Ο κυνισμός της εξουσίας

Επικοινωνιακά μαθήματα και “media training” ανά ομάδες στον ΣΥΡΙΖΑ επειγόντως. Ορισμένοι που πάνε στα τηλεοπτικά πάνελ (όχι…ανά 6μηνο αλλά καθημερινά) χρειάζονται ταχύρρυθμα και ιδιαίτερο φροντιστήριο. Κάποιες φορές τα στελέχη του κάνουν δηλώσεις, τις οποίες όσο και αν ήθελε κάποιος να διακινήσει δολίως ψεύδη, δεν θα μπορούσε να τις φανταστεί. Η δήλωση του τέως υπουργού  κ. Δρίτσα, ότι  «βιασμοί μικρών παιδιών στη Μόρια γίνονται μία φορά το εξάμηνο». αλλά στον Πειραιά, όπου αυτός ήταν αρμόδιος, δεν άνοιξε ρουθούνι, και ότι δεν πρέπει να δίνουμε σημασία σε «αυτά που λένε τα κανάλια» είναι για το λιγότερο άθλια. Δεν χωράει δικαιολογία πως ήθελε να πει πως σε μεγάλες συγκεντρώσεις πληθυσμού και μάλιστα υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες, ένας βιασμός παιδιού το εξάμηνο είναι αμελητέος, ως στατιστικό μέγεθος δεν είναι δα και κάτι το τρομακτικό. Εστω κι ένα παιδί να βιάζεται είναι ντροπή, είναι μια αδιανόητη κατάσταση που προσβάλλει την Ελλάδα. Εστω κι ένα παιδί να πεθαίνει από αφυδάτωση, όπως πρόσφατα στη Μόρια, είναι ξεφτίλα για το ελληνικό κράτος, για την ελληνική κοινωνία, για το πολιτικό σύστημα . Πάντως δεν θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως  ο Δρίτσας είναι cool και άνετος με βιασμούς παιδιών αρκεί να συμβαίνει ένας το εξάμηνο. Πιστεύω κανένας. Η μόνη λογική εξήγηση για πολλούς πολιτικούς (την πλειοψηφία δυστυχώς) είναι πως  κλείνονται σε περιορισμένο κύκλο και σιγά σιγά χάνουν τα κοινωνικά τους αντανακλαστικά, τις κοινωνικές δεξιότητες, την ικανότητα να αλληλεπιδρούν σε μια ευρύτερη κοινωνία. Ξεχνάνε. Κι όλο και περισσότερο η συμπεριφορά τους γίνεται “περίεργη”. Δεν τους διορθώνει κανείς, και αν τους διορθώσει, είναι αντίπαλος, κακός, κάτι. Και έτσι καταλήγουν να λένε εντελώς απαράδεκτα πράγματα αλλά δεν έχουν την ικανότητα να το αντιληφθούν. Τα δάκρυα στεγνώνουν αμέσως αν τα σκουπίσεις με μαντηλάκι που φέρει το εθνόσημο.