Όταν η τηλεόραση ανοητεύει

Μεγάλη συζήτηση γίνεται για την απουσία  κάλυψης του συλλαλητηρίου από τηλεοπτικούς σταθμούς. Και τα μεν ιδιωτικά κανάλια είναι εμπορικές επιχειρήσεις και οι αποφάσεις τους κρίνονται από τις τηλεθεατές τους. Το ακατανόητο όμως είναι γιατί η δημόσια τηλεόραση δεν το έπραξε και ιδίως η ΕΡ3, η οποία έχει έδρα την Θεσσαλονίκη και θα έπρεπε να μεταδώσει εάν όχι ολόκληρο το συλλαλητήριο αρκετά πλάνα με έκτακτες μεταδόσεις. Είχε ηθικό χρέος να το πράξει και πρέπει να πω πως το γεγονός της μη προβολής του συλλαλητηρίου – να το γνωρίζουν όσοι τυχόν την επιδίωξαν- έφερε να αντίθετα αποτελέσματα. Στην εποχή του διαδικτύου όποιος προσπαθεί να κρύψει μια είδηση, με χιλιάδες κόσμου στους δρόμους,  απλώς ανοητεύει. Δεν έχει σημασία αν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί μαζί τους. Η τηλεόραση λόγω του όγκου του πλήθους όφειλε να είναι εκεί .Οι κάμερες δεν περιγράφουν… δείχνουν… κι όταν δεν δείχνουν σημαίνει ότι αποκρύπτουν. Αυτά μπορούσαν να γίνουν στις δεκαετίες του ’60 του ’70 που υπήρχε μόνο η κρατική τηλεόραση και ότι έπαιζε αυτή, ήταν είδηση, ότι δεν έπαιζε αυτή, το μαθαίναμε με ένα 24ωρο καθυστέρηση από τις εφημερίδες.