• «Είναι σημαντικό να εμπνεύσουμε και τα νέα παιδιά να ακολουθήσουν αυτό το δρόμο μέσω του παραδείγματός μας» • «Η επαφή με τη μοναστική ζωή με εμπλούτισε πνευματικά και μου έδωσε το κίνητρο να ακολουθήσω τον δρόμο της ιεροσύνης με μεγαλύτερη αφοσίωση» • «Αυτές οι άγιες ημέρες ας γίνουν μια ευκαιρία για όλους μας να αφήσουμε στην άκρη κάθε προσωπικό όφελος και να προσφέρουμε αγάπη στους συνανθρώπους μας»
Από τη Ρόδο στο Άγιον Όρος, από την ιεραποστολή στην Αφρική έως την Νέα Υόρκη, η διαδρομή του πατέρα χτίστηκε σταδιακά, μέσα από σπουδές, εμπειρίες και επιλογές που τον έφεραν κοντά στον άνθρωπο και στην Εκκλησία, εντός και εκτός Ελλάδας.
Σήμερα υπηρετεί ως Ιερατικώς Προϊστάμενος της Ελληνορθόδοξης Κοινότητας Παναγίας του Άιλαντ Παρκ, Νέας Υόρκης, διατηρώντας ισχυρούς δεσμούς με τη Ρόδο και τον δωδεκανησιακό κόσμο της διασποράς.
Με τη στήριξη της πρεσβυτέρας του Δήμητρας Βασιλοπούλου, τη δύναμη που αντλεί από τα τρία τους κορίτσια ΆνναΜαρία, Νεκταρία και Νικολία και την αγάπη των πιστών, συνεχίζει το έργο του στην Αμερική όπου όπως λέει, οι ομογενείς εκφράζουν με ποικίλους τρόπους είναι το ισχυρό αίσθημα της πίστης τους.
Στη συνέντευξη που ακολουθεί μιλά για την απόφαση να ακολουθήσει την ιεροσύνη, για τα χρόνια στην Αθωνιάδα, για τη βυζαντινή μουσική και την αγιογραφία, για την εμπειρία της Αφρικής και για το πώς η ελληνορθόδοξη πίστη διατηρείται ισχυρή, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Ελλάδα.
• Πώς γεννήθηκε μέσα σας η απόφαση να ακολουθήσετε την ιεροσύνη;
Καταρχήν, θα ήθελα να στείλω τους χαιρετισμούς μου σε όλους τους Δωδεκανήσιους αδελφούς μας και κυρίως στους αναγνώστες της εφημερίδας «Δημοκρατική». Ευχαριστώ θερμά και εσάς, κ. Μαίρη, για τον χρόνο που διαθέτετε για αυτή τη συνέντευξη. Η επιθυμία μου να ακολουθήσω την ιεροσύνη προήλθε από μικρή ηλικία. Ένας ιερέας, ο πατήρ Ελπίδιος, με ενέπνευσε και μου έβαλε τη φλόγα της αγάπης για τον Θεό. Μέσα από το παράδειγμά του, την αγάπη και την αφοσίωσή του στον Θεό και στον άνθρωπο, με έκανε να θαυμάζω την ιεροσύνη. Συνειδητοποιώ ότι, παρά το γεγονός ότι είμαι ένας ανάξιος άνθρωπος, μόνο με τη χάρη του Θεού μπορώ να προσφέρω ένα λιθαράκι στο έργο της σωτηρίας Του, υπηρετώντας τον Θεό και τους ανθρώπους. Επιπλέον, θεωρώ ότι είναι σημαντικό να εμπνεύσουμε και τα νέα παιδιά να ακολουθήσουν αυτό το δρόμο μέσω του παραδείγματός μας. Θα ήθελα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στον Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Αμερικής κ. Ελπιδοφόρο για την εμπιστοσύνη του και για τη δυνατότητα που μου χάρισε να λάβω την χάρη της ιεροσύνης από τα χέρια του. Ευχαριστώ επίσης τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ρόδου κ. Κύριλλο για την όμορφη συστατική επιστολή προς τον Αρχιεπίσκοπο και τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Νέας Ιερσέης κ. Απόστολο για τη βοήθειά του στην αρχή της πορείας μου ως διάκονος στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής.
• Η Αθωνιάδα Εκκλησιαστική Ακαδημία είναι για πολλούς ένα μοναδικό σχολείο πνευματικής ωρίμανσης. Πώς βιώσατε τα χρόνια εκεί και τι κρατάτε πιο ζωντανό;
Η Αθωνιάδα Εκκλησιαστική Ακαδημία είναι πράγματι ένα μοναδικό σχολείο. Τα χρόνια που πέρασα εκεί ήταν γεμάτα από μοναδικές εμπειρίες που με διαμόρφωσαν ως ορθόδοξο χριστιανό. Έλαβα τα πρώτα μου πτυχία στη Βυζαντινή Μουσική και την Αγιογραφία. Έζησα εκεί ως μαθητής, ως καθηγητής και ως προσκυνητής. Παρόλο που δεν ήταν εύκολα χρόνια, μπορώ να πω ότι κρατάω την κάθε στιγμή ανεξίτηλη μέσα στην ψυχή μου. Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω την πλούσια παράδοση της Ορθοδοξίας και να εμβαθύνω στη θεολογία, αλλά και στον πνευματικό βίο. Είδα στην πράξη την απλότητα και την ταπείνωση. Συνάντησα υπέροχους καθηγητές και συμμαθητές. Όλες οι συνομιλίες μας με τους γέροντες του Αγίου Όρους μένουν αξέχαστες στη μνήμη μου, πόσο ευλογημένες και χαρισματικές μορφές! Οι επισκέψεις στις ιερές μονές του Αγίου Όρους και στα κελιά, περπατώντας στα μονοπάτια τη νύχτα μέσα στο δάσος με ένα μικρό φακό για να φτάσουμε στην αρχή της ακολουθίας και να ψάλλουμε για κάθε γιορτή. Η επαφή με τη μοναστική ζωή με εμπλούτισε πνευματικά και μου έδωσε το κίνητρο να ακολουθήσω τον δρόμο της ιεροσύνης με μεγαλύτερη αφοσίωση.
• Η βυζαντινή μουσική, η εικονογραφία και η θεολογία συνυπάρχουν στο έργο σας. Πώς συνδέονται μεταξύ τους στην προσωπική σας πνευματικότητα;
Η βυζαντινή μουσική είναι μια γλώσσα προσευχής. Μέσω των ψαλμωδιών, αισθάνομαι ότι μπορώ να εκφράσω τα συναισθήματά μου και να προσεγγίσω τον Θεό. Δεν έχασα την ευκαιρία να σπουδάσω όσο καλύτερα μπορούσα τη βυζαντινή μουσική, αποκτώντας το Δίπλωμα του μουσικοδιδασκάλου ταυτόχρονα με τις θεολογικές σπουδές στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Με τον ίδιο τρόπο προσπαθώ να μεταδώσω, μέσω των μαθημάτων σε νεότερα παιδιά, το ήθος που χρειάζεται για να στέκεται κανείς ως ιεροψάλτης στο αναλόγιο, αλλά και το αγιορείτικο ύφος, το οποίο συνδυάζει την αρχοντιά, την ταπείνωση και την απλότητα. Η αγιογραφία, από την άλλη, είναι οπτική θεολογία. Οι εικόνες μας διηγούνται τις ιστορίες των αγίων και των θεϊκών μυστηρίων. Γι’ αυτό το λόγο ολοκληρώθηκε η αγιογράφηση όλου του ναού της Παναγίας μας μέσα σε δύο χρόνια. Κάθε εικόνα είναι ένα παράθυρο στον ουρανό και βοηθά πολλούς ανθρώπους να συνδεθούν με τους αγίους και να κατανοήσουν καλύτερα τις διδαχές τους. Ακόμη και οι άνθρωποι από άλλες θρησκείες, όταν επισκέπτονται το φεστιβάλ μας για να γευθούν τα ελληνικά φαγητά, περνώντας από το ναό, θαυμάζουν όλες αυτές τις αγιογραφίες σε συνδυασμό με τις ψαλμωδίες, και κάτι τους αγγίζει μέσα τους, με αποτέλεσμα να δείχνουν ενδιαφέρον να στραφούν προς την Ορθοδοξία. Η θεολογία αποτελεί τη βάση όλων αυτών. Ο εβδομαδιαίος κύκλος για τη μελέτη της Αγίας Γραφής μας βοηθά να εμβαθύνουμε στη σχέση μας με τον Θεό και να αναγνωρίσουμε την παρουσία Του σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Όλα αυτά τα στοιχεία συνδέονται αρμονικά, δημιουργώντας μια ολοκληρωμένη πνευματική εμπειρία. Το πιο όμορφο συναίσθημα είναι όταν με πλησιάζουν οι άνθρωποι και λένε με θαυμασμό ότι όλη τους τη ζωή δεν είχαν την ευκαιρία να ζήσουν αυτά τα πράγματα μέσα στην εκκλησία και ότι όλα αυτά είναι η αφορμή να επιστρέψουν και να συμμετάσχουν σε όλες τις ακολουθίες και τις δραστηριότητες της ενορίας μας.
• Έχετε ζήσει από κοντά την εκκλησιαστική ζωή της Ρόδου, του Αγίου Όρους και της Θεσσαλονίκης. Ποιο στοιχείο αυτής της εμπειρίας σας συνοδεύει ως ιερέα σήμερα;
Είναι η αίσθηση της πνευματικής κληρονομιάς που αυτές οι περιοχές κουβαλούν. Η ζωή στο Άγιο Όρος, με την ησυχία και την αφοσίωση στους πνευματικούς μας στόχους, μου έχει δώσει τη δυνατότητα να κατανοήσω καλύτερα τη σημασία της εσωτερικής γαλήνης και της αναζήτησης του Θεού στη ζωή μας. Από την άλλη, η Θεσσαλονίκη, με την πλούσια ιστορία της και την ενεργή εκκλησιαστική ζωή, γυρνώντας σε πολλές ενορίες για να ψάλλουμε στις αγρυπνίες αλλά και δημιουργώντας ομάδες με τις οποίες συγκεντρώναμε τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, μου υπενθυμίζει την ανάγκη για κοινωνική δράση και αλληλεγγύη προς τους αδελφούς μας. Αυτές οι εμπειρίες με έχουν εμπνεύσει να υπηρετώ με αγάπη και αφοσίωση, ενισχύοντας τη σύνδεση με τους πιστούς και προσφέροντας υποστήριξη σε κάθε ανάγκη τους.
• Πώς προέκυψε η μετάβασή σας στις Ηνωμένες Πολιτείες;
Η μετάβασή μου στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει μια ιδιαίτερη ιστορία που θέλω να μοιραστώ μαζί σας για πρώτη φορά. Όταν ήμουν μαθητής στην Αθωνιάδα στο Άγιο Όρος, είχα την ευλογία να συναντήσω τον Γέροντα Διονύσιο, ο οποίος πρόσφατα αγιοκατατάχτηκε και του οποίου το Ιερό Κελλίον βρίσκεται στο Βατοπαίδι, στην Κολιτσού. Ήταν ρουμανικής καταγωγής και είχε το διορατικό χάρισμα. Όταν του εξέφρασα την επιθυμία μου να ακολουθήσω τον δρόμο της ιεροσύνης, εκείνος με διαβεβαίωσε ότι θα γίνω ιερέας, αλλά μακριά, στην Αμερική. Αρχικά, αμφισβήτησα αυτήν την πρόβλεψη, καθώς ποτέ δεν είχα επιθυμία ούτε σχέδια να πάω στην Αμερική. Ωστόσο, ο Θεός είχε άλλα σχέδια για μένα. Ακριβώς δέκα χρόνια αργότερα, βρέθηκα στη Νέα Υόρκη, αρχικά ως ψάλτης στην πατριαρχική μονή της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου με τωρινό σταθμό ως ιερέας στην Παναγία του Άιλαντ Παρκ. Αυτή η διαδρομή δεν ήταν αυτό που είχα στα σχέδιά μου, αλλά με γέμισε με αίσθηση προορισμού και εκπλήρωσης.
• Tι σας έκανε εντύπωση στον τρόπο που βιώνουν την πίστη οι ομογενείς;
Αυτό που μου έχει κάνει ιδιαίτερη εντύπωση στον τρόπο που βιώνουν την πίστη τους οι ομογενείς είναι το ισχυρό αίσθημα της πίστης τους, το οποίο εκφράζουν με ποικίλους τρόπους. Βασικά αν υπάρχουν κοινότητες είναι επειδή οι ίδιοι οι πιστοί πληρώνουν ετήσια συνδρομή για να καλύψουν τα έξοδα της ενορίας. Εκκλησιάζονται σε κάθε εκκλησιαστική γιορτή και είναι πρόθυμοι να ταξιδέψουν πολλές ώρες για να επισκεφθούν την Εκκλησία. Προσφέρουν συχνά αρτοκλασίες, μνημόσυνα και φανουρόπιτες, ενώ συμβάλλουν στον ευτρεπισμό του ναού. Επιπλέον, τελούν όλα τα μυστήρια της Εκκλησίας, όπως οι βαπτίσεις, οι γάμοι, οι αγιασμοί, τα ευχέλαια και οι εξομολογήσεις, και έχουν συχνή θεία κοινωνία. Το πιο συγκινητικό είναι το πλήθος κόσμου που συγκεντρώνεται τη Μεγάλη Εβδομάδα, και κυρίως κατά την περιφορά του επιταφίου και την τελετή της Αναστάσεως. Είναι πραγματικά όμορφο να βλέπεις τόσους πολλούς ανθρώπους να ψέλνουν στα ελληνικά το “Χριστός Ανέστη” στη άλλη άκρη του κόσμου.
• Σήμερα, ως πνευματικός σύμβουλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Παν-ροδιακού Συλλόγου Αμερικής, πώς αντιλαμβάνεστε τη σύνδεση του εκκλησιαστικού και του δωδεκανησιακού έργου στη διασπορά;
Είχα την ευκαιρία να έχουμε μια πολύ καλή φιλία και συνεργασία με τον νέο πρόεδρο της Δωδεκανησιακής Ομοσπονδίας Αμερικής, ο οποίος είναι Ροδίτης, ο κ. Νίκος Καρτάλης, ένας νέος επιτυχημένος επιστήμονας στον τεχνολογικό τομέα, ο οποίος συνεργάζεται με μία από τις καλύτερες εταιρίες στον κόσμο και παράλληλα τυγχάνει και πρόεδρος του Πανροδιακού Συλλόγου της Νέας Υόρκης. Με το ξεκίνημά του δεν έχασε την ευκαιρία να δείξει σε όλους το όραμά του, σε συνεργασία με όλα τα υπέροχα μέλη της Ομοσπονδίας, και πραγματικά είμαι πεπεισμένος ότι μπορούμε να επιτύχουμε σπουδαία πράγματα. Αυτό θα φέρει μια νέα εποχή στην Ομοσπονδία και θα προσφέρει μια νέα δυναμική στην ομογένειά μας.
• Αν κοιτάξετε πίσω, από τη Ρόδο έως την Νέα Υόρκη και την Αφρική, ποια στιγμή θεωρείτε καθοριστική στη διαδρομή σας;
Η ιεραποστολή στην Αφρική ήταν σίγουρα μία από τις πιο καθοριστικές στιγμές της ζωής μου. Αρχικά, πήγαμε εκεί με την πεποίθηση ότι θα κάνουμε ιεραποστολή, θα βοηθήσουμε τους ανθρώπους και τα ορφανά παιδιά, αλλά το πρώτο πράγμα που συνέβη ήταν ότι βρήκαμε τη δυνατότητα να βοηθήσουμε πρώτα τον εαυτό μας. Αυτή η εμπειρία μας έμαθε να εκτιμούμε τις ευλογίες που έχουμε στη ζωή μας. Συνειδητοποιήσαμε ότι πολλά από τα πράγματα που θεωρούμε δεδομένα, κάποιοι δεν τα είχαν ποτέ. Αυτή η διαπίστωση μας γέμισε ευγνωμοσύνη και μας έκανε να επαναξιολογήσουμε τις προτεραιότητές μας και την πραγματική αξία της ζωής. Με τη βοήθεια του Θεού έγιναν πολλά ορφανοτροφεία, σχολεία, κλινικές, εκκλησίες, συσσίτια, γεωτρήσεις, μικρά σπίτια για φτωχές οικογένειες, ανθρωπιστικές βοήθειες σε συνεργασία με την ελληνική πολεμική αεροπορία και τόσα άλλα. Αυτή η εμπειρία με δίδαξε ότι η αληθινή βοήθεια ξεκινά από την κατανόηση των αναγκών μας και την εκτίμηση των δώρων που έχουμε, προτού μπορέσουμε να προσφέρουμε στους άλλους. Να θυμόμαστε πάντα ότι μια μέρα ο Θεός θα μας ρωτήσει πώς διαχειριστήκαμε όλα αυτά που μας χάρισε. Τα κρατήσαμε μόνο για τον εαυτό μας ή τα μοιραστήκαμε με αυτούς που είχαν ανάγκη;
• Η ενορία σας στο Άιλαντ Παρκ έχει μια ιδιαίτερα ενεργή κοινότητα. Ποιο θεωρείτε ότι είναι το στοιχείο που τη διατηρεί τόσο δραστήρια και κοντά στην Εκκλησία;
Η ενορία μας στο Άιλαντ Παρκ είναι μια μικρή αλλά ενεργή κοινότητα, όσοι την επισκέπτονται νιώθουν πώς είναι στην Ελλάδα μέσα σε ένα οικογενειακό περιβάλλον και πιστεύω ότι το πιο σημαντικό στοιχείο που τη διατηρεί τόσο δραστήρια είναι ο σεβασμός και η σωστή συνεργασία ανάμεσα στο εκκλησιαστικό συμβούλιο και τον ιερέα, όπως επίσης και η αγάπη του κόσμου προς τον ιερέα είναι επίσης καθοριστική. Όταν υπάρχει ένα κοινό όραμα και όλοι πιστεύουν σε αυτό, μπορούμε να πετύχουμε πολλά δυνατά πράγματα με τη βοήθεια του Θεού. Κάθε μέλος της κοινότητας μπορεί να συμβάλει με τον τρόπο του, είτε οικονομικά είτε με τις γνώσεις και τις δεξιότητές του. Σε αυτό το πλαίσιο, ο ιερέας γίνεται θυσία για το ποίμνιό του, προσφέροντας την αγάπη και τη φροντίδα του.
• Ποιο ρόλο θα λέγατε ότι διαδραματίζει η Εκκλησία στους Έλληνες της Ομογένειας;
Η Εκκλησία είναι ένα κέντρο σύναξης, όπου μπορούμε να εκκλησιαστούμε, αλλά και να συναντηθούμε και να συνομιλήσουμε, καθώς το επιβαρυμένο πρόγραμμα του καθενός συχνά αποτελεί εμπόδιο για την επικοινωνία τις υπόλοιπες ημέρες της εβδομάδας. Αυτή η συνάντηση μάς δίνει επίσης την ευκαιρία να δείξουμε τη δύναμή μας ως κοινότητα, διασφαλίζοντας ότι οι κυβερνητικοί παράγοντες μας υπολογίζουν σε ό,τι αίτημα προκύψει. Η Εκκλησία μας ενώνει, ενισχύει τους δεσμούς μας και μας υπενθυμίζει τη σημασία της συλλογικότητας και της αλληλοϋποστήριξης στην κοινότητά μας. Υπάρχουν ομογενείς οι οποίοι δεν έχουν κανέναν δίπλα τους, οι άνθρωποι της εκκλησίας είναι αυτοί που θα τους κάνουν παρέα, θα δώσουν βοήθεια και θα συμπαρασταθούν σε αυτούς τους ανθρώπους.
• Η πρεσβυτέρα σας μοιράζεται πολλές φορές την ευθύνη της παρουσίας μέσα στην κοινότητα. Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος της στο έργο σας;
Ο ρόλος της πρεσβυτέρας μου είναι εξαιρετικά σημαντικός στο έργο μας μέσα στην κοινότητα. Δεν μπορεί να γίνει οποιαδήποτε γυναίκα πρεσβυτέρα, καθώς χρειάζεται να έχει την κλήση της από το Θεό. Η πρεσβυτέρα είναι ηρωίδα! Ο Θεός μας ευλόγησε να έχουμε τρία κοριτσάκια. Είμαι πραγματικά ευλογημένος που την έχω δίπλα μου να με στηρίζει και να με βοηθάει σε κάθε βήμα. Με τη διακριτική της στάση και την αφοσίωσή της, στηρίζει το έργο μας σε μεγάλο βαθμό. Η εμπειρία της ως εκπαιδευτικός έχει φέρει μια νέα δυναμική στην κοινότητά μας, ιδίως στα νεανικά προγράμματα, το ελληνικό σχολείο και το κατηχητικό σχολείο. Το επίπεδο που έχει δημιουργήσει μέσα από τις γνώσεις και τις δυνατότητές της είναι αξιοθαύμαστο και αναγνωρίσιμο από όλους.
• Επισκέπτεστε τη Ρόδο; Τι σας λείπει από το νησί;
Κάθε φορά που μιλάω με τους ανθρώπους γύρω μου, δεν μπορώ να μην αναφέρω πόσο πολύ μου λείπει η Ρόδος, με όλες τις ομορφιές της και τους ανθρώπους της και τα φαγητά. Η οικογένειά μου και οι φίλοι μου είναι το πιο σημαντικό κομμάτι που μου λείπει. Ένα άλλο σημαντικό κομμάτι της ζωής μου στη Ρόδο είναι τα εξωκλήσια, είτε είναι κρυμμένα στα βουνά είτε βρίσκονται δίπλα στη θάλασσα. Αυτά τα μέρη έχουν μια ιδιαίτερη μαγεία που δεν μπορούμε να βρούμε εύκολα εδώ στην Αμερική. Η ηρεμία και η πνευματικότητα που προσφέρουν, σε συνδυασμό με το φυσικό τοπίο, είναι ανεκτίμητα.
• Με τα Χριστούγεννα να πλησιάζουν, τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους ανθρώπους που θα σας ακούσουν από τον άμβωνα, αλλά και σε όσους βρίσκονται μακριά από την Εκκλησία;
Αυτές οι άγιες ημέρες ας γίνουν μια ευκαιρία για όλους μας να αφήσουμε στην άκρη κάθε προσωπικό όφελος και να προσφέρουμε αγάπη στους συνανθρώπους μας, όπως έκανε ο Χριστός. Ο Χριστός ήρθε ταπεινά στη γη για να μας προσφέρει αγάπη, φως και ειρήνη. Παρόλο που οι μέρες αυτές είναι κρύες, ας φροντίσουμε οι καρδιές μας να γίνουν μια ζεστή φάτνη προσφέροντας υποστήριξη σε κάθε άνθρωπο που έχει ανάγκη από μια αγκαλιά, μια παρηγοριά, μια ενθάρρυνση ή μια υλική βοήθεια. Ας αναζητήσουμε τη σύνδεση με τους άλλους, είτε βρίσκονται κοντά είτε μακριά από την Εκκλησία. Ας γίνουμε φορείς του μηνύματος της αγάπης και της ελπίδας, μεταφέροντας το φως του Χριστού σε κάθε γωνιά της ζωής μας. Καλά Χριστούγεννα σε όλους σας, με αγάπη και ευλογία!
