. Παράλληλα, εκκίνησε διαδικασία απομάκρυνσης σκαφών ιδιωτών, κατασχεμένων και εγκαταλελειμμένων από τη χερσαία ζώνη, ενώ σε συνεργασία με τον δήμο Ρόδου υλοποιούνται νέα οδικά έργα που αναδιαμορφώνουν την είσοδο προς το λιμάνι. Υπό αυτές τις συνθήκες το Ταμείο έκρινε επιβεβλημένη τη μη συνέχιση της παραχώρησης σε καίριο σημείο της χερσαίας ζώνης.
Η διαδικασία στο Συμβούλιο της Επικρατείας και η έκβαση
Η υπόθεση εισήχθη ενώπιον του Ε’ Τμήματος ως αίτηση ακυρώσεως, εξετάστηκε από πενταμελή σύνθεση και κατέληξε στην απόρριψη των προβαλλόμενων λόγων. Το Δικαστήριο, με την απόφαση Α1939/2025 επικύρωσε την κρίση του Λιμενικού Ταμείου ότι η εκ νέου παραχώρηση μπορούσε να τεθεί υπό αυστηρούς όρους με ρητή προεικόνιση μη περαιτέρω παράτασης, στο μέτρο που τούτο συναρτάται με τον θεσμικό ρόλο του Ταμείου στην οργάνωση και ανάπτυξη της λιμενικής ζώνης και με εξυπηρέτηση σκοπών δημοσίου συμφέροντος.
Κεντρικό σημείο της σύγκρουσης αποτέλεσε το χρονικό περιθώριο προσαρμογής. Η εταιρεία επεσήμανε ότι μόνη η τακτοποίηση και απομάκρυνση εξοπλισμού πάγιας και κινητής υποδομής απαιτεί ορίζοντα τουλάχιστον 3 ετών, αλλιώς υφίσταται ισχυρή επιχειρηματική διατάραξη με απομειώσεις επενδύσεων. Από την άλλη πλευρά, το Ταμείο τόνισε ότι οι τελευταίες παραχωρήσεις ήταν διάρκειας έως 2 ετών και πάντοτε με όρο πρόωρης απόδοσης του χώρου χωρίς αξίωση αποζημίωσης, στοιχεία που κατά τη θέση του προσέδιδαν στην εταιρεία σαφή γνώση του επικείμενου τερματισμού.
Η ανακοίνωση της Νηρεύς ΑΕ και το αποτύπωμα μιας παράδοσης
Σε δημόσια τοποθέτηση η εταιρεία «Νηρεύς ΑΕ» παρουσίασε την ιστορική της διαδρομή, επισημαίνοντας ότι το καρνάγιο λειτουργεί από το 1946, με εκσυγχρονισμούς ήδη από το 1974 και περαιτέρω αναβάθμιση του μηχανολογικού εξοπλισμού τη δεκαετία του 2010. Ανέφερε ότι υπήρξε μοχλός προσέλκυσης σκαφών με ξένη σημαία και ότι συντηρεί ένα ευρύ δίκτυο συνεργείων και τεχνιτών. Κατά την άποψή της, η διοικητική στάση απέναντι στις παραχωρήσεις οδήγησε στην υποχώρηση της παραδοσιακής ναυπηγικής τέχνης, ενώ οι νεότερες πιέσεις για απομάκρυνση, με επίκληση σχεδίων χωρίς ώριμο master plan, επιβάλλουν κλείσιμο σε χρόνο μη ρεαλιστικό για τη φύση της δραστηριότητας.
