Αθωώθηκε από το Μονομελές Εφετείο Δωδεκανήσου ο δήμαρχος Πάτμου, Ελευθέριος Πέντες του Ιωάννη, για την κατηγορία της εκτέλεσης έργου χωρίς την απαιτούμενη άδεια εντός ιστορικού τόπου.
Η υπόθεση αφορούσε ασφαλτόστρωση που πραγματοποιήθηκε το 2021 στο μονοπάτι Βάγια – Λιγγινού – Λιβάδι Γερανού, εντός της νήσου Πάτμου, η οποία έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικός τόπος με απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού από το 1972 και είναι εγγεγραμμένη στον κατάλογο Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO από το 1999.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο κ. Πέντες, ενεργώντας με την ιδιότητα του δημάρχου Πάτμου, προέβη σε εργασίες χωρίς την έγκριση της αρμόδιας Υπηρεσίας Νεότερων Μνημείων και Τεχνικών Έργων Δωδεκανήσου, παραβιάζοντας την παράγραφο 1α του άρθρου 66 του νόμου 4858/2021. Οι διατάξεις που είχαν επικληθεί περιλάμβαναν και άρθρα του Ποινικού Κώδικα που αφορούν στην τέλεση πράξεων χωρίς άδεια σε περιοχές πολιτιστικού ενδιαφέροντος.
Το δικαστήριο έκρινε ότι δεν στοιχειοθετείται ποινική ευθύνη και απάλλαξε τον κατηγορούμενο από τις αποδιδόμενες πράξεις.
Η απόφαση κλείνει μία υπόθεση που είχε προσελκύσει τοπικό ενδιαφέρον, καθώς αφορούσε παρεμβάσεις σε ζώνη ιδιαίτερης πολιτιστικής προστασίας.
Πολύ κακή η ενημέρωση!!
Ο Λευτέρης αθωώθηκε επειδή η κατηγορία ότι έκανε στον δρόμο αυτό κάποιο έργο ήταν απολύτως ανυπόστατη. Δηλαδή κατηγορήθηκε ότι έκανε ένα έργο που δεν έγινε ποτέ!! Γι αυτό και αθωώθηκε.
Και συμπληρωματικά:
Αυτό το έργο που δεν έγινε ποτέ ( δυστυχώς) ήταν ένα έργο για το οποίο ο Λευτέρης φρόντισε και έλαβε όλες τις απαραίτητες εγκρίσεις από την αρμόδια υπηρεσία ( αρχαιολογία Νεωτέρων). Ένα έργο που – ας τονιστεί εδώ – αντιπροσώπευε παραδειγματικά την θέληση του τότε Δημάρχου Λευτέρη και της παράταξης του να λύνει προβλήματα και να καλυτερεύει τις συνθήκες διαβίωσης των δημοτών και επισκεπτών της Πάτμου.
Όμως οι γνωστοί προστάτες(βλέπε: ΕΛΛΕΤ , Ιππόκαμπος κτλπ) του «περιβάλλοντος»,των αχινών , της πίνας, και εν γένει της καθήλωσης του νησιού στα μεσαιωνικά χρόνια, κατάφεραν και έπεισαν την Νεωτέρων να ανακαλέσει τις εγκρίσεις που είχαν δοθεί για το συγκεκριμένο έργο.
Έτσι η τσιμεντόστρωση για μέρος του χωμάτινου δρόμου πλάτους 6 μέτρων στου Λυγγίνου που είχε αρχικά εγκριθεί δεν κατέστη δυνατόν να υλοποιηθεί.
Δεν ήταν όμως αρκετή η ικανοποίηση των «προστατών» για την …επιτυχία τους να διατηρηθεί ο χωμάτινος δρόμος ώστε να συνεχιστεί το φαινόμενο των ατυχημάτων – ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες.
Θέλησαν και να δοκιμάσουν να …τιμωρήσουν και να εκδικηθούν! τον Λευτέρη επειδή ακριβώς σε όλη την δημαρχιακή του θητεία προέταξε τα συμφέροντα και την προκοπή του νησιού και δεν φίλησε τις κατουρημένες ποδιές εκείνων που θέλουν να κρατήσουν την Πάτμο αλυσοδεμένη στην μιζέρια περασμένων αιώνων.
Έτσι, κατάφεραν το αδιανόητο για μιά σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία και ένα κράτος δικαίου: να κατηγορηθεί ο Λευτέρης ότι έκανε κάτι το οποίο δεν έκανε ποτέ, όπως όλοι γνώριζαν – και καλύτερα από όλους εκείνοι που φρόντισαν να μην μπορέσει να το πράξει!!!
Προφανώς και παρά τον διασυρμό και την ταλαιπωρία να αποδείξεις τα αυτονόητα ο Λευτέρης Πέντες αθωώθηκε πανηγυρικά!