Με απόφαση, που εξέδωσε χθες το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ρόδου, έγινε εν μέρει δεκτή η αγωγή που άσκησε εις βάρος ενός κατοίκου Αθηνών και μιας εταιρείας που εδρεύει στο Ηνωμένο Βασίλειο, ροδίτικη ομόρρυθμη ξενοδοχειακή εταιρεία και οι δύο εταίροι της, θύματα μιας απίθανης σε σύλληψη και εκτέλεση απάτης.
Οι εναγόμενοι πείστηκαν ειδικότερα να συνάψουν συμφωνίες για την μετατροπή του ξενοδοχείου τους σε οίκο ευγηρίας.
Το ιστορικό της υπόθεσης φέρεται να έχει ως εξής:
Από τον Αύγουστο του έτους 2011, ενώ ήταν σε λειτουργία το ξενοδοχείο και μάλιστα με συμβόλαια με τουριστικά πρακτορεία, που παρείχαν υπηρεσίες «all inclusive», τους επισκέφθηκε εκπρόσωπος της εταιρείας με ένα γνωστό τους και τους πρότειναν να μετατρέψουν το ξενοδοχείο τους σε οίκο ευγηρίας ανάλογο ενός που λειτουργούσε στην Καλιφόρνια, των ΗΠΑ και απέδιδε μεγάλα κέρδη.
Φέρονται να τους παρέδωσαν μια μελέτη, με τίτλο «PROJECT SENIOR HOME Εισαγωγή στην Δημιουργία Πολυτελών Γηροκομείων», το οποίο περιείχε οικονομοτεχνικές μελέτες για αξιοποίηση κτηρίων στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Η μελέτη απεικόνιζε ξενοδοχεία στο Monroe ΗΠΑ, SaddieBrooke Ranch στην Αριζόνα, στο Redmond Ridge στις ΗΠΑ, κ.α.. Προϋπόθεση για να πραγματοποιήσει η εταιρεία του εναγόμενου τα σχέδια για την μετατροπή του ξενοδοχείου σε οίκο ευγηρίας, ήταν η υπογραφή συμφωνητικού και η προκαταβολή χρηματικών ποσών.
Την 30η Δεκεμβρίου 2011 συνήφθη πράγματι ιδιωτικό συμφωνητικό ανάθεσης έργου με αντικείμενο τις συμβουλευτικές υπηρεσίες για το προκαταρκτικό πακέτο αξιοποίησης για τη δημιουργία πολυτελούς γηροκομείου και την υποστήριξη του έργου με τους όρους και τις προϋποθέσεις, που περιγράφονται στο συμφωνητικό.
Την ίδια μέρα κατέβαλαν στην εκπρόσωπο της εταιρείας το ποσό των 2.000 ευρώ σε μετρητά.
Στο συμφωνητικό προβλέπονταν τρία στάδια. Το πρώτο στάδιο αφορούσε στην προκαταρκτική αρχιτεκτονική προμελέτη, που έδινε λύσεις στις ανάγκες των χρηστών του κτιριακού συγκροτήματος και ανάλογα με τη χρήση του αναδείκνυε την καταλληλότερη αρχική λύση. Το δεύτερο στάδιο αφορούσε στην προμελέτη ψηφιακής παρουσίασης του έργου, βασισμένη στην προκαταρκτική αρχιτεκτονική προμελέτη. Το τρίτο στάδιο αφορούσε στην αρχική προσέγγιση οργανισμών, πιστωτικών ιδρυμάτων και Funds, με σκοπό την εξεύρεση χρηματοδότησης για την πώληση ή ενοικίαση του έργου.
Ορίστηκε χρονοδιάγραμμα των τριών περιγραφόμενων σταδίων, και συγκεκριμένα το πρώτο στάδιο σε 40 ημέρες, το δεύτερο στάδιο σε 20 ημέρες και το τρίτο σε 50 ημέρες.
Συμφωνήθηκε η καταβολή ποσού 2.000 ευρώ κατά την ημέρα σύναψης του, 2.000 ευρώ στις 31.01.2012 και 2.000 ευρώ στις 29.02.2012, όπως και έγινε.
Στους ενάγοντες παρουσιάστηκε ακόμη η από 16 Μαρτίου 2012 επιστολή από ξένο fund, με την οποία ο εκπρόσωπος του επιβεβαίωνε τη συνεργασία τους και στην οποία αναφερόταν ότι θα εξασφάλιζαν στους ενάγοντες σταθερή και μόνιμη πελατεία μέσω διαδικτύου και συνεχή συνεργασία.
Το Απρίλιο του 2012, τους παρουσιάστηκαν τα σχέδια, κατόψεις και προσόψεις των τεσσάρων κτηρίων, που θα κατασκευάζονταν για την λειτουργία του οίκου ευγηρίας, καθώς και ένα βιβλιόδετο πολυσέλιδο προσχέδιο με φωτογραφίες και σχέδια του υφιστάμενου κτηρίου και των κτισμάτων, που θα κατασκευάζονταν.
Μάλιστα, κοντά στην υπογραφή του δεύτερου συμφωνητικού, δηλαδή τον Ιούλιο 2012, η εναγόμενη εκπρόσωπος της εταιρείας συνοδευόμενη από εκπρόσωπο του ξένου fund, τους πρότεινε συνεργασία ζητώντας τους να καταβάλουν επιπλέον χρηματικά ποσά.
Στις 29 Αυγούστου 2012 στη Ρόδο, η ξενοδοχειακή εταιρεία συνήψε δεύτερη συμφωνία με την εναγόμενη εταιρεία, κατέβαλε 15.000 ευρώ, και συμφώνησε να καταβάλει άλλα 24.000 ευρώ στους επόμενους τρεις μήνες, και συγκεκριμένα 8.000 ευρώ ανά μήνα, όπως και έγινε. Τέλος, θα καταβαλλόταν ποσό 12.000 ευρώ στον εναγόμενο κατά την ως άνω εκπλήρωση των όρων της σύμβασης εκ μέρους του.
Από τις 15 Μαρτίου του 2013 έως τις 22 Απριλίου του 2014, άρχισαν να πωλούν σε εξευτελιστικές τιμές τον υπάρχοντα εξοπλισμό του ξενοδοχείου σε τρίτους και να χαρίζουν έπιπλα σε άπορες οικογένειες και σε εκκλησία, αφού πείστηκαν ότι η επένδυση θα προχωρούσε.
Συνολικά εισέπραξαν 14.487,60 ευρώ, ενώ το ξενοδοχείο έπαυσε να λειτουργεί.
Έκτοτε, παρήλθε ιδιαίτερα μεγάλο χρονικό διάστημα άνευ ουσιαστικού αποτελέσματος.
Πιο συγκεκριμένα, όπως υποστηρίζουν, όλες οι προτάσεις του εναγόμενου, που ενεργούσε ατομικά αλλά και ως νόμιμος εκπρόσωπος της εναγόμενης εταιρείας, εδράζονταν σε ψευδείς υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις από μέρους του ότι στο ανωτέρω έργο θα συμμετείχαν ως εταίροι ή επενδυτές εξειδικευμένες εταιρείες του χώρου (όπως ενδεικτικά κατασκευαστικές, τουριστικές με αντικείμενο τον τουρισμό υγείας) είτε της ημεδαπής είτε της αλλοδαπής, οι οποίοι θα συνέπρατταν με τους Ροδίτες ενάγοντες στο έργο, θα μοιράζονταν μαζί τους τον επιχειρηματικό κίνδυνο, τις δαπάνες (χρηματοδότησης, κατασκευής κτλ) αλλά και τα σημαντικά επιχειρηματικά οφέλη, που ο εναγόμενος τους παρουσίασε και για τα οποία τους διαβεβαίωσε.
Επισημαίνουν ότι κατέβαλαν μέχρι σήμερα στους εναγόμενους σε μετρητά το συνολικό ποσό των 49.600 ευρώ, ενώ υπέστησαν περιουσιακή ζημιά από το σύνολο των διαφυγόντων κερδών των ετών 2013, 2014 και 2015, την πώληση εξοπλισμού και δαπανών στις οποίες προέβησαν ύψους 424.271,41 ευρώ.
Το δικαστήριο με την απόφαση του επεδίκασε στους εναγόμενους χρηματική αποζημίωση ύψους 6.000 ευρώ, θεωρεί ως μη ασκηθείσα την αγωγή ως προς την δεύτερη των εναγομένων και απέρριψε ένεκα αοριστίας τα λοιπά κεφάλαια.
Την υπόθεση χειρίστηκε η δικηγόρος κ. Αικατερίνη Βολονάκη.
