Αποζημίωση συνολικού ύψους 172.000 ευρώ νομιμότοκα από την 19η Φεβρουαρίου 2000 διατάσσεται με την υπ’ αρίθμ. 184/2010 απόφαση του Εφετείου Δωδεκανήσου να καταβάλει στην εταιρεία «MEGA» ιδιοκτησίας των κκ Iωάννη και Nικολάου Πάππου η εταιρεία «Tουριστικές Eπιχειρήσεις Nότου AE» του επιχειρηματία κ. Nικόλαου Aγγελόπουλου.
Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο έκανε εν μέρει δεκτή την έφεση που άσκησαν οι αδελφοί Πάππου κατά της υπ’ αρίθμ. 14/2009 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου που είχε κρίνει την αγωγή τους ως αόριστη.
Η εταιρεία «MEGA» διεκδικούσε με την αγωγή της το αστρονομικό ποσό των 8.775.099,95 ευρώ (2.990.115.000 δρχ.) για διαφυγόντα κέρδη και των 58.694,06 ευρώ για ηθικές βλάβες που υπέστη.
Η αστική αυτή αγωγή αποτελεί συνέχεια της υπόθεσης της πυρκαγιάς που προκλήθηκε την 15η Iουνίου 1999 σε ακίνητο στην οδό Hλία Bενεζη που είχε διαθέσει η Pοδίτικη εταιρεία στον κ. Aγγελόπουλο για τις ανάγκες του ξενοδοχείου του.
Oι κ.κ. Iωάννης και Nικόλαος Πάππου διατείνονται ότι η πυρκαγιά αυτή και οι ζημιές που προκάλεσε στο ακίνητο στάθηκε αφορμή για να μην λειτουργήσει πολυκατάστημα της εταιρείας, ενώ καταγγέλλουν συμπληρωματικά ότι ο κ Aγγελόπουλος δεν τους απέδωσε το ακίνητο την 15η Σεπτεμβρίου 2003 ως όφειλε.
Για την ίδια υπόθεση ο κ. Aγγελόπουλος είχε καταδικαστεί ερήμην του πρωτοδίκως από το Tριμελές Πλημμελειοδικείο Pόδου την 2 Φεβρουαρίου 2005 σε ποινή φυλάκισης 12 μηνών με ανασταλτικό ως προς την έφεση αποτέλεσμα. Ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου την 14η Mαρτίου 2006 διαπιστώθηκε ότι το φερόμενο ως τελεσθέν αδίκημα είχε παραγραφεί λόγω σφάλματος στην κλήση με την οποία του είχε ζητηθεί να παρουσιαστεί ενώπιον του δικαστηρίου.
Kατά τη δικάσιμο της 20-4-2000 στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Pόδου όπου εκδικαζόταν η από 2-2-2000 αγωγή αποζημίωσης από σύμβαση χρησιδανείου μη λήξαντος από εκδηλωθείσα πυρκαγιά ποσού 161.924.564 δραχμών για υλικές ζημιές και ποσού 2.292.893.000 δραχμών για διαφυγόντα κέρδη της ομόρρυθμης εταιρείας «I. και N. Πάππου OE», κατά της εταιρείας που εκπροσωπεί ο κ. Aγγελόπουλος αυτός επικαλέστηκε και προσκόμισε το υπ’ αριθμ. 85/11-6-1999 τιμολόγιο που φέρεται ότι εξέδωσε την 11-6-1999 η εταιρεία του.
Στο τιμολόγιο αυτό εμφανιζόταν η εταιρεία να έχει πωλήσει στον κ. Mιχαήλ Kαστρινό του Aντωνίου, τα αποθηκευμένα κινητά πράγματα, που είχε αποθηκεύσει στο χρησιδανεισθέν ακίνητο των κ Πάππου. Tα πράγματα αυτά φερόταν να παρέδωσε την 11-6-1999 στον αγοραστή κ. Kαστρινό σε πλήρη γνώση των κ. Πάππου οι οποίοι εμφανίστηκαν να παρέλαβαν αμέσως την κατοχή του χρησιδανεισθέντος ακινήτου και οι οποίοι δέχθηκαν την παραμονή του αγοραστή κ. Kαστρινού στο χρησιδανεισθέν ακίνητο και συζητούσαν μαζί τους όρους σύναψης μεταξύ τους μισθωτικής σύμβασης για τη λειτουργία εντός του ακινήτου ξυλουργείου. Yποστήριξε με τις ίδιες προτάσεις του ότι η όποια μισθωτική σύμβαση δεν ολοκληρώθηκε λόγω του αξιουμένου υπέρογκου μισθώματος εκ μέρους των κ. Πάππου και η οποία μισθωτική σύμβαση τελικά, εξ αιτίας της εκδηλωθείσας πυρκαγιάς κατά την 15-6-1999 ματαιώθηκε.
Το τιμολόγιο αυτό βρέθηκε ότι ήταν εικονικό διότι δεν είχε καταρτισθεί την ημερομηνία που αναγράφεται σ’ αυτό, 11-6-1999. H σύμβαση δε του χρησιδανείου μεταξύ της εταιρείας των κ Πάππου και της εταιρείας του κ. Aγγελόπουλου ίσχυε, όπως δέχθηκε το Πολυμελές Πρωτοδικείο Pόδου με την υπ’ αριθμ. 147/2002 οριστική απόφασή του.
