Κοντά μισό αιώνα…

Σχετικά με τις πρόσφατες ή και παλαιότερες πυρκαγιές δεν διαβάζουμε τίποτε  για τα αυθαίρετα μέσα σε δάση, τα οποία προσπαθούν να σώσουν από τη φωτιά οι πυροσβέστες για τα οποία, αν θυμάμαι καλά, είχε ανακοινωθεί ότι θα ετίθετο για διαβούλευση ένα νέο … χωροταξικό νομοσχέδιο με νέα … μπόνους (τακτοποίηση το λένε) για όσους τα «δηλώσουν και τα σώσουν»! Λίγο πριν παραδοθούν τα δάση της  Ατικής και πάσης Ελλάδος στις φλόγες, διάβαζουμε στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» μία είδηση που κυριαρχεί στον ελληνικό Τύπο και στην ελληνική κοινωνία ήδη από το 1955! Διάβαζουμε λοιπόν, ότι σε ένα νέο χωροταξικό και πολεοδομικό νομοσχέδιο 110 σελίδων (του προηγούμενο του ΣΥΡΙΖΑ ήταν 166 σελίδων, βιβλίο δηλαδή!), το οποίο θα ετίθετο σε διαβούλευση, θα παραμείνουν ανοιχτά αρκετά… παράθυρα για κατ’ εξαίρεση ενίσχυση της οικοδόμησης σε εκτός σχεδίου περιοχές, διαιωνίζοντας την πάγια πολεοδομική πολιτική όλων ανεξαιρέτως των κυβερνήσεων από το 1960. Από τότε, έως και τον τελευταίο Νόμο του 2017, υπάρχει ένα επονείδιστο χρονικό  αποφάσεων και μέτρων, όπου κυριαρχεί το παγκόσμιας πρωτοτυπίας ευρηματικό σύνθημα – πρόκληση «αν το δηλώσεις θα το σώσεις», γεμίζοντας τα κρατικά ταμεία και ψαρεύοντας ψήφους (ω! του θαύματος σχεδόν πάντα προεκλογικά συμβαίνει αυτό το… σώσιμο). Κοντά μισό αιώνα το πρόβλημα των αυθαιρέτων έχει καταντήσει μία πραγματική μάστιγα με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, οι οποίες με τις κατά καιρούς επαναλαμβανόμενες «νομιμοποιήσεις», δημιουργούν κίνητρα, αφού στην ουσία ενθαρρύνουν τους πολίτες να δημιουργούν νέα αυθαίρετα, αναμένοντας μία νέα ρύθμιση, με τελικό αποτέλεσμα τα αυθαίρετα να αυξάνονται συνεχώς και μάλιστα με γεωμετρική πρόοδο. Η δικαιολογία κάθε φορά που προβάλλουν οι αρμόδιοι υπουργοί ύστερα από κάθε νομιμοποίηση,  είναι ότι θα είναι η τελευταία και ότι θα ληφθούν αυστηρά μέτρα για την άναρχη δόμηση, με απειλές άμεσης κατεδάφισης των νέων αυθαιρέτων  και άλλες εξαγγελίες , οι οποίες όμως ποτέ δεν εφαρμόζονται.