Να ανακηρυχθούν ιστορικές πόλεις

Να κατατεθεί τροπολογία στη Βουλή από τους πέντε βουλευτές του νομού με την οποίαν να ζητείται ο ορισμός της Λίνδου, της Ιαλυσού και της Καμείρου ως ιστορικών πόλεων, απεφάσισε το δημοτικό συμβούλιο Λινδίων, ύστερα από σχετική εισήγηση του δημάρχου κ. Μανώλη Παλλά,. Μάλιστα σχετικό έγγραφο αποφασίστηκε να σταλεί στον Πρωθυπουργό και στον υπουργό Εσωτερικών.
Σχετικά εκδόθηκε χθες από τον Δήμο Λινδίων το ακόλουθο δελτίο τύπου:
Σχετικά με τον ορισμό της ιστορικής πρωτεύουσας του νέου ενιαίου Δήμου Ρόδου το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Λινδίων στη συνεδρίαση του της 28ης Μαΐου 2010, ο Δήμαρχος Μανώλης Παλλάς εισηγήθηκε τα παρακάτω :
«Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή της ιστορίας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στη χώρα μας, κατά την οποία επιχειρείται η διοικητική μεταρρύθμιση με την εφαρμογή του σχεδίου Καλλικράτης, έχει βαρύνουσα σημασία η διατήρηση της ιστορικότητας τόπων που συνέβαλαν στην ιστορική εξέλιξη του νησιού της Ρόδου και εξακολουθούν μέχρι σήμερα να διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο.
Η ιστορική πορεία της Λίνδου
Η ΛΙΝΔΟΣ ήταν μια από τις αρχαιότερες και πιο σημαντικές πόλεις που ίδρυσαν οι Δωριείς όταν αποίκησαν το νησί της Ρόδου στις αρχές της 1ης χιλιετίας π.Χ.. Μαζί με τις πόλεις ΚΑΜΕΙΡΟ, ΙΑΛΥΣΟ , ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟ, ΚΩ ΚΑΙ ΚΝΙΔΟ αποτελούσε την περίφημη ΔΩΡΙΚΗ ΕΞΑΠΟΛΗ, ένα είδος Αμφικτιονίας με στόχο τη διατήρηση των δωρικών δυνάμεων στην περιοχή του νότιου ανατολικού Αιγαίου.
Υπήρξε η πιο ισχυρή πόλη της Ρόδου και η ανάπτυξή της οφειλόταν στη μεγάλη ναυτική και εμπορική της δύναμη. Τα δύο λιμάνια της, καθώς και η απόρθητη Ακρόπολη, ήταν μοναδικά στη Ρόδο.
Ήδη από τον 7ο αι. π.χ. και μονοπωλούσε ένα αρκετά μεγάλος μέρος του εμπορίου και της ναυτιλίας της Μεσογείου. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι Λίνδιοι ήταν οι πρώτοι που συνέταξαν κώδικα ναυτικού δικαίου, που έγινε γνωστός ως Ροδιακός νόμος και αργότερα αποτέλεσε την βάση του Ρωμαϊκού δικαίου, που έθεσε τα θεμέλια στο σύγχρονο ναυτικό δίκαιο.
Η Λίνδος ιδρύει αποικίες ή συμμετέχει σε ίδρυση αποικιών ήδη από τον 7ο αι. π.Χ. σε Ανατολή και Δύση : στους Σόλους και στη Φάσηλι στα μικρασιατικά παράλια, στην Κυρήνη και στη Γέλα της Σικελίας, όπου η πρωϊμότερη συνοικία είχε την ονομασία «Λίνδιοι». Λίνδιοι συμμετείχαν επίσης μαζί με τους άλλους Ροδίους στην ελληνική παροικία και το Ελλήνιον στη Ναύκρατι της Αιγύπτου.
Οι αρχαϊκοί χρόνοι, είναι η περίοδος της μεγάλης ακμής της πόλης, υπό την διακυβέρνηση του κυβερνήτη «τυράννου» ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΥ (6ος αιών. π.Χ.), ενός από τους «επτά σοφούς» της αρχαιότητας. Ως τύραννος ( κυβερνήτης ) της Λίνδου σηματοδότησε το πέρασμα της εξουσίας από τη βασιλεία και το αριστοκρατικό πολίτευμα στη δημοκρατία, αφού στην εποχή του το πολίτευμα της Λίνδου απέκτησε φιλελεύθερες και δημοκρατικές βάσεις. Του αποδίδονται ποιήματα (άσματα και γρίφοι) και πολλές νουθεσίες, όπως «ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ», «ΒΙΑ ΜΗΔΕΝ ΠΡΑΤΤΕΙΝ» ΚΑΙ «ΤΕΚΝΑ ΠΑΙΔΕΥΕΙΝ».
Η ύπαρξη του ιερού της ΛΙΝΔΙΑΣ ΑΘΗΝΑΣ στην Ακρόπολη ανέδειξε την Λίνδο σε μεγάλο θρησκευτικό λατρευτικό κέντρο για τον τότε γνωστό κόσμο και παρέμεινε σαν κέντρο λατρείας μέχρι τους Ελληνιστικούς και Ρωμαϊκούς χρόνους. Το ιερό της Λινδίας Αθηνάς καθιερώνεται όχι μόνο ως παν-ροδιακό κέντρο, αλλά και με ευρύτερη διεθνή ακτινοβολία, που έκτοτε κυριαρχεί στη ζωή της Λίνδου αλλά και ολόκληρης της Ρόδου,.
Η ζωή του ιερού φαίνεται να άρχισε τον 9ο αιώνα π.Χ. με την λατρεία της Αθηνάς. Πολλά αγάλματα στόλιζαν την ακρόπολη, όπως δείχνουν βάσεις που σώθηκαν έως τώρα και άφθονες είναι οι επιγραφές, που μας πληροφορούν για διάφορα ιστορικά γεγονότα και την ιστορική κίνηση του νησιού γενικότερα.
Μεγάλη σημασία για την ιστορία του Ιερού της Λινδίας Αθηνάς έχει μια επιγραφή που βρέθηκε στις ανασκαφές των Δανών αρχαιολόγων (1904), γνωστή με το όνομα «ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΛΙΝΔΟΥ» και βρίσκεται σήμερα στο Μουσείο της Κοπεγχάγης. Είναι μια μαρμάρινη στήλη, «ΛΙΘΟΥ ΛΑΡΤΙΟΥ», που περιέχει:
Α) ένα ψήφισμα για την αναγραφή των δώρων που αφιέρωσαν σε διάφορους καιρούς ηγεμόνες και άλλοι δωρητές, Β) κατάλογο σε δυο στήλες των δωρητών και των δώρων, Γ) τα θαύματα της θεάς γνωστά με το όνομα «επιφανείαι».
Σημαντική ήταν επίσης και η πνευματική συμβολή της Λίνδου στις τέχνες. Το περίφημο χάλκινο έργο του Κολοσσού της Ρόδου φιλοτεχνήθηκε από τον Λίνδιο αρχιτέκτονα ,καλλιτέχνη, Χάρη.
Το 407με 408 π.Χ., η Λίνδος μαζί µε τις άλλες δυο πόλεις, Ιαλυσό και Κάμειρο συµµετείχε στην ίδρυση της Ρόδου, η οποία αποτέλεσε τη σημαντικότερη πόλη και έγινε η πρωτεύουσα του νησιού.
Έκτοτε παρά την άνοδο της Ρόδου, η Λίνδος παρέμεινε σημαντικό κέντρο και στις επόμενες ιστορικές περιόδους των Ελληνιστικών και Ρωμαϊκών χρόνων, της Βυζαντινής περιόδου.
Στους επόμενους αιώνες η ακμή της πόλης συνεχίστηκε από τους Ιππότες του τάγματος του Αγίου Ιωάννη, που γνώριζαν καλά την τέχνη του εμπορίου και της ναυτιλίας.
Όταν τη θέση τους πήραν οι Τούρκοι, επέτρεψαν στους Λινδίους να συνεχίσουν την οργάνωση του εμπορίου.
Σήμερα η Λίνδος με το μνημείο της Ακρόπολης, αλλά και τον παραδοσιακό διατηρητέο οικισμό, δείγμα της Δωδεκανησιακής λαϊκής αρχιτεκτονικής, αποτελεί το δεύτερο κατά σειρά αξιοθέατο το νησιού, μετά την Μεσαιωνική πόλη της Ρόδου. Συγκαταλέγεται στους σημαντικούς πολιτιστικούς και τουριστικούς πόρους της χώρας μας, με παγκόσμια εμβέλεια και μεγάλη τουριστική ανάπτυξη.
Στη συνέχεια ο Δήμαρχος πρότεινε στο Σώμα να κατατεθεί τροπολογία στη Βουλή και από τους πέντε Βουλευτές του Νομού Δωδεκανήσου, με την οποία να ζητείται να ορισθούν :
1. ως Ιστορικές Έδρες του Ενιαίου Δήμου της Ρόδου και οι τρεις αρχαίες πόλεις- κράτη της Ρόδου, Λίνδος, Κάμειρος και Ιαλυσός
2. ή, σε περίπτωση που αποφασισθεί να ορισθεί μόνο μία Ιστορική Έδρα στον Ενιαίο Δήμο της Ρόδου, αυτή να είναι η Λίνδος.
Το Δημοτικό Συμβούλιο, αφού έλαβε υπόψη του την εισήγηση του Δημάρχου και έπειτα από διαλογική συζήτηση, συμφώνησε ομόφωνα, με όλα τα παραπάνω και επί πλέον να σταλεί σχετικό έγγραφο στον Πρωθυπουργό της Ελλάδας, κ. Γεώργιο Παπανδρέου και στον Υπουργό Εσωτερικών, κ. Ραγκούση.