Μείζον θέμα στην λειτουργία καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος, κυρίως στη Μεσαιωνική Πόλη, έχει ανακύψει από τις υπέρμετρες ως και παράλογες απαιτήσεις αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας, που έχει αναλάβει την είσπραξη συγγενικών δικαιωμάτων παραγωγών υλικών φορέων ήχου, τραγουδιστών και ερμηνευτών.
Η εταιρεία, που έχει ασκήσει αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων ως και αγωγές για την είσπραξη του αντίτιμου, που η ίδια καθορίζει δυνάμει συγκεκριμένου αμοιβολογίου, για το οποίο έχει εξασφαλίσει έγκριση μέσω συλλογικής συμβάσεως, φέρεται σύμφωνα με τις καταγγελίες να έχει στήσει έναν εισπρακτικό μηχανισμό, που όπως φαίνεται σε πολλές περιπτώσεις παρεκκλίνει των σκοπών της.
Ιδιοκτήτες καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος τονίζουν συγκεκριμένα ότι δεν έχουν κληθεί σε διαπραγμάτευση και δεν έχουν ουδόλως ληφθεί υπόψιν από τους νομικούς συμβούλους της εταιρείας οι ιδιαίτερες συνθήκες στη λειτουργία των καταστημάτων τους ως και ο τύπος αυτών, ότι έχουν σε ορισμένες περιπτώσεις γίνει υποκείμενα ελέγχου από υπαλλήλους που κατοπτεύουν τα καταστήματά τους, οι οποίοι συγκεντρώνουν στοιχεία προκειμένου στη συνέχεια η εταιρεία να ασκήσει σε βάρος τους αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων με τις οποίες αιτούνται να καθοριστούν εύλογες αμοιβές και να καταβληθούν ως αντίτιμο για την δημόσια εκτέλεση μουσικών παραγωγών.
Η εταιρεία έχει συνάψει συμφωνίες με συγκεκριμένους Έλληνες παραγωγούς ενώ εισπράττει μετά από συμφωνίες με ανάλογες εταιρείες στο εξωτερικό συγγενικά δικαιώματα και για παραγωγούς της αλλοδαπής.
Αυτό όμως που προκαλεί εντύπωση είναι το γεγονός ότι προκειμένου οι αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων της εταιρείας να μην απορριφθούν από τα δικαστήρια ως αόριστες, σ’ αυτές αναφέρονται ορισμένα μουσικά κομμάτια, που δήθεν ακούγονται στην επιχείρηση κατά της οποίας στρέφονται.
Πρόκειται για μουσικά κομμάτια, τα δικαιώματα των οποίων εκπροσωπεί η εταιρεία μέσω συμβάσεών της.
Με την συγκεκριμένη πρακτική, που πραγματικά έχει εξοργίσει επιχειρηματίες της Ρόδου, φαίνεται ένα από τα πλέον γνωστά latin bar της Ρόδου, στο οποίο ακούγονται μόνο μουσικές από τη λατινική Αμερική, να έχει κάνει χρήση pop αλλά και rock τραγουδιών!! Η λίστα των τραγουδιών για το συγκεκριμένο κατάστημα, όπως την παρουσιάζει σε δικόγραφό της η εταιρεία προκαλεί πραγματικά ερωτηματικά για τις τακτικές που ακολουθούνται αφού το latin bar φέρεται να έκανε χρήση τραγουδιών των Bananarama, Frankie goes to Hollywood ως και τραγουδιού του Joe Cocker.
Aνάλογης μεταχείρισης φέρεται να έτυχε και κατάστημα που λειτουργεί αποκλειστικά με Techno μουσική, που φέρεται να έχει αλλάξει το είδος του και να παίζει pop. Φυσικά οι σκληροπυρηνικοί Techno θαμώνες του καταστήματος, δεν θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν τους dj’s του να παίζουν pop μουσική…
Και τα ανωτέρω περιστατικά είναι μόνο ενδεικτικά της πρακτικής που ακολουθείται, όπως καταγγέλλεται, για την οποία η εταιρεία διεκδικεί αμοιβές ως και 1.500 ευρώ κατ’ έτος για συγγενικά δικαιώματα από καταστήματα με εμβαδόν μικρότερο των 50 τ.μ.!
Στο συγκεκριμένο κόστος θα πρέπει εξάλλου να προστεθεί και ανάλογη αμοιβή της ΑΕΠΙ.
Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Καταστημάτων Εστίασης και Διασκέδασης «ΠΑ.Σ.Κ.Ε.ΔΙ» έχει προβεί σε ανάλογες καταγγελίες για τακτικές που ακολουθούνται από την εταιρεία υποστηρίζοντας μάλιστα σε δελτίο τύπου, που έχει αναρτήσει στο διαδίκτυο, ότι εντεταλμένοι υπάλληλοι… «χρησιμοποιούνται ως μάρτυρες στο δικαστήριο καταθέτοντας στοιχεία που ο χρήστης δεν είναι καν σε θέση να αντικρούσει πολλές φορές, όπως το ποια μουσικά κομμάτια ακουγόταν στο κατάστημά του μία οποιαδήποτε ημέρα, αλλά στην πράξη έχει παρατηρηθεί ότι οι καταθέσεις τους είναι μειωμένης αξιοπιστίας.
Επί παραδείγματι αναφέρουμε ότι σε παραδοσιακό ταβερνάκι, που το πιο ελαφρύ τραγούδι που ακούγεται είναι το ‘’θέλω να πεθάνω’’ του Στέλιου Καζαντζίδη, αυτοί έγραψαν ότι άκουσαν να παίζει το τραγούδι ‘’You are the everything’’ από τον δίσκο LEAVING NEW YORK και το ‘’Good buy yellow brick’’ του ELTON JOHN. Αν είναι δυνατόν…».
Υποστηρίζει μάλιστα ότι υπάλληλοι της εταιρείας χαρακτηρίζουν καταστήματα από ‘’καφετέρια’’, που είναι η άδεια λειτουργίας τους, σε ‘’μπαρ’’ προκειμένου να τους κατατάξουν στην υψηλότατη οικονομική απαίτησή τους, χωρίς να υπολογίζουν την δημόσια αρχή που χορήγησε την άδεια.
Ισχυρίζεται μάλιστα ότι ο κλάδος εγκλωβίζεται στις αίθουσες των Δικαστηρίων επιβαρύνοντάς τους καταστηματάρχες δυσανάλογα, αφού το δικαστικό κόστος το φέρει ατομικά ο κάθε χρήστης, ενώ οι Οργανισμοί έχουν τη δυνατότητα ανάθεσης των σχετικών υποθέσεων σε δικηγορικά γραφεία με σχέση πάγιας περιοδικής εντολής, δηλαδή με οικονομικούς όρους σαφώς ευνοϊκότερους.
«Γι’ αυτό και ο χρήστης, στην πλειονότητα των περιπτώσεων επιλέγει τελικά στην πράξη να καταβάλει το ποσό που ορίζουν οι Οργανισμοί μονομερώς, περιοριζόμενος ουσιαστικά σε μία άτυπη και άδικη για αυτόν διαπραγμάτευση ως προς το ύψος της αμοιβής. Έτσι είναι πρόδηλη η δεινή θέση στην οποία έχουν περιέλθει οι μικρομεσαίες κυρίως επιχειρήσεις. Είναι δε σαφές ότι η τακτική που ακολουθείται μέχρι σήμερα από τους φορείς είσπραξης, δεν προάγει ούτε το πνεύμα καλής πίστης και συνεργασίας, ούτε τα καλώς νοούμενα συμφέροντα των ίδιων των δημιουργών».
Ο ΠΑΣΚΕΔΙ διαφημζει μέσω της ιστοσελίδας του, μάλιστα ότι η απαλλαγή από την αμοιβή Πνευματικών και Συγγενικών δικαιωμάτων θα επιτευχθεί με την χρήση συγκεκριμένου ρεπερτορίου, με ειδική άδεια που χορηγεί, όπως: Ξένο (όλα τα είδη), Παραδοσιακό, Δημοτικό, Ρεμπέτικο, Λαϊκό, Παλιό Λαϊκό, Βαρύ Λαϊκό, Ελαφρολαϊκό, Έντεχνο, Σύγχρονο ελαφρολαϊκό (το οποίο δεν θα δεσμεύεται από τα ως άνω δικαιώματα).
Η κίνηση αυτή αφορά όλες τις επιχειρήσεις, που δραστηριοποιούνται στον κλάδο της Εστίασης.
Επίσης Dj’s εγνωσμένης αξίας, προσφέρουν σεταρισμένα τραγούδια, διάρκειας μίας ώρας ή και περισσότερο το κάθε ένα, παγκόσμιου και ελληνικού ρεπερτορίου, για Bar, Club, Beach Bar, αλλά και μουσική, στα μέτρα της κάθε επιχείρησης κατόπιν παραγγελίας, μετά από επίδειξη, απαλλαγμένα Πνευματικών και Συγγενικών δικαιωμάτων.
Υπέρμετρες απαιτήσεις για πνευματικά δικαιώματα – Εντονες αντιδράσεις από καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος
