Διοικητικό φρένο στα σχέδια τροποποίησης του Κανονισμού Κυκλοφορίας στη Μεσαιωνική Πόλη Ρόδου

Στον αέρα μένουν οι προσπάθειες 23 πολιτών της Μεσαιωνικής Πόλης Ρόδου να μπλοκάρουν τις αλλαγές στον Κανονισμό Ελέγχου Κυκλοφορίας, αφού η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αιγαίου απέρριψε την προσφυγή τους με νομικό σκεπτικό που εγείρει ερωτήματα για τις διαδικασίες του ίδιου του Δήμου.
Η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ρόδου (αρ. 140/2025) που επιχείρησε να αλλάξει τους όρους στάθμευσης, πεζοδρομήσεων και ρύθμισης κυκλοφορίας, κρίθηκε «ανυπόστατη». Όχι επειδή ήταν παράνομη καθαυτή, αλλά επειδή δεν είχε ολοκληρωθεί δεν είχε πάρει την υποχρεωτική έγκριση της Γραμματέως της Αποκεντρωμένης Διοίκησης.
Η Γραμματέας κ. Μαριάννα Νικολαΐδου, βασιζόμενη σε σωρεία νομοθετικών διατάξεων (ν. 3852/2010, ν. 4555/2018, Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας κ.ά.), ξεκαθαρίζει: κυκλοφοριακές ρυθμίσεις χωρίς την τελική κρατική έγκριση δεν αποκτούν εκτελεστό χαρακτήρα. Δεν μπορούν ούτε να εφαρμοστούν, ούτε να ακυρωθούν γιατί στα μάτια του νόμου δεν υπάρχουν.
Έτσι, η προσφυγή των κατοίκων απορρίφθηκε ως «απαράδεκτη», διότι στρεφόταν κατά απόφασης που δεν είχε τεθεί ακόμα σε ισχύ. Με άλλα λόγια, οι κάτοικοι αντέδρασαν σε κάτι που ήταν ακόμα… σχέδιο.
Το σκεπτικό στηρίχθηκε στους τρεις βασικούς άξονες του διοικητικού ελέγχου:
1. Η φύση της πράξης: Για να είναι προσβλητή, μια απόφαση πρέπει να είναι «εκτελεστή». Δηλαδή να έχει έννομα αποτελέσματα — κάτι που η συγκεκριμένη δεν είχε.
2. Η τήρηση της προθεσμίας: Παρότι οι προσφεύγοντες κινήθηκαν εντός των 15 ημερών, αυτό δεν αρκούσε.
3. Το εννομο συμφέρον: Παρότι υπήρχε, ακυρώνεται από το νομικό κενό που άφησε η μη έγκριση της απόφασης από την Αποκεντρωμένη.
Η κανονιστική απόφαση που προσπάθησε να περάσει ο Δήμος Ρόδου αφορούσε τρεις κρίσιμους τομείς:
• Χαρακτηρισμό πεζοδρόμων (Άρθρο 4)
• Καθορισμό χώρων στάθμευσης για μόνιμους κατοίκους (Άρθρο 14)
• Κυκλοφορία και στάθμευση δικύκλων και ποδηλάτων, καθώς και εξυπηρέτηση ΑμεΑ (Άρθρο 18)
Το σκεπτικό των κατοίκων, όπως εκφράστηκε μέσω της προσφυγής 23 προσώπων, ήταν πως οι ρυθμίσεις αυτές αλλοιώνουν τον χαρακτήρα και την καθημερινότητα της ιστορικής περιοχής, δημιουργώντας συνθήκες αποκλεισμού για τους ντόπιους.
Παρότι η προσφυγή κρίθηκε απαράδεκτη, οι κάτοικοι έχουν δικαίωμα να απευθυνθούν στην Ειδική Επιτροπή του άρθρου 152 του ν. 3463/2006, εντός ενός μηνός. Εκεί θα κριθεί όχι η πράξη αυτή καθαυτή, αλλά ενδεχομένως η συμπεριφορά του Δήμου και οι παραλείψεις της διαδικασίας.